دمیتری کوسیریوف می نویسد، عین وضع درباره چین وجود داشت که دقیقاً به دلیل بحران سال های 2008-2009 به یکی از دو قدرت اول جهان تبدیل شد، جاپان اندکی پس از جنگ جهانی دوم به چنین قدرت مبدل گشت ... و هر بار این به دست آورد غیرمنتظره با توضیح نمودن اینکه: خوشبختان چگونه به این کار موفق شدند؟ مبدل می گشت.
این بار، گفتگوهای مربوط به "جهان پس از ویروس" از قبل آغاز شد. همه می خواهند پیش بینی کنند، یا حتی یک شگفتی ابرقدرت دیگر را سازماندهی کنند. حداقل: اگر هند این بار بیشتر برنده شود، چه خواهد شد؟ بطور مثال، در این باره راجیو كمار، رئیس انستیتوت ملی تحول هند که به موسسه تائثیر گذار مبدل گشته، می اندیشد. و همه چیز برای او کاملاً منطقی به نظر می رسد.
اولاً اینکه، هندوستان، طوریکه کمار فکر میکند، با یک بیماری همه گیر دست و پنجه نرم می کند، فعالیت 18 درصد از جمعیت جهان (یعنی در خود کشور) را منجمد ساخته و به خاطر این بالاترین سطح اعتبار را از نظر کارشناسان بین المللی در آکسفورد (انگلستان) دریافت کرده است. در نتیجه، براساس برآوردها UNCTAD ، سال 2020 را همه اقتصادهای بزرگ به صورت منفی - به جز چین و احتمالاً هند، پایان خواهند داد. و این سرآغاز خوبی برای معجزه است.
ثانیاً اینکه، کمار می گوید که اگر چین سرانجام پس از سال 2009 با ایجاد زنجیره های تأمینات جهانی به کار خانه تولید جهانی تبدیل شد، هند می تواند با ایجاد شبکه های خدمات جهانی رهبر جهانی شود. از سیستم های اموزشی از راه دور گرفته تا گرافیک و سایر طراحی ها یا تحقیقات قراردادی.
سوم اینکه، هندی ها منبع منحصر به فردی برای این امر دارند: جمعیت آن انگلیسی زبان و جوان هست (700 میلیون از این کتیگوری فقط در خود کشور). اما برعلاوه این ده ها میلیون نفر - انگلیسی زبان، جوان و باسواد - جامعه مهاجر در سراسر جهان وجود دارد که منبع عالی برای ایجاد چنین شبکه ها شمرده میشود.
اگر از نکته نظر استراتژیک فکر کنیم، همه چیز در اینجا درست و کاملاً واقعی معلوم میشود. اما در پیش بینی های استراتژیک همیشه در نظر گرفتن عامل احمقانه کلینیکی دشوار است. اما در مواقع فاجعه آمیز این عامل تشدید می شود.
اما در اینجا وضعیتی نشان داده شده است که چگونه هند ممکن است به یک معجزه جهانی جدید تبدیل نشود. وقتی قرنطین و اقدامات دیگر فاصله های اجتماعی در کشور اتخاذ شد، نمایندگان جداگانه جامعه بزرگ تصمیم گرفتند که بیگانگان عفونت را انتقال میدهند. و آنها سعی کردند آنها را که در فاصله بسیار دور جابجا کنند. سپس این ایده بوجود آمد که منبع عفونت دیگر آنها، شهروندان کشور، از جامعه مسلمان هستند. برخی از هندیان کارگر در کشورهای حوزه خلیج فارس بیش از حد فعالانه شروع به بحث و گفتگو در مورد این موضوع در بین خود کردند. از این گذشته، همه هنوز تصور نکرده اند که شبکه های اجتماعی جایی برای ابراز عقاید، به ویژه از این نوع نیست. اعراب نیز در پاسخ بحث در باره تمام طیف سوالات درباره هندی ها آغاز کردند. یکی از شاهزاده خانم های امارات متحده عربی (همچنین در شبکه های اجتماعی) گفت که می توان کارگران و متخصصان هندی را نیز از منطقه اخراج کرد.
صحبت بر سر تقریباً نه میلیون نفر مطرح می باشد. و به هر حال، این کشور 50 درصد عواید ارزی خود را از مدرک مهاجران در شرق نزدیک دریافت می کند. از آنجا هند 80 درصد نفت را دریافت می کند. نخبگان عرب و هندی به خوبی می فهمند که این رابطه ای است که برای هر دو طرف بسیار سودمند است و به دلیل شور بیش از حد برخی شخصیت ها نباید از بین برود. اما اینکه آیا آنها می توانند احساسات کل جامعه را مهار کنند، این سوال بزرگ است. اوضاع فعلی در دنیای پرشور و وخیم فقط وخیم تر می شود.
این هنوز یک مورد خاص است. اما همچنین افکار عامه در مورد آنها وجود دارد. به گونه مثال، اگر ما از مزیت هند در قالب جامعه عظیم مهاجرانش صحبت می کنیم: سرنوشت مهاجرت در کل در جهان در ارتباط با همین بیماری همه گیر چه گونه خواهد بود؟
از هیچکس پوشیده نیست که جهش بی سابقه ای در رونق بسیاری از اقتصادها به نوعی با حرکت جمعی مردم از آن سوی مرزها، قانونی و نه بسیار قانونی مربوط است.
اقتصاددانان نو تفکر در باره این موضوع را آغاز کردند که عامل مهاجرت در احیای آینده "جهان پس از ویروس" چه نقشی خواهد داشت. آنها نمی توانند به نتیجه برسند. از یک طرف، استفاده از نیروی کار ارزان اهمیت بیشتری پیدا می کند، زیرا هیچ کس در آن دنیای فردا پول اضافی نخواهد داشت. از طرف دیگر، مردم محلی به مهاجران تا اندازه زیادی به دیده رقبا نگاه می کردند و اکنون - اگر علاوه بر این، میلیون ها عقول در سراسر جهان برای مدت طولانی از عادت دیدن در همه چیز و در همه فقط عفونت یا عدم موجودیت آن دست برندارد، پس آیا مهاجران اصلاً وجود خواهد داشت؟. دونالد ترامپ رسما آنها را ممنوع اعلام کرد، چه کسی او را دنبال خواهد کرد؟
در عین حال، تهدید گرسنگی و آفات دیگر در همان جا هایی که معمولاً مردم به آنجا مهاجرت می کنند، "از پایین" فشار می آورد. مقامات سازمان ملل می گویند بیش از 800 میلیون نفر با گرسنگی روبرو هستند و تا پایان سال این رقم تا 130 میلیون افزایش خواهد یافت.
مهاجرت تنها عاملی است که پیش بینی ها راجع به اینکه چه کسی در جهان فردا ظهور خواهد کرد، با شک و تردید مواجه می سازد. عوامل دیگری نیز وجود دارد. و آنچه امروز می دانیم بلی، برخی کشورها به دنبال شیوع بحران، "جایگاه مسابقات" خود را در رده بندی های جهانی بهبود می بخشند. هند؟ شاید بلی و شاید هم - نه.