سوین کیلرهوف (Sven Felix Kellerhoff) در مطلب منتشره در نشریه Die Welt (آلمان) می نویسد، لباس عرب به طور سنتی فراخ و سبک است. دلیل این گرمائی است که در تمام سال در شرق نزدیک وجود دارد. ولی تحت لباسهای فراخ مهاجمان می توانند اسلحه را مخفی کنند.
این حادثه دقیقاً در 20 نوامبر سال 1979 اتفاق افتاد. ساعت پنج بامداد روز، امام جماعت مسجد بزرگ در مکه تازه نماز صبح را در حیاط حرم اسلامی با حضور 50 هزار زائر آغاز کرد، هنگامی که افراد مسلح به سمت منبر هجوم بردند و محل خواندن خطبه را تصرف کردند. در همان لحظه، آنها دو پولیس را که دروازه ورودی مسجد را محافظت می کردند، به ضرب گلوله کشتند. جنایتکاران مخفیانه اسلحه ها را که اکثر آنها کلاشینکوف ها بودند، به بزرگترین حرم اسلامی در زیر لباس های فراخ انتقال دادند.
ختم غیر منتظره نماز و شلیک گلوله باعث ایجاد وحشت در میان اشخاص متدین شد. امیر عبدالغنی مصری که رشته او ساختمان بود، هنگام شروع حمله در مسجد بود. او بعداً به ژورنالیستان گفت: "آنها، احتمالاً چند صد نفر بود که بر مسجد حمله کردند". "آنها به امام حمله کردند، او را به پائین کشیدند و به گمان من، او را کشتند."
سپس، به گفته امیر عبدالغنی، "مرد که جوان معلوم میشد" میکروفون امام را گرفت و از جمیعت خواست تا "مهدی مورد انتظار" را بشناسند. وقتی که به زودی، شخصی در مسجد تجهیزات میکروفون را خاموش کرد، آنها به تیراندازی پراگنده به جهات مختلف دست زدند.
راننده یكی از شركت های ساختمانی قاهره به نام محمدحسن شرح می دهد كه در آن زمان چه اتفاقی افتاده بود: "همه با عجله به بیرون دویدند. اما بیشتر دروازه ها قفل شده بودند. من نمی دانم چه کسی این کار را کرده بود. در هر صورت، ما خوش چانس بودیم: زائران پاکستانی به ما کمک کردند، تا یکی از درها را بکشائیم."
در واقع، افراد مسلح همه درهای خروجی را اشغال کردند و 65 دروازه از جمله 68 دروازه را قفل کردند. از طریق سه دروازه باقیمانده، آنها در موترهای یخچال، مقادیر سلاح های اضافی و مقدار زیادی مهمات را به داخل حیاط منتقل کردند. سپس مهاجمان حدود هزار مؤمن را به یکی از گالری ها منتقل کردند.
سه شنبه، 20 نوامبر سال 1979، طبق تقویم اسلامی، بیست و نهمین روز ماه ذولحجه سال 1399 قمری، یعنی آستانه سال 1400 بود. برای حمله به مسجد این امر اهمیت تعیین کننده داشت. زیرا 500 نفر از همکاران جهيمان العتيبي 43 ساله، از جمله چندین زن و کودک، معتقد بودند که به زودی بعد از سال جدید قمری زمان به پایان خواهد رسید.
رهبر آنها معتقد بود که برادرزاده وی محمد القحطاني مهدی است، یعنی مطابق عقیده اسلامی ناجی است که در آخر زمان ظاهر می شود و مؤمنان را به ملکوت خدا سوق می دهد. به این معنا، مهدی در عقاید یهود و مسیحیان باستان با مسیح مطابقت دارد.
احتمالاً ، جیحمان العتيبي آن "مرد بود که جوان معلوم میشد"، اگرچه در آن زمان او 43 سال عمر داشت. سخنان کوتاه او به لحظه مصادف بود، وقتیکه تروریسم اسلامی در اذهان جامعه جهانی نفوذ کرد. جیحمان العتيبي و محمد القحطاني اشخاص اصلی عامل در بزرگترین گروگان گیری در تاریخ جهان بودند.
دولت عربستان سعودی بلافاصله دستور اجرای عملیات تهاجمی به مقیاس بزرگ را صادر کرد: هزاران سرباز یکی بعد دیگری دست به هجوم در ساحه وسیع زدند. تنها در روز اول، 300 نفر، از جمله حداقل 200 گروگان، جان باختند. تروریست ها در پشت دیوارهای باستانی عقب نشینی کردند: برخی از آنها 1400 سال پیش بنا شده اند. اما اکثر آنها یا به اثر آتشباری نیروهای منظم جان باختند یا به اسارت نظامیان درآمدند.
هرچند سعودی ها محاصره اطلاعاتی را وضع کردند و کلیه کانال های ارتباطی این کشور با سایر نقاط جهان را مسدود کردند، اما اطلاعاتی مبنی بر اینکه تروريست ها ترانه های ضد سعودی می سرآیند و خواستار استعفای خاندان سلطنتی و قطع صادرات منابع نفتی به غرب می باشند، به خارج نشئت کردند.
آنها خود را "مدافعان کعبه" نامیدند - زیارتگاه مسلمان به شکل مکعب در حیاط مسجدالحرام. ریاض با عجله از این حادثه استفاده کرد و گفت که مهاجمان اعضای یک فرقه هستند که در جنون مذهبی جهت تحمیل نمودن فلسفه دیوانه وار خود بر جهان اسلام سعی مینمودند. اما این در بهترین حالت نصف حقیقت بود.
سه روز پس از حمله، قسمتهای زیرزمینی مسجد جامع کاملاً از تروریست ها پاکسازی شد. اما در حالی که حکومت ریاض قبلاً اعلام کرده بود که مجرمان باقیمانده به زودی در نماز جمعه سر بریده می شوند، اما جنگ در زیرزمینی های حرم هنوز ادامه داشت.
نظامیان به زیر زمینی ها گاز پخش کردند، تا تروریست ها را به تسلیم شدن وادار کنند. اما این کار نتیجه نه داد. در اول دسمبر سال 1979، امامان نماز را در مسجد از سر گرفتند، در حالی که حدود 200 نفر از هواداران جیحمان العتيبي در زندانها زندانی بودند. اینکه محمد القحطاني هنوز زنده بود و اینکه دقیقاً کی درگذشت، همچنان معلوم نیست.
حمله به مسجد بزرگ در مکه به تغییر مشی پادشاه خالد بن عبدالعزیز منجر گردید. اگر پیش از این شاهزاده های سعودی با کمال میل علاقمندی به غرب نشان می دادند، اکنون رژیم آنها دوباره تأکید بر ریشه های وهابی عربستان سعودی آغاز کرده است. نفی غرب و سبک زندگی آن به ویژگی بارز محافظه کاری مذهبی مبدل شده که مانند رژیم رهبران شیعه ایران، از توسل به تروریسم به عنوان ابزاری برای دستیابی به اهداف خود نمی ترسد. فرانک بوش، مورخ پوتسدام می نویسد: "به منظور جلوگیری از شورش و ایجاد سلطه خود بر بنیاد مذهبی، خاندان سلطنتی قدرت بیشتری به روحانیون داد، فعالان اسلامی و پان اسلامیزم را تشویق میکند."
از اواخر سال 1979 تروریست های اهل سنت پول قابل توجهی بیشتر نسبت به گذشته از عربستان سعودی دریافت می کردند. یکی از مثال های اساسی این امر ورود قطعات محدود شوروی به افغانستان و آغاز فعالیت های بسیار وسیع تروریستان عرب تحت رهبری اسامه بن لادن در افغانستان بود. در عین زمان، تنش ها با ایران شیعه شدت گرفت و این منجر به نوعی رقابت بین تروریست های سنی و شیعه شد.
در نهم جنوری سال 980 ، جیحمان العتيبي به همراه 14 شرکت کننده دیگر در این حمله سر بریده شدند. درمجموع، 63 تروریست در روز جمعه در هشت شهر عربستان اعدام شدند. این بزرگترین اعدام گسترده در تاریخ پادشاهی بود.
طبق قوانین اسلام فقط یک مجازات برای کفر وجود دارد: قطع سر.