شینن هال (Shannon Hall) در مقاله در نشریه Nature (انگلستان) در ادامه می نویسد، حالا متخصصان هیئت را به زهره به امید تحقیق همسایه فراموش شده زمین و دانستن اینکه با دوگانه مرموز زمین چه رخ داد، آماده می سازند.
هاروین، همکار ارشد علمی مرکز پروازهای فضایی گوددارد ناسا (Goddard Space Flight Center) در گرینبیلت، ایالت میریلند، محقق ارشد ماموریت احتمالی به زهره شمرده میشود که در جریان آن در اتموسفییر زهره زوند رها خواهد شد. از همینرو او در اگست سال 2016 دو پیلوت هلیکوپتر را به منظور آزمایش نمودن جریان عکاسی نمودن اراضی در حال که هلیکوپترها به سرعت زیادی بسوی زمین حرکت میکردند، استخدام نمود، تا معلوم نماید که زوند در زهره چه چیز را عکاسی کرده میتواند. پرواز زجردهنده ارزش آن را داشت: محققین میخواستند تصاویر زهره را با چنان دقت دریافت کنند که منظره اراضی قابل شناخت می بود. هاروین میگوید:"این چنان تصاویر خواهند بود، مانند آن که شما در حویلی خود فرود آمده باشید".
هاروین — یگانه دانشمند نیست که چنین ماموریت جسورانه آماده می سازد. تقریباً همه آژانس های فضایی در تمام جهان در حال حاضر پروژه ها در باره تحقیق همسایه مدتها قبل فراموش شده زمین طراحی میکنند. سازمان تحقیقات فضایی هند (ISRO) اولین آژانس فضایی خواهد بود که دستگاه کیهانی را به مدار زهره در سال 2023 پرتاب خواهد کرد.
ایالات متحده میتوانند بعد از آن این کار را انجام دهند. هاروین و همکاران او — یکی از گروپ های می باشند که به زودی چند ماموریت را به ناسا پیشنهاد خواهند کرد و اگر آنها انتخاب شوند، پس در سال 2025 ماموریت به زهره آغاز خواهد شد. آژانس فضایی اروپایی (ЕКА) در حال حاضر پیشنهاد اعزام دستگاه مداری به زهره در سال 2032 بررسی میکند. و آژانس فضایی روسیه «روس کوسموس» در همکاری با امریکا کار میکند، تا به این سیاره هیئت جسورانه در دوران سال های 2026 تا 2033 اعزام کند. در این پروژه دستگاه مداری، دستگاه نشست که برای کار کوتاه مدت و ارسال معلومات محاسبه شده و استیشن تحقیقاتی که مدت زمان بیشتر کار خواهد کرد، شامل می باشند.
علاقمندی چندی قبل حاد شده با شدت با این واقعیت در تضاد است که کشورهای مختلف مدتها قبل زهره را فراموش کردند و عمده تاً سعی مینمودند معلومات بیشتر راجع با مریخ، شهاب ها و سیارات دیگر بدست آوردند. به گونه مثال، ناسا طی 65 سال اخیر به مریخ 11 دستگاه مداری و 8 سفینه فضایی و به زهره — فقط 2 دستگاه مداری و هیچ یک سفینه فضایی از سال 1995 اعزام نکرده است. از اواسط سال های 1990 تنها دانشمندان امریکایی به ناسا در حدود 30 پروژه در باره زهره ارایه کرده اند.
اما حالا علاقمندی نسبت به تحقیق زهره، از جمله به خاطر، افزایش می یابد که، به گفته دانشمندان، فقط در آنجا این معما پنهان شده که چه چیز سیاره را برای زندگی کردن قابل استفاده می سازد. زمان زهره به زمین شباهت داشت، ولی امروز زهره — گوشه جهنم است، جای که درجه حرارت به 400 درجه سانتیگراد میرسد و فشار اتموسفییری تخنیک سنگین را تخریب میکند و در آسمان ابرهای تیزاب گوگرد وجود دارند.
توماس وایدمن (Thomas Widemann)، سیاره شناس رصدخانه پاریس میگوید:"دهه نو زهره میتواند بعد از این آغاز گردد».
زمانیکه مردم برای اولین بار بسوی ستاره گان راهی شدند، آنها در مورد مطالعه زهره فیصله نمودند. همین سیاره به هدف اولین تحقیق بین السیاروی (ایالات متحده، 1962)؛ اولین سیاره که در آن ماموریت (اتحاد شوروی، سال 1965) شکست خورد و به اولین جهان سیارات دیگر مبدل شد که در آن نشست موفقانه ممکن گردید (اتحاد شوروی،سال 1970). در جریان همین مسابقه فضایی دانشمندان دانستند که این سیاره داغ و زهراگین است. همین امر میتواند توضیح کند که چرا علاقمندی به زهره از بین رفت. دانشمندان به زودی فهمیدند که این سیاره نمی تواند نه به پایگاه تحقیقاتی و نه هم به محل مبدل گردد، جای که میتوان زندگی را جستجو کرد. به مشکل تصور شده میتواند که جهت تحقیق آن در مدت زمان کوتاه تلاش بعمل آید.
سمیرکار میگوید، اگرچه دانشمندان نمی دانند که آنها چه خواهند یافت، ممکن، آنها ثبوت تحرک پلیت های تکتونیکی در گذشته خواهند یافت. چنین کشف این نقطه را توضیح کرده میتواند که چرا زهره میلیاردها سال محیط مشابه زمین حفظ نموده بود. گاز CO2 میتوانست به مثابه چنین ترموستات طبیعی عمل نماید. این میتواند این موضوع را توضیح کند که چرا زهره به دوزخ مبدل گشت. زمانیکه تکتونیک پلیت ها قطع شد و در اتموسفییر مقدار CO2 افزایش یافت و آن میتوانست چنان مقدار حرارت را نگهدارد که ابحار تبخیر شدند.
ولی در سیاره میتوانند نه تنها این موضوع را کشف کنند. برخی دانشمندان با بی صبری منتظر مطالعه اتموسفییر سیاره می باشند که سلسله کامل رازها را در خود نهفته دارد.