مارک کرتیس (Mark Curtis) در مطلب منتشره در نشریه Daily Maverick (جمهوری افریقای جنوبی) می نویسد، این تحقیق نشان می دهد که مردم به معنای واقعی کلمه توسط دیدگاه هایی سیاستمداران و اولویت های آنها بمباران می شوند. علاوه بر این، معلوم می شود که در مطبوعات انگلیس تقریباً جایی برای تجزیه و تحلیل انتقادی، مستقل و حقایق کلیدی در مورد سیاست خارجی این کشور وجود ندارد.
این تحلیل بر رسانه های چاپی ملی متمرکز است و شرکت های نشراتی مانند BBC را شامل نمی شود. بالاخره، معلوم شد که تفاوت بین مطبوعات لیبرال و محافظه کار اندک است.
در زیر بخش اول تجزیه و تحلیل در دو بخش درباره نحوه تنویر سیاست انگلیس در مطبوعات ملی ارایه میشود.
سیاست خارجی در حال از بین رفتن
سیاست خارجی کلیدی انگلیس، به ویژه در شرق نزدیک، یا در مطبوعات ملی دست کم گرفته می شود یا اصلاً تنویر نمی شود.
رژیم عبدالفتاح السیسی در مصر در سال 2013 در نتیجه کودتایی که به کشته شدن صدها نفر پایان یافت، به قدرت رسید. پس از آن، ستم فقط افزایش یافت: ده‌ها هزار مخالف و روزنامه نگار به زندان افتادند. ولی، دولت انگلیس در این دوره روابط نظامی، تجاری و سرمایه گذاری با رژیم را عمیق تر کرد و اساساً به مدافع آن مبدل شد.
باوجود این، طی جستجو در ظرف یک سال قبل از دسامبر سال 2019، هیچ مقاله ای پیدا نشد که کل طیف همکاری بین انگلیس و رژیم السیسی را در بر گیرد. تنها تعداد معدودی از مقاله ها به تفاوت های ظریف پشتیبانی انگلیس اشاره می کنند - چند مقاله محدود، به طور عمده در The Independent و The Guardian نشر شده و این در حال که السیسی در این دوران در 1018 مقاله ذکر شده است. علاوه بر این، مصر با انگلیس رابطه تاریخی طولانی دارد و انگلیس بزرگترین سرمایه گذار آن است.
کمی تنویر مطبوعاتی در مورد این موضوع به ویژه قابل توجه است، زیرا دولت به طور مداوم حمایت خود را از رژیم السیسی به ویژه در امور نظامی اعلام کرده است.
در سالهای اخیر، انگلیس همکاری های نظامی با اسرائیل را عمیق تر کرده است. این سیاست شکایات زیادی را به بار آورده است، زیرا نقض جدی حقوق بشر و اعمار غیرقانونی شهرک های یهودی نشین در کرانه باختری غربی و غزه متوقف نمی شود.
نیروی بحری شاهی انگلیس با نیروی بحری اسرائیل تمریناتی را انجام داد و افسران اسرائیلی را آموزش میدهد.
ولی در طی پنج سال گذشته هیچ مقاله ای در مطبوعات ملی انگلیس در مورد این موضوع وجود نداشت، اگرچه در بعضی از رسانه های اسرائیلی و در نشریه انگلیسی زبان تاریخ یهودی The Jewish Chronicle)) به طور گسترده منتشر شده است.
روزنامه اسرائیلی «Haaretz» راجع به "همکاری نظامی بی سابقه انگلیس و اسرائیل" خبر داد. ولی هنگامی که نیروی هوایی اسرائیل طیارات جنگی خود را برای اولین بار در تاریخ در سپتامبر 2019 به انگلیس فرستاد، این موضوع بر خلاف مطبوعات اسرائیل و وزارت دفاع آن، در مطبوعات ملی انگلیس منتشر نشد. اعتراف پارلمان انگلیس در جولای سال 2018 مبنی بر اینکه انگلیس در حال آماده نمودن متخصصان نظامی برای اسرائیل است، در مطبوعات نشر نشد.
یک سکوت مشابه مشخص روابط مهم دیگر انگلیس است - به طور مثال، با عمان استبدادی، یکی از نزدیکترین متحدین انگلیس در شرق نزدیک. سلطان قابوس که در جنوری سال 2020 درگذشت، در سال 1970 پس از کودتای کاخ ترتیب داده شده توسط سرویس های مخفی انگلیس، بر تخت سلطنت جلوس کرد. مقامات انگلیس و مطبوعات با وفات وی سوگواری کردند.
همانطور که تجزیه و تحلیل اسناد محرم فاش شده نشان میدهد، روزنامه نگاران انگلیسی بر محبوبیت سلطان کابوس در بین مردم غلو می کردند و بارها نقل قول های دلسوزانه از مقامات انگلیس را نقل کردند که تمام تلاش خود را برای ستایش دیکتاتور مرده و حمایت از جانشین نامشخص او انجام دادند.
سکوت سعودی
بسیاری جنبه های روابط انگلیس با عربستان سعودی علی الرغم نزدیکی خاص این کشورها، به حد کافی توسط مطبوعات تنویر نمی شوند. بدون شک عربستان سعودی نزدیکترین متحد نظامی و مشتری تسلیحات انگلیس است، اما وسایل اطلاعات جمعی در باره این همکاری ها سکوت اختیار نموده اند.
در سپتامبر سال 2019، اسناد محرم فاش شده انگلیس جزئیات پروژه انگلیس در عربستان سعودی به ارزش 2 میلیارد پوند - پروژه ارتباطات گارد ملی عربستان سعودی با نام مستعار (Sangcom) كه از سال 1978 شروع به كار نموده، را فاش كرد. از طریق این برنامه، انگلیس به طور غیر مستقیم در دفاع از خاندان سلطنتی عربستان سعودی و در جنگ در یمن، جایی که گارد ملی نیز در آن فعالیت میکند، شرکت می کند.
مدافع حقوق بشر
وقتی وزرا ادعا می کنند که در سیاست خارجی از حقوق بشر دفاع می کنند، مطبوعات به ندرت این ادعاها را رد می کنند. مقالات زیادی درباره عرضه سلاح های انگلیس به رژیم های سرکوبگر وجود دارد، و آنها اغلب بر تناقضات ادعاهای حمایت از حقوق بشر تأکید می کنند. ولی، نویسندگان مرتباً اظهاراتی را ایراد می كنند كه بریتانیا به طور پیوسته از حقوق بشر در این کشور و سایر كشورها حمایت می كنند، و این امر را تصدیق می كنند.
بنابراین، در خلیج فارس، انگلیس مدتهاست که از کشورهایی مانند عربستان سعودی و بحرین حمایت می کند و در "امنیت داخلی" آنها سهیم است. این کاملاً روشن است. انگلیس رژیم های سرکوبگر را با تجهیزات نظارتی، آموزش می دهد، نظامیان آنها را آموزش می دهد، به ندرت از این دول به دلیل نقض حقوق بشر انتقاد می کند و مشی خود را نسبت به آنها تغییر نمی دهد. همه اینها به چنین کشورهایی کمک می کند تا مخالفان خود را سرکوب کنند.
مطبوعات به ندرت می نویسند که انگلیس در سیاست خود از سرکوب علیه جنبش های دموکراتیک و فعالان حمایت می کند. یک نشانگر واضح و روشن این بود که در طول جستجو ما یک مقاله واحد در طول 5 سال گذشته پیدا نکردیم که حاوی عبارت "انگلیس از سرکوب حمایت می کند" (یا مشابه آن).
در مطبوعات، انگلیس اغلب به عنوان قهرمان توسعه جهان شناخته می شود و این نشان می دهد که این سخنان به سادگی در اظهارات دولت تکرار می شود. به عنوان مثال، گاردین در سرمقاله خود در سال 2016 خاطرنشان كرد: "بیشتر از همه ، انگلیسی های معاصر می توانند به دستاوردهای كشورشان در انکشاف بین المللی افتخار كنند."
مطبوعات ملی بطور منظم به جامعه معلومات نادرست می دهد و در عین حال مقیاس اثرات آن بس بزرگ است. رسانه های الترناتیف پخش میشوند، اما تعداد کاربران وب سایت های روزنامه های ملی بسیار زیاد است. ماهانه 310 میلیون کاربر از سایت Guardian ، 304 میلیون کاربر از سایت Mail و 88 میلیون از سایت Independent بازدید می کنند. اما اگر محبوب ترین سایت خبری الترناتیف Canary در انگلیس را مدنظر گیریم، در ماه یک میلیون بازدید وجود دارد.