به گزارش اسپوتنیک، یاسین ضیا سرپرست وزارت دفاع امروز در یک نشست خبری که حدود یک هفته پس از راه‌اندازی عملیات نیروهای دولتی بر مواضع عبدالغنی علیپور، فرمانده مقاومت مردمی در ولایت میدان‌وردک می گذرد، گفت: تلاش نیروهای دولتی برای بازداشت عبدالغنی علیپور جریان دارد.
او تأکید کرد: "علیپور فعلا از ساحه ناپدید شده، یا فرار کرده، یا گم شده و یا هم مخفی شده است. او (فرار علیپور) بحث کلان نیست و ما پیدایش می‌کنیم".
از سویی هم، سرپرست وزارت دفاع ملی علیپور را یک «دزد» و «راهزن» خواند و گفت، که عملیات نیروهای دولتی در ولسوالی حصه‌ی اول بهسود میدان‌وردک، علیه مردم نه، بلکه علیه این فرمانده مقاومت مردمی راه‌اندازی شده است.
او همچنان با اشاره به تخریب ساختمان‌ها در جریان این عملیات نظامی گفت که یک تیم از نیروهای دولتی مواد تعمیراتی را به ولسوالی بهسود انتقال داده است و آنان را دوباره ترمیم می‌کند.
در همین حال، محمد حسین توانا سخنگوی جبهه مقاومت مردمی در فیسبوکش نوشته است، که غنی و حلقه‌ای فاسد اطرافش می‌خواست و می‌خواهد با لشکر کشی و ایجاد ترس و وحشت در میان مردم فرمانده علیپور و جبهه مقاومت را از بین ببرد اما با هر اقدام خصمانه تیر شان به سنگ خورد جبهه و فرمانده علیپور بیشتر از پیش قوی شد، ما این‌بار نیز قوی تر از همیشه در دفاع از مناطق و عزت مان در کنار مردم خود قرار می‌گیریم، به کوچی و کوچی زاده ها اجازهٔ یک قدم در خاک هزارستان را نمی‌دهیم.
او در ادامه افزوده استه، که همه قدرت نظامی هفت ولایت بشمول کابل را در دو ولسوالی بهسود سرازیر کردین خیال کردین حلوا بخش می‌کنیم، نخیر ما بخاطر مصلحت مردم وارد صحنه نشدیم وگرنه می‌توانید از نیروی ویژه یا به اصطلاح خود تان قطعه مرگ تان پرسان کنید.
در پایان پیامش توانا شعار همیشگی این جبهه را نوشته است: زنده باد آزادی و عدالت.
در همین زمینه دکتور رنگین دادفر اسپنتا در تویترش نوشته است، که مادۀ بیست و نهم قانون اساسی افغانستان: تعذیب انسان ممنوع است. هیچ شخص نمی تواند حتی به مقصد کشف حقایق از شخص دیگر، اگرچه تحت تعقیب، گرفتاری یا توقیف و یا محکوم به جزا باشد، به تعذیب او اقدام کند یا امر بدهد.
او در پیام دیگری نوشته است، مادۀ بیست و پنجم قانون اساسی افغانستان: برائت ذمه حالت اصلی است. متهم تا وقتی که به حکم قطعی محکمه با صلاحیت محکوم علیه قرار نگیرد، بی‌گناه شناخته می شود. کسی که نمی‌‌پسندد، باید از مجرا‌های قانونی، قانون را تعدیل کند. به سخن حافظ: گر تو نمی‌پسندی تغییر ده قضا را
در همین حال، یعقوب یسنا یکی از تحلیلگران در فیسبوکش نوشته است، که اگر یک نهاد بی‌طرف ماجراجویی جناب اشرف غنی را در بهسود طبق اصول ملی و بین‌المللی جنگ بررسی کند، جناب غنی به دادگاه کشانده می‌شود. نخست: ضرورت این لشکرکشی چه بوده است؟ دوم: منفعت ملی ایجاب می‌کرده که این لشکرکشی صورت بگیرد؟ سوم: آیا رییس‌جمهور بدون ایجاب منفعت ملی و تشخیص ضرورت جنگ می‌تواند بر یک محل لشکرکشی کند؟ این لشکرکشی در زمانی صورت گرفت‌که نهادهای دولتی در بهسود فعال بودند. هیچ گروهی از بهسود نه بر نهادهای دولتی در بهسود حمله کرده بود و نه در بیرون از بهسود.
برای همه معلوم است‌که حکومت امنیت جان مردم را در برابر حملات طالب گرفته نمی‌تواند. مردم ناگزیر است‌که در برابر حملات طالب از جان خود دفاع کند. در پنجشیر طالب حمله کرد، مردم ناگزیر شد از خود حمایت کند. در کاپیسا چند روز پیش مردم ناگزیر شد که مهاجمان طالب را گرفتار کند. اگر حکومت امنیت جان مردم را بگیرد، مردم نیاز به دفاع خودی ندارد.
در بهسود نیز گروهی در برابر تهاجم طالب و کوچی از جان مردم دفاع می‌کرد. قومندان امنیه‌ی وردک بدون هیچ ضرورت و دلیلی بر مردم بهسود حمله کرد، ۹ فرد ملکی را کشت. کمیته‌ی حقیقت‌یاب الله‌داد فدایی را محکوم دانست، وظیفه‌ی او تعلیق شد، وزارت داخله گفت فدایی به دادستانی معرفی می‌شود. متاسفانه الله‌داد فدایی توسط اشرف غنی بدون درنظرگیری ملاحظه‌ی ملی پاداش دریافت کرد و قومندان امنیه‌ی لغمان مقرر شد؛ اما وزیر داخله برکنار شد.
الله‌داد فدایی ۹ فرد ملکی را کشته بود؛ حداقل برای مصلحت ملی به این قاتل دفعتا پاداش داده نمی‌‌شد. اشرف غنی باید فکر می‌کرد او رییس‌جمهور افغانستان و رییس‌جمهور آن ۹ فرد کشته‌شده نیز است. آن ۹ فرد کشته‌شده از غنی توقع عدالت دارد. اما غنی بدون درنظرگیری کشته شدن آن ۹ فرد، با عصبیت تمام به فدایی پاداش داد و به لشکرکشی خود در بهسود ادامه داد.
اگر به الله‌داد فدایی پاداش داده بود؛ حداقل لشکرکشی را بنابه شرایط افغانستان توقف می‌داد. از این‌که به گرفتاری علیپور علاقه‌ی شخصی داشت؛ در فرصت مناسبی او را به صورت مسلکی و تخنیکی بدون ضرر رساندن به مردم گرفتار می‌کرد.
قصد غنی گرفتاری علیپور نیست؛ قصد غنی بهانه‌جویی برای لشکرکشی به مناطق هزاره‌نشین است تا زمینه‌ی تهاجم طالب و کوچی را در مناطق هزاره‌نشین فراهم کند. جنگ بهسود در این شرایط زمانی و با این لشکرکشی گسترده، ماجراجویی شخصی غنی است. طوری‌که آغاز این جنگ توسط جناب غنی بنابه ضرورتِ تامینِ منفعت ملی و امنیت ملی مردم افغانستان صورت نگرفته است؛ ادامه‌ی این جنگ توسط جناب غنی خلاف اصول امنیت ملی و منفعت ملی است. بنابراین در هر صورت، غنی در این جنگ مسوول و مقصر است.