بزکشی در میان اقوام عشایری ترک‌تبار که از شمال و شرق دورتر آمده بودند و از چین و مغولستان در سده‌های ۱۰ تا ۱۵ به سمت غرب گسترش یافته بودند آغاز شد و این سری مهاجرت‌ها در قرون طولانی بالاخره در سال ۱۹۳۰ پایان یافت. از زمان سکاها تا دهه‌های اخیر، بزکشی میراثی از دوران گذشته باقی مانده است.
در افغانستان این بازی در میان ببشتر اقوام افغانستان رواج دارد. در شمال افغانستان علاقه‌مندان زیاد داشته و در مجموع به عنوان ورزش فرهنگی مردم شمال افغانستان شناخته می‌شود. فعلاً به جز ولایات جنوبی در ۲۸ ولایت افغانستان تیمهای منتخب وجود دارد.
در هنگام حاکمیت رژیم طالبان، بزکشی در افغانستان متوقف شده‌بود، به این دلیل که طالبان بزکشی را غیراخلاقی دانسته بودند. بعد از شکست طالبان، انجام این بازی دوباره آغاز گردید
نحوهٔ انجام بازی به این صورت است که عده‌ای سوار بر اسب برای جابجا کردن لاشه یک بز یا گوساله تازه ذبح شده با هم به رقابت می‌پردازند. سوارکاران باید لاشه بز را در حین سوارکاری از روی زمین برداشته و آن را با پیشی گرفتن از رقبا در محل مشخصی که معمولاً یک دایره علامت‌گذاری شده در زمین بازی است بر زمین بگذارند. بازیکنان بازی بزکشی که در افغانستان چاپ‌انداز نامیده می‌شوند گاه برای کسب مهارت به سال‌ها تمرین نیاز دارند.