هیلن لوایس (Helen Lewis) در مطلب منتشره در نشریه The Atlantic (امریکا) می نویسد، مارک زاکربرگ یک بار به همکاران خود در «فیسبوک» اعلام داشت: "سنجاب مرده در جلوی خانه شما نسبت به افرادی که در کدام جایی در افریقا می میرند، برای شما مهمتر است." مردم، واضحاً، ناراحت شدند. مردم معمولاً وقتی با صدای بلند حرفی ناخوشایند می زنند، عصبانی می شوند، اما دقیقا، که از ته دل، همه ما با این چیز موافق هستیم.
وقتی که کرونا ویروس در چین در اوج خود قرار داشت، غرب زندگی عادی خو را پیش می برد. این عدم موجودیت همدردی، این دوری از مصیبت، حتی زمانیکه ویروس ایتالیا را فرا گرفت، قطع نشد. به این امر نباید شهروندان عادی، بلکه تا اندازه زیادی سیاستمداران و مفسران که فرصت های بیشتری برای تشکل افکار عامه دارند، را مقصر دانست.
نارضایتی جای خود را به وحشت و ناتوانی داد. اخباری مبنی بر تثبیت کرونا ویروس در وجود وارث 71 ساله تاج و تخت، شاهزاده چارلز، در انگلیس، به خط فاصل مبدل گشت. در عرض چند دقیقه، پیام های دوستان بر من سرازیر شدند و همه در ماهیت امر فقط همین موضوع را نوشتند: "اوه لعنت بر شیطان، این بلا واقعاً آمد." زبان عامیانه طعنه آمیز انترنت احساسات واقعی را کمرنگ کرده است. تا کنون، برای اکثر انگلیسی ها، کرونا ویروس چیزی انتزاعی بود. خبر شاهزاده چارلز همه چیز را در جای خود قرار داد. دوستان شما، چه افراد نزدیک و چه دور، به این ویروس مبتلا خواهند شد. برخی از آنها به شدت بیمار خواهند شد. برخی حتی خواهند مرد.
گفتن این سخنان کفرآمیز است، اما چنین بیمار بلند رتبه شاید به نجات جان دیگران کمک خواهد کرد. انگلیس به تازگی قرنطین ملی را اعلام کرده است، هرچند به اندازه ایتالیایی یا فرانسه سختگیرانه نیست. در انگلیس، تعداد سرانه پولیس کمتر است و موفقیت اقدامات قرنطین به طور مستقیم به میزان صادقانه بودن خود شهروندان بستگی دارد. همه باید درک کنند که شیوع کرونا ویروس شوخی نیست. وقتی شخصی را که می شناسید به Covid-19 مبتلا شود - حتی اگر آن را فقط در تلویزیون دیده باشید - به نظر می رسد این بیماری همه گیر از چیزی تجریدی به چیزی واقعی تبدیل شده است. اکنون این فقط یک داستان ترسناک نیست، بلکه یک مشکل واقعی است.
در طی چند هفته اخیر، خبرنگاران همکار به من شکایت میکنند که منعکس ساختن تمام جدیت اوضاع چقدر دشوار است. هنگامی که حوادث طبیعی رخ می دهد، به ما عکس های فاجعه بار نشان می دهند - شهرهایی که توسط سونامی نابود شده اند، دیوار از شعله های آتش در کنار جاده هنگام آتش سوزی در جنگل و غیره.
یکی از دوستان من می گفت، چرا بخش مراقبت های ویژه ایتالیایی را از داخل به ما نشان نمی دهد؟ ظاهراً به نظر میرسد که کارمندان تلویزیون این تصاویر را بیش از حد نفرت آور می دانند: مرگ ناشی از خفگی ناخوشایند است. یا شاید بستگان شخص که درگذشته با فلمبرداری آن موافقه نه کرده باشند. یک گزارش کوتاه Sky News از بیمارستان ایتالیایی بسیار وحشتناک بود.
با مبتلا شدن هر بیمار بعدی مشهور کرونا ویروس برای هفته ها و ماه های اضافی در سرخط اخبار قرار خواهد داشت - هیچ چیز قابل ذکر دیگری در زندگی امروز ما به سادگی انتظار نمی رود. به خاطر سخت گیری مرا ببخشید، اما، وقتی که جریان اخبار به این منتج می شود که افرادی بیشتر می میرند، در بخش مراقبت های ویژه جای کفایت نمی کند و قرنطینه باقی می ماند - در چنین شرایطی، بسیاری از بینندگان به این دلیل علاقه مندی خود را از دست می دهند. متخصصین علوم رفتاری هشدار می دهند که جمعیت ممکن است در معرض سندروم بنام "خستگی ناشی از مداخله" قرار بگیرند و در نتیجه اثربخشی انزوای اجتماعی کاهش می یابد.
این خبر که شاهزاده چارلز به کرونا ویروس مبتلا شده، احساس خستگی رو به رشد را از بین برده است. و هرچه تعداد نام ها و افراد بیشتری در ذهن ما با یک بیماری همه گیر مرتبط باشد، شانس بیشتری برای غلبه بر آن وجود دارد. وقتی که بیماران و مرده ها فقط در لیست با سن و تحلیل وجود داشته باشند، همدردی واقعی غیرممکن است. مستقیماً بر کرونا ویروس مستقماً به زندگی ما مربوط می باشد و وظیفه رسانه ها - انتقال این حقیقت به ذهن مردم است.