به گزارش اسپوتنیک، سردی هوا، بیکاری، بالابودن نرخ مواد خوراکی و غیرخوراکی و عدم کمک‌های انسان‌دوستانه از مواردی‌اند که زنده‌گی را به کام این بی‌جاشده‌گان تلخ کرده است.
اخترمحمد و تورپیکی، دو تن از این بی‌جاشده‌گان که به ریاست مهاجران و برگشت‌کننده‌گان کندهار آمده‌اند به سلام‌وطندار می‌گویند، روزانه به این ریاست و مقام ولایت می‌روند، اما تاکنون کسی صدای‌شان را نشینده است.
اما مسئولان ریاست مهاجران و برگشت‌کننده‌گان کندهار می‌گویند، 85 هزار خانوادۀ بی‌جاشده از ولسوالی‌های ناامن این ولایت و ولایت‌های زابل، ارزگان، فراه، هلمند، بادغیس و 16 ولایت به شهر و ولسوالی‌های امن کندهار آمده‌اند.
دوست‌محمد نایاب، رئیس مهاجران و بازگشت‌کننده‌گان کندهار با آن که وجود برخی مشکلات این بی‌جاشده‌گان را می‌پذیرد، اما می‌گوید که در جریان سال چندین‌بار مواد خوراکی و غیرخوراکی برای آنان توزیع کرده‌اند.
به گفتۀ او، وضعیت زنده‌گی این بی‌جاشده‌گان در مقایسه به گذشته بهتر شده است.
اما بر بنیاد معلومات این ریاست، ام‌سال 12 هزار و 686 خانوادۀ مهاجر از پاکستان به ولسوالی سپین‌بولدک آمده‌اند و نیازمند کمک هستند.
بی‌جاشده‌گان کندهار در حالی از عدم کمک شکایت می‌کنند که برگشت کننده‌گان و بی‌جاشده‌گان داخلی در شماری از ولایت‌های دیگر نیز با مشکلات مشابه روبه‌رواند و به علت سرمای شدید جان داده‌اند.