تیبو دیرکس (Thibaut Derex) در مقاله منتشره در نشریه Huffpost (فرانسه) می نویسد، این شهاب کشف شده در سال 1998، اولین بار نیست که از روی زمین عبور می کند، اما هرگز به زمین به اندازه نزدیک نشده که در تاریخ 29 اپریل سال 2020 به آن نزدیک خواهد شد. شهاب 1998 OR2 با فاصله نسبتاً زیادی از سیاره ما: 16 برابر فاصله بین زمین و ماه، عبور خواهد کرد. قطر آن حدود 2.5 کیلومتر است و در صورت تصادم می تواند بشریت را از بین ببرد.
در تاریخ 3 مارچ، اکسپرس در مورد پیامدهای احتمالی چنین جسمی آسمانی که به سطح زمین برخورد خواهد کرد، نوشت: "دهانه ای به طول 10 کیلومتر یا بیشتر تشکیل خواهد شد، تخریبات در سراسر جهان بوجود خواهند آمد و ممکن تمدن بشری را نابود سازد."
سقوط شهاب با قطر بیش از یک کیلومتر می تواند منجر به سونامی و زمین لرزه ها حتی به دور از نقطه برخورد شود. برای مقایسه، شهاب که در عصر دینوزاورها بروی زمین سقوط نمود، قطر 10 کیلومتری داشت.
پس از کشف شهاب در سال 1998، مسیرهای مختلف عبور آن در نزدیک سیاره ما از سال 1904 بدینسو محاسبه شده اند. در 20 اپریل سال 2020 این شهاب به فاصله 6.2 میلیون کیلومتر از زمین فاصله خواهد داشت، اما می دانیم که در 16 اپریل سال 2079، با فاصله "فقط" 1.7 میلیون کیلومتر از زمین پرواز خواهد کرد.
در هر صورت، برای به دست آوردن این معلومات، باید موقعیت شهاب ها را بدانیم. از همینرو، آژانس های فضایی در سراسر جهان در تلاشند تا لیست از شهاب های موجود در منظومه شمسی را تهیه کنند. ناسا معتقد است که آنها 90 درصد مواردی را ثبت کرده اند که می تواند تهدیدی برای بشریت باشد. اما هرچه اندازه جسم آسمانی کوچکتر باشد، ما کمتر می دانیم. بنابراین تنها 30% شهاب ها با قطر بیش از 160 متر و فقط 1% از آنها که قطر آنها بیش از 30 متر دارا می باشند، در فهرست قرار گرفتند.
علاوه بر این، متخصصان جهت درک بهتر این اجسام آسمانی سعی می ورزند. این هدف توسط بسیاری از برنامه های علمی دنبال می شود: به گونه مثال، کاوشگر امریکایی Osiris-Rex باید در تابستان سال 2020 روی یک شهاب فرود آید و نمونه هایی را در سال 2023 به زمین بیاورد. شاید این مطالعات شهاب را تشخیص دهد که می تواند تهدیدی برای زمین باشد.