به گزارش اسپوتنیک، به نقل از Daily Mail پژوهشگران دانشگاه شیکاگو در ایالت ایلینوی آمریکا بافت‌های مغزی را بررسی کردند تا بتوانند تغییرات فیزیکی رخ‌داده را در فاصله مرگ و پس از آن شبیه‌سازی کنند. در این پروسه آنان دریافتند که تعداد شماری از ژن‌ها در برخی سلول‌ها پس از مرگ افزایش یافته است.
این «ژن‌های زامبی» نوعی خاصی از سلول‌های التهابی به نام گلیال (سلول‌های غیر نورونی دستگاه عصبی مرکزی) یاد می‌شوند، علیرغم گذشت ساعات زیادی پس از مرگ بدن در مغز رشد کرده و زائده‌های بلند جدیدی همچون بازو از آنان جوانه می‌زند.
پروفسور جفری لوئب، رئیس بخش مغز و اعصاب و توانبخشی در کالج پزشکی شیکاگو، می‌گوید: «بیشتر تحقیقات بر این پایه هستند که پس از قطع ضربان قلب همه‌چیز در مغز متوقف می‌شود اما این‌طور نیست.»
تیم تحت نظر پروفسور جفری لوئب با تمرکز بر رفتار بافت مغز پس از مرگ، الگوی متفاوتی از تحرکات سلولی و ژنی را ثبت کرده‌اند.
به گفته آنان، حدود 80 درصد ژن‌هایی که مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند در فاصله 24 ساعت پس از مرگ نسبتا ثابت باقی ماندند.
گروه دیگری از ژن‌ها که در سلول‌های عصبی نقش دارند و به طور پیچیده‌ای در بخش‌هایی همچون حافظه و تفکر فعال هستند در ساعت های پس از مرگ به سرعت تخریب شدند اما گروه سوم، که به سلول‌های زامبی معروف‌اند، فعالیت خود را علیرغم مرگ بدن افزایش دادند و 12 ساعت پس از مرگ به اوج تحرک رسیدند.
پروفسور لوئب می‌گوید: «ما اکنون می‌دانیم کدام ژن‌ها و سلول‌ها پایدار هستند، کدام تخریب می‌شوند و کدام با گذشت زمان افزایش می‌یابند.»
دانشمندان امیدوارهستند کشف این رفتار ژنی بتواند به درمان بیماری‌ها و اختلالاتی همچون اوتیسم، اسکیزوفرنی و آلزایمر کمک کند.
نتایج تحقیقات تازه در مجله علمی «Scientific Reports» منتشر شده است.