به گزارش اسپوتنیک، ستاره شناسان دانشگاه مریلند در ایالات متحده و دانشگاه توهوکو در جاپان توضیح جدیدی را در مورد اینکه چرا هسته عطارد در مقایسه با گوشته آن بزرگتر است ارائه داده اند.
پیش از این علت این ناهنجاری غیر معمول، تصادم های مکرر با دیگر اجرام کیهانی در مراحل اولیه وجود منظومه شمسی توضیح داده شده بود و فرض براین بود که در نتیجه آن بخش بیشتر گوشته این سیارهاز بین رفته است. این تصادم‌ها می‌توانسته به طور بالقوه‌ای جبه عطارد اولیه را بدون اعمال شوک شدید کنده باشند و بدنه عمدتا آهنی آن را بر جای گذاشته باشند.
اما مدل جدید نشان داد که چنین نیست.
نتایج این مطالعه ستاره شناسان در مجله علمی Progress in Earth and Planetary Science منتشر شده است.
دانشمندان مشخص نمودند که غلظت، جرم و محتوای آهن در هسته این سیاره صخره‌ی به فاصله مدار آن از میدان مغناطیسی خورشید بستگی دارد.
به گفته ستاره شناسان، شیب " پستی" وجود دارد که در آن محتوای فلز در هسته با فاصله سیاره از ستاره اصلی بستگی دارد.
در منظومه شمسی اولیه ، هنگامی که خورشید جوان توسط ابر غبار و گاز احاطه شد، ذرات آهن توسط میدان مغناطیسی خورشید به مرکز جذب می‌شدند.
عطارد سیاره ای سنگی با هسته عظیم آهن است که بخش بزرگی از فضای داخلی آن را تشکیل می دهد. هسته اش تقریباً 4/3 حصه قطر سیاره را در بر می گیرد. هسته آهنی عطارد تقریباً به اندازه ماه یا مهتاب است. آهن حدود 70 در صد از وزن کل عطارد را تشکیل می دهد و عطارد را به عنوان غنی ترین آهن موجود در منظومه شمسی تشکیل می دهد.
در نظام شمسی ما عطارد کوچکترین و نزدیکترین سیاره منظومه شمسی است. این کره اولین سیاره نظام شمسی هست که به آفتاب خیلی نزدیک هست. مدار مکمل این جسم به گرد آفتاب 88 روز را در بر میگیرد تا یک سال خود را پوره کند، که این ارقام از مدار همه سیارات دیگر کرده کوچکتر است.
از آنجا که عطارد نزدیکترین سیاره به آفتاب است ، درجه حرارت روی سطح عطارد بسیار بالا است. دمای سطح عطارد از روز به شب تغییر می کند.