به گزارش اسپوتنیک، دانشمندان در انستیتوت تحقیقاتی جنوب غربی در بولدر (ایالات متحده آمریکا) در یک مطالعه جدید دریافته اند، بمباران زمین باستان توسط شهاب سنگ های بزرگ، مانند آنچه که منجر به انقراض دایناسورها شده، ده برابر شدیدتر از آنچه که پیش ازاین تصور می‌شد، بوده است.
نتایج این مطالعه در نشریه علمی Phys.org منتشر شده است.
محققان با ایجاد یک مدل جدیدی از جریان اصابت را ایجاد کردند و آن را با تجزیه و تحلیل آماری داده ها در مورد spherules "گرداله های مریخی" موجود در سنگ های باستان مقایسه کردند. ذرات گلاس گرد هستند
اسفرول یا گِرداله‌ها (spherules) شمار زیادی از تکه‌سنگ‌های کروی‌شکل است که در اثر برخورد ذرات مذاب در دمای بالا تشکیل می شوند.
مشخص شده است که تعداد برخورد شهاب ها ها می تواند ده برابر بیشتر از آنچه که در گذشته ( دونیم تا سه و نیم میالیارد سال پیش) تصور می شد، باشد. به طور متوسط هر 15 میلیون سال زمین مورد اصابت شهاب سنگی به بزرگی شهاب سنگ یا دنباله‌دار چیکشلوب (Chicxulub عامل انقراض دایناسورها قرار می گیرد.
دانشمندان دریافتند که در دوره های مواجهه شدن با شهاب سنگ هاسطح اکسیژن در زمین باید به طور چشمگیری نوسان کند. از آنجا که اکسیژن برای رشد حیات در کره زمین ضروری است ، دانشمندان قصد دارند رابطه احتمالی بین فاجعه و تکامل را مطالعه کنند. به طور کلی ، این بمباران تأثیر قابل توجهی در شیمی لایه سطح زمین و توانایی آن در حمایت از موجودات زنده دارد.
شهاب سنگ یا دنباله‌دار چیکشلوب (Chicxulub) 66 میلیون سال قبل به زمین اصابت و دهانه‌ای به قطر بیش از 180 کیلومتر و عمق حدود 20 کیلومتر در خلیج مکزیک ایجاد کرد. نیروی ویران کننده ناشی از این برخورد دایناسورها و تقریباً سه چهارم گیاهان و گونه‌های جانوری روی زمین را منقرض کرد.