لوئیس میکل اوتادو (Lluís Miquel Hurtado) در مقاله منتشره در نشریه El Mundo (اسپانیا) می نویسد، فقط شخصی که به خوبی در امور نظامی آگاهی دارد قادر خواهد بود، دو ستون دود سیاه را که در وسط دشت بین النهرین در سوریه در حال گسترش است تشخیص دهد. این ستون دود به دلیل محدودیت دید طیارات دشمن که آماده پرتاب راکت های خود هستند و یا می توانست در نتیجه بمباران یا سوزاندن تایرها ظاهر شود. دومین تشخیص، دود بدون شک، ناشی از پالایشگاه نفت و فرآورده های آن بوجود آمده میتوانست: ذخیره عظیم نفت در حال سوختن که به چاهی که از آن نفت استخراج می شود، وصل است. اینگونه انتشارات باعث آسیب های جبران ناپذیری به محیط زیست می شود.
نفت در بیشترین مدت جنگ به این گونه تصفیه می شد. هیچ گروهی وجود ندارد که معادن نفتی را در سوریه تصرف نه کرده باشد، اگرچه در مقایسه با معادن در کشورهای همسایه غنی نیستند. علاوه بر این، هیچ گروهی وجود ندارد که حتی نفت خام و بنزین را حتی به دشمنان خود نفروشند. برای آنها سوخت مانند اکسیژن است. با پول دریافت شده، این گروه ها سلاح و مهمات بیشتری خریداری کردند. از «القاعده» گرفته تا شبه نظامیان کرد و «دولت اسلامی» (سازمان هایی که در روسیه ممنوع شده اند)، همه به تجارت مشغول بودند، به برکت آن برخی از شرکت کنندگان در درگیری های سوریه سودهای زیادی کسب کردند.
70 درصد از چاه های نفتی سوریه که در معادن رولان و العمر در شرق کشور واقع شده اند، هم اکنون در قلمرو تحت کنترل مقامات خودمختار غیر رسمی کرد قرار دارند. اما آنها توسط سربازان امریکایی محافظت می شوند. هنگامی که ترکیه سال گذشته دونالد ترامپ را متقاعد کرد که اجازه دهد علیه ستیزه جویان کرد مبارزه کند، همراهان رئیس جمهور امریكا از معادن نفتی به عنوان طعمه استفاده كردند، تا او را متقاعد كنند كه تمام نیروهای امریکایی را خارج نه سازد.
طبق معلومات نشریه اینترنتی «Al Monitor»، شرکت امریکایی Delta Crescent Energy LLC مجوز از مقامات کردان که توسط هیچ کشوری به رسمیت شناخته نشده اند، "با آگاهی و پشتیبانی کاخ سفید" دریافت کرده است. در نتیجه، به منظور امضای توافق نامه ای برای مدرن سازی سیستم های استخراجی و ساخت دو پالایشگاه نفت مدولار، اداره امریکا تضمین کرد که سوریه را از تحریم ها آزاد کند.
به احتمال زیاد، ذخایر نفتی در سوریه که گاز نیز در آنجا وجود دارد، در مقایسه با ذخایر کشورهای همسایه، بسیار کم اند. تریسی شوچارت، تجار و تحلیلگر انرژی نفت خام می گوید:« ذخایر آنها بسیار اندک است. سوریه در مقام 31 در جهان قرار دارد». در عین حال، این ذخایر منبع اصلی ثروت برای مقامات کرد و سوریه است.
پیش از وقوع درگیری ها در سوریه در سال 2011، این کشور روزانه 380000 بیرل نفت تولید می کرد که بیش از حد برای مصرف داخلی کافی بود. ولی تولید به 60 هزار بیرل در روز کاهش یافت و مناطق تحت کنترل دولت حتی به خرید سوخت از متحد خود، ایران مجبور شد. شوچارت گفت: "بیشتر معادن نفتی توسط شورشیان نابود شده و زباله های سمی در آنجا ریخته می شوند. برای پاکسازی آنها و استفاده مجدد از آنها، میلیون ها دالر ضرورت است.
یکی از مهمترین مسایل قرارداد که براساس آن کردها میتوانند 20 درصد از نفت مورد نیاز خود را تصفیه کنند، این است که چه کسی بقیه را دریافت می کند، اگر نه ترکیه که روسیه سال گذشته متهم به خرید نفت از «دولت اسلامی» و نه هم حکومت سوریه که به این منابع دسترسی نه دارد.
به گفته تحلیلگران، کردستان عراق که تحت تأثیر قوی ایالات متحده و ترکیه قرار دارد، در بیرون رفت از این وضع کمک کرده میتواند. شوچارت گفت: « به احتمال زیاد، این نفت توسط تانکرها به خط لوله کرکوک - جیهان منتقل می شود و به مثابه نفت کردستان عراق فروخته می شود تا از تحریم جلوگیری شود».