به گزارش اسپوتنیک، این عکس کمتر دیده شده از مناره های هرات و گنبد آرامگاه گوهرشاد بیگم در سال 1928 توسط «ادریانوس فان لوتسنبورگ ماس»، رئیس پروژه راه آهن افغانستان گرفته شده و هم اکنون در آرشیو ملی هالند نگهداری می شود.
مناره‌های مصلی هرات، یادگار اوج شکوفایی هنر دوره تیموری است که تا هنوز به عنوان نگین هرات پا بر جا مانده است.
هرات به عنوان نگین خراسان، در قرن نهم و اوایل قرن دهم هجری در دوره تیموریان، شکوفاترین مرحله تاریخی خود را از نظر گسترش هنر، ادبیات، علوم، عرفان و صنایع دستی و معماری دارا بوده است.
آنگونه که «ولی شاه بهره»، در کتاب «هرات نگین خراسان» نوشته است، سلاطین تیموری که توجه خاصی به احداث بناهای تاریخی اعم از مساجد، خانقاه‌ها، کتابخانه‌ها و سایر اماکن فرهنگی داشتند و «گوهر شاد بیگم» همسر «شاهرخ میرزای تیموری» برای اولین بار در 820 هجری قمری، پروژه احداث «مصلی هرات» را آغاز کرد و این مصلی شامل مدرسه و مسجد جامع گوهرشاد، مدرسه و خانقاه «سلطان حسین بایقرا»، مسجد جامع «امیر علی شیرنوایی»، «دارالحفاظ»، خانقاه و مدرسه «اخلاصیه» بود.
اینک نیز در نگاه اول و از فاصله‌ای بسیار دور از هر سمت که به شهر هرات وارد شوید چیزی را به چشم می‌بینید که ستون‌هایی است بسیار بلند و آجری که بقایای مصلی هرات و همان مناره‌ها می‌باشد.
مناره‌هایی با ارتفاع بیش از 30 متر که 5 پایه از آنها امروزه برقرار می‌باشد.
در میان این مناره‌ها امروزه مقبره‌های سلطان حسین بایقرا، امیر علی شیر نوایی و گوهرشاد خاتون باقی مانده است.