صبح زود، هنگامی که بیشتری از مردم هنوز از خواب بلند نشده اند؛ او برای چراندن گاو گوسفندان‌شان به زمین‌های دورتر از خانه می‌رود؛ بی خبر از این‌که در زمین که قرار است گاو و گوسفندانش را بچراند پای‌اش را از دست می‌دهد.
حکمت هشت سال دارد و در لوگر زندگی می‌کند چهار ماه قبل پای چپ‌اش را در اثر تماس به ماین کاشته شده در زمین‌های نزدیک به خانه‌ای شان از دست می‌دهد.
حکمت می‌گوید: «طرف درختای جلغوزه میرفتم که پایم در مین خورد انفجار کرد و قطع شد».
بعد از این اتفاق پدرش او را به بیمارستان در کابل انتقال می‌دهد؛ تا بتواند راه رفتن دوباره‌ی پسرش را ببیند.
شریف، پدر حکمت می‌گوید:
«در کوه‌ها درخت جلغوزه است در اطراف هم پوسته‌های پولیس. در همین جا پای حکمت روی ماین برابر شد و انفجار کرد».
او با این‌که پسرش پای خود را از دست داده و مجبور است با پای مصنوعی راه برود؛ آن‌چه را که از طرف‌های درگیر در جنگ می‌خواهد متوقف ساختن جنگ است.
نهاد صلیب سرخ در افغانستان که برای همه کمک‌های بشر دوستانه را ارایه می‌کند برای حکمت پای مصنوعی ساخته است. قرار است این پای مصنوعی عضو از بدن او شود و راه رفتن را با آن یاد بگیرد.
رامش نیک‌زی، داکتر معالج حکمت می‌گوید: «حکمت تازه چهار ماه قبل پای خود را در اثر انفجار ماین از دست داد، فعلا در مرحله تمرینی است. بعدا با استفاده از یک عصا چوب راه می‌رود؛ تا این‌که بطور کامل راه رفتن را با پای مصنوعی یاد بگیرد».
پدر حکمت می‌گوید که به دلیل شیوع ویروس کرونا امسال حکمت از رفتن به مکتب باز ماند؛ اما قرار است در مکتبی که تازه در نزدیک خانه‌ی‌شان ساخته شده شامل شود.
افغانستان پس از یمن دومین کشوری است که بیشترین قربانی ماین‌های فرش شده را دارد. بیش از یک‌هزار کیلومتر مربع زمین فرش شده از ماین در افغانستان وجود دارد.
بر اساس گزارش‌های که در سال 2017 از سوی وزارت مبارزه با حوادث نشر شد؛ کشت‌زارهای ماین در افغانستان ماهانه 142 قربانی می‌گیرد.