نوربرت لوساو (Norbert Lossau) در نشریه Die Welt (آلمان) می نویسد، هنگامی که دو فضانورد امریکایی به تازگی توسط راکت حامل و سفینه کمپنی ایلون ماسک به سمت ایستگاه فضایی بین المللی رهسپار شدند، جیم بریدنستین (Jim Bridenstine)، رئیس ناسا این را آغاز دوره جدیدی از اکتشافات فضایی سرنشین دار نامید. این واقعاً چنین است - به دلایل بسیاری.
اولاً، اکنون ایالات متحده از وابستگی خود به فناوری فضایی روسیه که تقریباً ده سال به طول کشید، خلاص خواهد شد. پس از بسته شدن برنامه شاتل در سال 2011، ایالات متحده سیستم مخصوص حمل و نقل مردم به فضا را نداشت. آنها می توانند فضانوردان را فقط با کمک راکت های سایوز که از میدان فضایی بایکونور پرتاب می شوند، به ایستگاه بین المللی فضایی (ISS) بفرستند.
دوم ، پرتاب توسط یک شرکت خصوصی از راه اندازی خودرو پرتاب Falcon 9 و فضاپیمای سرنشین Crew Dragon نشان داد که ایالت در آینده چنین نقشی بزرگ در کیهان نویسی نخواهد داشت و با توجه به هزینه های هنگفت مالی ، چاره دیگری نخواهد داشت.
در طول جنگ سرد و تحت تأثیر شوک ناشی از پرتاب اولین ماهواره شوروی، فضانوردی به یك صنعت تقریباً نظامی سازمان یافته تبدیل شد. امروز فراهم آوردن آزادی عمل بیشتر به نیروهای بازار امکان پذیر است، به طوری که توسعه و ساخت فضاپیماها و راکت ها کارآمدتر خواهد بود و اکتشافات فضایی بطور کل هزینه کمتری خواهد داشت. اعتقاد بر این است که راکت حامل Falcon-9، ایلون ماسک در حال حاضر ارزانترین وسیله نقلیه برای پروازهای فضایی است.
افزایش نقش شرکتهای هوایی-فضایی خصوصی در حال حاضر "فضای جدید" (New Space) نامیده می شود. اما این شعار این حقیقت را پنهان نخواهد کرد که پروازهای فضایی، حتی با حداکثر کارآیی در کسب و کار، بسیار پر هزینه باقی خواهد ماند و بیشتر پروژه ها هرگز سودآور نخواهند بود. در سال 024 ، ایالات متحده قصد دارد تا مردم را دوباره به ماه بفرستد، اما تاکنون هیچ مدل تجاری وجود ندارد که بتواند هزینه های این پروژه را جبران کند، و نمی توان گفت که چه چیز آن را سودآور خواهد ساخت.
برای فرود در ماه در آینده به پرداخت پول مالیات دهندگان مجبور خوهیم بود. این، در اصل، برای همه پروژه های علمی صدق می کند، و فرود روی ماه در درجه اول به منافع علم خدمت می کند.
اما جنبه های دیگری نیز در این مورد وجود دارد. ما باید به مردم امید بدهیم. جیم بایدنشتاین با اشاره به برنامه دوم مهتاب در ایالات متحده پس از آپولون، می گوید:« ما ما باید به مردم امید بدهیم. ما باید به آنها چیزی بدهیم که به آن به مثابه رویا نگاه کنند. وی نام نمادین "Artemis" را دریافت کرد. در اساطیر یونانی، آرتمیس الهه ماه و همچنین خواهر دوقلوی آپولو است».
کمپنی بوئینگ در حال ساختن یک وسیله نقلیه پرتاب فوق العاده سنگین (سیستم پرتاب فضایی) و یک فضاپیمای سرنشین دار با نام زیبای Orion است.
این را می توان به گونه ای تفسیر کرد که امریکایی ها به طور جدی در حال برنامه ریزی پرواز جدید به سمت مهتاب هستند. ترامپ قبلاً اظهار داشته بود که آرزوی آن روز را دارد که دست انسان پرچم امریکا را در خاک مریخ برافرازد.
چندین شرکت هوایی-فضایی رقیب در حال حاضر در ایالات متحده مشغول به کار هستند که این امر باعث می شود امریکا آمادگی بیشتری برای دوره جدید فضانوردی نسبت به اروپا داشته باشد. سالهاست که راکت های اروپایی آرین رهبر بازار پرتاب ماهواره های تجاری بوده اند. اما در عصر "کیهان جدید" ، رقابت راکت های Arian در معرض خطر است. پرتاب راکت اکنون نه تنها در ایالات متحده، بلکه در جاهایی که بسیار ارزان تر سفارش داده می شود - مثلاً در هند یا چین نیز صورت گرفته میتواند.
به این ارتباط، فعالیت نسبتاً محدود اروپا در جستجوی دسترسی خود به فضا دارای اهمیت است. این جنبه از نظر استراتژیک دارای اهمیت است و می تواند استقلال اروپا را فراهم کند.
بطور مثال، در آمریكا ، Space X مبلغ زیادی را برای پرتاب از ناسا دریافت می كند و از این طریق می تواند سبسایدی پروژه های دیگر را تمویل کند، در اروپا یك پیمانکار دولتی برای ماهواره اروپایی نمی تواند سفارش پرتاب توسط کمپنی Arianespace را صادر كند. در واقع، در جاهای دیگر پیشنهادات سودمندتری وجود دارد. به این ترتیب، در نهایت سیاست فضایی اروپا به ابتذال کشیده می شود.