به گزارش اسپوتنیک برخورد شهاب سنگ با زمین انفجار بزرگی در پی خواهد داشت که به آتش سوزی، سونامی و دیگر حوادث وحشتناک منجر خواهد شد. خلاصه اینکه ساکنان زمین به موجودیت خود خاتمه خواهند داد. اما هستند افراد شجاعی که به فضا پرواز می کنند و بر طبق سناریوهای خیالی این جسم آسمانی را از بین می برند و پایان خوشی برای زمینیان به ارمغان می آورند.
این سناریوی خوش خیالپردازان در عمل بسختی قابل اجراست. محققان دانشگاه جان هوپکینز به مدلسازی کامپیوتری حوادثی پرداختند که در صورت تصادم دو جسم آسمانی با زمین ممکن است به وقوع بپیوندد.
تحقیقاتی که در "دانشگاه جانز هاپکینز" صورت گرفته، نشان می‌دهد که شهاب سنگ ها ، محکم‌تر از حد تصور هستند و به همین دلیل، تجزیه آنها دشوار است. پژوهشگران این دانشگاه با کمک یک روش جدید کامپیوتری، ساختار سنگ ستاره‌ها و برخورد آنها را شبیه‌سازی کردند.
یافته‌های این پژوهش می‌تواند به ایجاد راهبردهای تأثیر و انحراف ستاره‌ها کمک کند و درک پژوهشگران را در مورد شکل‌گیری منظومه شمسی افزایش دهد.
" چارلز ال میر" نویسنده این تحقیق گفته است: ما پیشتر باور داشتیم که هر چه جسم بزرگ‌تر باشد، تجزیه آن ساده‌تر است زیرا اجسام بزرگ معمولاً شکاف‌هایی در خود دارند اما یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهند که ستاره‌ها قوی‌تر از حد تصور ما هستند و برای تجزیه کامل، به نیروی بیشتری نیاز دارند.
پژوهشگران در بررسی‌های پیشین، مواد فیزیکی مانند سنگ‌ها را در مقیاس آزمایشگاهی مورد مطالعه قرار دادند اما نمی‌توان گفت که این مطالعات در مورد اشیای بزرگی مانند ستارگان نیز صدق می‌کند.
ال میر و همکارانش در این پژوهش جدید، با کمک یک مدل کامپیوتری، تلاش کردند بررسی‌های خود در مورد ستارگان را به صورت جامع و در مقیاس کوچک‌تر هنگام رخ دادن برخورد آنها انجام دهند. مدل‌های پیشین نمی‌توانستند این کار را به صورت کامل انجام دهند.
ال میر افزود: سوال اصلی ما این بود که برای تجزیه یک ستاره، چه میزان انرژی مورد نیاز است.
پژوهشگران، شبیه‌سازی با این مدل را در دو مرحله کوتاه‌مدت و بلندمدت انجام دادند. مرحله نخست که مرحله کوتاه‌مدت است، به سرعت و بلافاصله پس از رخ دادن برخورد صورت گرفت که در کمتر از ثانیه اتفاق می‌افتد. مرحله دوم یعنی مرحله بلندمدت، تأثیر جاذبه را بر قطعات جداشده از سطح ستاره بررسی می‌کند که طی ساعت‌ها پس از برخورد رخ می‌دهد.
در مرحله نخست و پس از رخ دادن برخورد، میلیون‌ها شکاف در ستاره شکل می‌گیرد. این مرحله از مدل، شکاف‌ها را به صورت انفرادی مورد بررسی قرار می‌دهد و الگوهای کلی شکل‌گیری شکاف‌ها را انتشار می‌دهد. این مدل جدید نشان می‌دهد که برخلاف تصور پیشین، با رخ دادن یک برخورد، کل ستاره تجزیه نمی‌شود.