به گزارش اسپوتنیک به نقل از مجله Nature Astronomy، اخترشناسان این ستاره را جدید را به عنوان یک فرانواختر مقناطیسی-دورانی توصیف کردند.
نوع ناشناختههای از بلای طبیعی که فقط یک میلیارد سال پس از انفجار بزرگ رخ داد، ممکن است توضیح بیشتری از وجود تعداد زیادی از عناصر غیرمعمول باشد که در ستارۀ بینهایت قدیمی و «ابتدایی ترین» کهکشان راه شیری وجود دارد که به نام SMSS J200322.54-114203.3 (SMSS J200-1142) معرف است. این ستاره بیش از ستاره های هم سن و سال خود دارای فلزات سنگین از جمله روی، اورانیوم، یوروپیم و طلا است. اعتقاد بر این است که ستارههای نوترونی ممکن است منبع چنین عناصری در جهان باشند.
SMSS J200-1142 نسبت به آهن به هیدروجن سه هزار برابر کمتر از خورشید است. فلزیت پایین از ویژگی ستاره های بسیار باستانی است. اولین ستاره های جهان تقریباً بهطور کامل از هیدروجن و هلیوم تشکیل شده بودند. سرانجام آنها فرو ریختند و منفجر شدند و به ستاره های نوترونی یا سیاهچاله تبدیل شدند و عناصر سنگین تری تولید کردند. با این حال SMSS J200-1142 حاوی فلزات سنگین تر از حد انتظار است. به این ترتیب ادغام ستاره های نوترونی نمیتواند فراوانی آنها را در یک ستاره باستانی توضیح دهد.
دانشمندان دریافتند که نوع خاصی از (فرانواختر) هایپرنووا میتواند فلزات سنگین را در مقادیر مورد نیاز تولید کند و به احتمال زیاد ستاره SMSS J200-1142 از بقایای آنها به وجود آمده است.