به گزارش اسپوتنیک به اشاره به اطلاعات روز؛ در دقیقه‌ی ۱۵ این فایل صوتی که به نظر می‌رسد توسط یکی از اعضای حاضر در جلسه ثبت شده است، فردی نو وارد جلسه می‌شود. مولوی حبیب‌الله حسام به مناسب ورود او می‌گوید:”یک ضرب‌المثل است، می‌گن که همی تقسیم بینی که بود، هزارگی‌ها ناوقت رسیدند. او گفت بگیریند،گفتند چه کنم که ای را بگیرم. او آدم «قاسم» گرفت هموطو زد گفت او ره می‌گی همی حق‌ات است، ایره می‌گی همی حق‌ات است. او همونجه شِرِشک شد ماند دیگه. حالی هم قاضی صاحب ناوقت آمده. ههههه».
حدودا ۲۴ ساعت پس از آنکه جلسه شماری از فرماندهان، ملاها و افراد سیاسی ولایت پنجشیر در خانه‌ی خان آغا رضایی، وکیل بر حال مجلس نمایندگان پایان یافت، امرالله صالح، رییس پیشین امنیت ملی و معاون اول در دسته‌ی انتخاباتی «دولت ساز» یادداشتی را در فیس‌بوک منتشر کرد و مدعی شد که فایل صوتی را از جلسه‌ی اعضای هسته تیم «ثبات و همگرایی» در اختیار دارد که حاوی مکالمات «نژاد پرستانه» و «تعصب‌انگیز» است.
امرالله صالح در یادداشتش نوشت «یکی از اعضای هسته بحران می‌پرسد که شاید قوم‌های هزاره در تظاهرات کم‌تر اشتراک کنند. سردسته جواب می‌دهد که اشتراک کنند یا نکنند حرف جداست اما حق هزاره به اندازه بینی‌اش است. وقتی خدا بینی تقسیم می‌کرد نوبت هزاره که رسید برایش بینی کوچک داد و گفت دلت می‌گیری یا که بی بینی می‌باشی». همه می‌خندند. این است کسانی‌که می‌خواهند همگرایی را تمثیل نمایند».
صدای ضبط شده چه گفته است؟
من به نسخه‌ای از این صدا گوش داده‌ام. صدایی که من شنیده‌ام ۲۲:۳۷ ثانیه است. در دقیقه‌ی ۱۴ -۱۵، اول مولوی حبیب‌الله حسام گزارشی از تحولات انتخاباتی و سیاسی به اعضای حاضر در جلسه ارایه می‌کند. در این چهارده دقیقه، آخرین تحولات انتخاباتی درون تیمی، شایعات بیرونی در مورد تیم، بی‌اعتمادی به کمیسیون‌های انتخاباتی، تاکید بر آرای بیومتریک، خودداری از به کار گرفتن خشونت و تاکید بر راه‌های مسالمت‌آمیز در قدم اول، گفت‌وگوی داکتر عبدالله با سفیر امریکا در مورد دعوت غنی به نیویارک و بحث آتش‌بس به‌عنوان پیش شرط صلح، گفتگو در مورد ناراحتی یوناما از اظهارات محمد محقق در مورد یاماماتو و تلاش عبدالله برای ترمیم دوباره خرابی محقق و تقسیم مسئولیت برای برگزاری تظاهرات اعتراضی در غرب کابل (محمد محقق و خلیلی)، شرق کابل (مولوی تره‌خیل و الله گل مجاهد)، شورای کوهدامن و مردم شمالی و … صحبت می‌شود.
در دقیقه‌ی ۱۵ این فایل صوتی که به نظر می‌رسد توسط یکی از اعضای حاضر در جلسه ثبت شده است، فردی نو وارد جلسه می‌شود. مولوی حبیب‌الله حسام به مناسب ورود او می‌گوید:”یک ضرب‌المثل است، می‌گن که همی تقسیم بینی که بود، هزارگی‌ها ناوقت رسیدند. او گفت بگیریند،گفتند چه کنم که ای را بگیرم. او آدم «قاسم» گرفت هموطو زد گفت او ره می‌گی همی حق‌ات است، ایره می‌گی همی حق‌ات است. او همونجه شِرِشک شد ماند دیگه. حالی هم قاضی صاحب ناوقت آمده. ههههه».
بر اساس تایید دو منبع که با من صحبت کرده، مولوی حبیب‌الله حسام در فایل صوتی گوینده‌ی این جملات است.
پس از بیان این جملات دو سه فرد کوتاه می‌خندند و گوینده‌ی این جملات می‌رود و می‌گوید که «به هر حال مه حرف‌هایم را در دو سه جمله نتیجه‌گیری می‌کنم» که البته پس از آن حدود هشت دقیقه‌ی دیگر در مورد وضعیت عمومی و تحولات سیاسی یک جلسه‌ی مشورتی سیاسی جریان دارد.
جرییات آنچه که امرالله صالح آن را مکالمات «نژاد پرستانه» و «تعصب انگیز» خوانده چند جمله بالا بود که بر اساس اطلاعات ایزدیار شنبه شب در جلسه‌ی اعضای ثبات و همگرایی که از ولایت پنجشیر اند، بیان شده است. اما بی تردید آنچه که امرالله صالح نوشته است، یک روایت مکدر و دستکاری شده از گفته‌های مولوی حسام است. امرالله صالح نوشته است که «یکی از اعضای هسته بحران می‌پرسد که شاید قوم‌های هزاره در تظاهرات کم‌تر اشتراک کنند. سرهسته جواب می‌دهد که اشتراک کنند یا نکنند حرف جداست اما حق هزاره به اندازه بینی‌اش است».
بی تردید این پاره‌ی حساس یادداشت صالح توسط خودش ساخته و ارایه شده است. در هیچ جای این فایل صوتی سوالی مطرح نمی‌شود و کسی هم جواب آنچنانی که صالح به سرهسته نسبت داده است، نداده و اصلاً چنین چیزی در این فایل وجود ندارد. همچنان روخوانی کلمه به کلمه از نقل قول مولوی حسام در یادداشت امرالله صالح و آنچه که او گفته است، نشان می‌دهد که نقل قول مولوی حسام نیز در یادداشت صالح دستکاری شده است.
من به دلیل تعهدی که به‌عنوان خبرنگار به منابع خبری‌ام دارم، براساس درخواست منبع از نشر فایل صوتی خودداری می‌کنم. اما آنچه در این یادداشت ذکر کرده‌ام، مستند است و امیدوارم افشای صالح از فایل‌های صوتی که او در اختیار دارد، اگر نواقصی در این روایت وجود داشته باشد، را اصلاح کند تا به قول خودش روشن شود که چه کسانی «با این ادبیات متعفن دعوای سیاست دارند» که البته «شرم مطلق» است.