شاموس کویل (Seamus Coyle) نویسنده مقاله در نشریه Conversation (اتریش) می نویسد که دو هفته قبل از لحظه مرگ، یک روند خاص آغاز می شود. در اولین دقایقی پس از مرگ، مردم اکثراً طوری به نظر می رسند که در حال خواب هستند، بر روی صورت آنها حالت بی تفاوتی دیده می شود. اما یکی از بستگان من که در ساعات مردن از درد شدیدی رنج می برد و به مراقبت های طبی دسترسی نداشت، چهره اش تاب و تابش و نشاط داشت. آیا مرگ می تواند باعث تولید اندروفین ها بخصوص در صورت عدم موجودیت مسکن ها شود؟
شاعر دیلان توماس(Dylan Thomas) توانست در مورد مرگ، به ویژه در یکی از معروف ترین شعرهای خود چیزهای زیادی بگوید:
پدر، از ارتفاعات لعنت و اندوه
با همه خشم خود لطف مهربانی خود را اعطا فرما -
بدون شکایت و اعتراض به تاریکی نرو!
نگذارید نور شما خاموش شود!
اکثراً عقیده برآنست که زندگی تا آخرین لحظه با مرگ نبرد مینماید. آیا ممکن است، طوری که شما حدس می زنید، با مرگ به توافق رسید؟
من به صفت یک متخصص عرصه کمک به مریضان جهت بهبود زندگی شان، معتقدم که پروسه وجود دارد که دو هفته قبل از مرگ رخ میدهد. در این زمان، افراد معمولاً خود را بدتر احساس می کنند. قاعده تاً، پیاده روی برای آنها دشوار می شود، آنها خواب آلوده تر می شوند: دوره های بیداری به سرعت کاهش می یابد. آنها تا پایان عمر، توانایی بلعیدن قرص و مصرف مواد غذایی و نوشیدنی را از دست می دهند.
در این دوره، ما می گوییم که مردم "فعالانه می میرند" ، به این معنی که تنها دو یا سه روز برای زندگی دارند. ولی شخص در طی یک روز کل این مرحله را پشت سر می گذارد. برخی از افراد موفق می شوند تقریباً یک هفته در آستانه جانکندن بمانند که به طور معمول برای بستگانشان بسیار دردناک است. بنابراین، جریانات مختلف با افراد مختلف رخ می دهد، و ما نمی توانیم آنها را پیش بینی کنیم.
تشخیص لحظه مرگ به ذات خود دشوار است. اما، همانطور که در یک تحقیق هنوز منتشر نشده پیشنهاد شده، هر چه که افراد به آستانه مرگ نزدیک تر می شوند، بدن بیشتر مواد مرتبط با استرس را آزاد می کند. در بیماران مبتلا به سرطان و احتمالاً در افراد دیگر نیز، شاخص های پروسه های التهابی رشد میکنند. موادی وجود دارند که سطح آنها در بدن هنگام مبارزه با عفونت بالا می رود.
شما پیش بینی می کنید که قبل از مرگ نیز ممکن تقویت ترشح اندروفین رخ میدهد. اما ما هنوز این را نمی دانیم، زیرا قبلاً هیچ کس این احتمال را بررسی نکرده بود. ولی مطالعات سال 2011 ثابت كرد كه در شش موش افزایش سه برابری سروتونین، ماده دیگری تولید شده توسط مغز كه تصور می شود در زمان مرگ با حس خوشی همراه است، مشاهده شد. ما نمی توانیم این را مستثنی سازیم که اتفاقی مشابه در افراد نیز رخ می دهد.
احساس وجد و سرخوشی
اما اگر اندروفین «Endorphins» و برخی دیگر از انتقال دهنده های دیگر عصبی نباشند، پس چه چیز می تواند در هنگام مرگ احساس سرخوشی ایجاد کند؟ کند شدن پروسه های متابولیک در بدن بر مغز تأثیر می گذارد. شاید نحوه اتفاق افتادن به نوعی بر آنچه ما در زمان مرگ تجربه می کنیم، تأثیر بگذارد. جیل بولت تیلور (Jill Bolte-Taylor) ، متخصص اعصاب امریکایی در تاک شوی TED توضیح داد که او سرخوشی و حتی "نیروانا" را هنگام مرگ وقتیکه نیمکره چپ که تمرکز توانایی های بیشمار منطقی، مانند، گفتار است، پس از سکته مغزی خاموش شد، تجربه کرده است.
جالب اینست که حتی اگر صدمه بولت-تیلور به سمت چپ مغز مربوط باشد، آسیب رسیدن به سمت راست مغز نیز می تواند احساس نزدیکی شما را به یک قدرت بالاتر تقویت کند.
بالاخره، ما بسیار کم می دانیم که وقتی کسی می میرد، چه اتفاقی می افتد. بعد از 5000 سال مطالعات طبی، می توانیم به شما بگوییم كه مردم در صورت غرق شدن یا سكته قلبی چگونه می میرند، اما ما نمی دانیم كه آنها در نتیجه سرطان یا پنومونی چگونه می میرند. در نهایت امر، ما فقط می توانیم این پروسه را تشریح کنیم.
تحقیقات من بر تلاشها برای تغییر شکل پروسه های مرگ، درک اساس بیولوژیکی آن و ایجاد مدل هایی متمرکز است که هفته ها و روزهای آخر زندگی را پیش بینی می کنند. با گذشت زمان، ما همچنین می توانیم به بررسی نقش اندروفین ها در آخرین ساعات زندگی بپردازیم و به سوال شما پاسخ نهایی و کامل بدهیم.