به گزارش اسپوتنیک، لیگ برتر فوتبال انگلستان در طی چندسال اخیر موفق شده تا هوادارانش را در نقاط دور دست جهان بیشتر سازد که از آن جمله یکی کوریای شمالی است.
در حالی که شهروندان برای تماشای زیاد فیلم‌های خارجی با حُکم اعدام روبرو خواهند شد اما اکنون هیچ مجازاتی برای دیدن مسابقات لیگ برتر انگلستان وجود ندارد.
گفته می‌شود رهبران کمونیست این کشورِ تجزیه طلب، پخش برنامه‌های لیگ برتر را در اواخر سال گذشته فعال کرده‌اند و جالب است که دو باشگاه منچستر یونایتد و لیورپول به عنوان محبوب‌ترین تیم‌های این منطقه شناخته می‌شوند.
مارتین ویلیامز محقق نظارت بر تلویزیون کوریای شمالی آخرین موفقیت سرزمینی این لیگ را توضیح داد.
او به "پن نیوز" گفت: "به نظر می‌رسد لیورپول و منچستریونایتد بیشتر در معرض دید قرار می‌گیرند. به عنوان مثال پنج بازی آخر نمایش داده شد: لیورپول - منچستریونایتد، منچستریونایتد - نورویچ، منچسترسیتی مقابل اورتون، لیورپول مقابل وولز و من‌سیتی مقابل من یونایتد."
او ادامه داد: "قبل از وقفه در فوتبال بازی‌ها بیشتر روزهای هفته نشان داده می‌شدند. معمولاً چهار یا پنج بار در هفته. هر بازی در برنامه‌ای ویرایش می‌شود که تقریباً یک ساعت با تفسیر کوریایی است."
ویلیامز اضافه کرد: "[اکنون] فقط محتوای خارجی موجود در حال پخش همین بوده و این جالب است زیرا این یک پنجره جدید در جهان برای کوریای شمالی است."
وی در پایان تصریح کرد: "آنها هیچ گونه در معرض دنیای خارج نیستند و وقتی می‌خواهند از دنیای بیرون بدانند، از طریق کلیپ‌های خبری کوتاه فقط مرگ و فاجعه در کشورهای دیگر به آنها نمایش داده می‌شود. بدیهی است که ورزش به عنوان موضوعی که خیلی تهدیدآمیز نیست و کل ایده" دیپلماسی ورزشی "چیزی است که شایسته تشویق در متن کوریای شمالی است. و حتی از طریق ورزش بیننده باهوش می‌تواند نشانگر زندگی در خارج از کشور باشد."
مارتین گفت رژیم همچنین بازی‌هایی از لیگ قهرمانان اروپا، سری آ ایتالیا، بوندس لیگای آلمان و لیگ 1 فرانسه را نشان می‌داد.
مقرون به صرفه
چرا شروع این پخش مشخص نیست اما کیم جونگ اون طرفدار ورزش است او به ویژه از بسکتبال لذت می‌برد و دنیس رودمن ستاره سابق NBA را دوست خود می‌شمارد.
در بیانیه‌ای سال 2015 دولت وی نیز متعهد شد که کوریای شمالی را به "قدرت ورزشی" تبدیل کند. همه وسایل بازی در یک برنامه زمان بندی شده متأخر توسط تلویزیون مرکزی کوریای شمالی و یک رسانه تبلیغاتی دولتی پخش شد. هنوز هم ممکن است برای یک هوادار کوریای شمالی آسان نباشد که از تیم منتخب خود پیروی کند.
آقای ویلیامز گفت: "رسانه‌های کوریای شمالی وجود دارند که ما در خارج از کشور نمی‌بینیم مانند یک روزنامه ورزشی و یک کانال تلویزیونی ورزشی که چند بار در هفته پخش دارند. بنابراین ممکن است که آنها جزئیات بیشتری داشته باشند اما ورزش‌های بین المللی هرگز در کوریای شمالی چیز بزرگی نبوده و به طور کلی ورزش به همان شکلی که در خارج از کشور انجام می‌شود دنبال نمی‌شود."
همچنین مشخص نیست که رژیم کیم حق قانونی پخش این بازی‌ها را دارد یا خیر.