به گزارش اسپوتنیک، دادگاه لاهه در حال وارد کردن ضربه سنگین به ایالات متحده امریکا است.
دادگاه لاهه از انگلیس خواست تا مجمع الجزایر چاگوس در اقیانوس هند را به جمهوری موریس بازگرداند.
اگر امریکا این پایگاه را از دست بدهد، به معنی این است که کنترل کل اقیانوس هند را از دست خواهد داد.
موریس کشوری جزیره‌ای در جنوب غربی اقیانوس هند است که در حدود 900 کیلومتری شرق ماداگاسکار واقع شده‌است. این جمهوری به جز جزیره موریس شامل جزیره‌های سنت برندون و رودریگوئس و جزایر آگالگا نیز می‌شود. موریس بخشی از جزایر ماسکارین به‌شمار می‌رود و جزیره فرانسوی رئونیون در 160 کیلومتری جنوب غربی آن قرار دارد. پایتخت موریس شهر پورت لوئیس است.
دیه‌گو گارسیا جزیره‌ای مرجانی در مجمع الجزایر چاگوس در اقیانوس هند است. این جزیره از قلمروی اقیانوس هند بریتانیا به‌شمار می‌رود. از سال 1966 به مدت پنجاه سال به اجارهٔ ارتش امریکا درآمده‌است که تا بیست سال دیگر نیز قابل تمدید است.
اواسط سال 1965 ميلادي نيروهاي نظامي انگليس وارد يكي از جزاير نزديك سواحل مالديو شدند و جزيره به اشغال خود درآوردند.
نيروهاي انگليسي اهالي اين جزيره را كه تعدادشان به 1500 نفر مي‌رسيد به كمك كشتي‌هاي آمريكايي از جزيره راندند و آنها را به جزيره‌اي در 1000 مايل دورتر از موطن اصلي‌شان يعني جزيره موريشيوس منتقل كردند.
فرداي آن روز نيروهاي آمريكايي و انگليسي مشتركاً اقدام به ساخت بزرگترين پايگاه نظامي جهان بر روي اين جزيره در قلب اقيانوس هند بنا نهادند.
از آن پس اين جزيره به نام پايگاه نظامي «ديه‌گو گارسيا» شناخته شد.
ديه‌گو گارسيا جزيره‌اي مرجاني است كه به نحو چشمگيري سرسبز و استوايي است. اين جزيره اولين بار توسط دريانوردان پرتغالي در قرن 15 كشف شد.
گفته مي‌شود اسم ديه‌گو گارسيا از نام دريانوردي كه جزء اولين مكتشفين جزيره بوده، گرفته شده است.
جزيره V شكل است كه روي باز آن به سمت شمال و شمال غربي است، ساحلي به طول37 مايل دارد و 7 درجه زير خط استوا قرار دارد. عمق اين جزيره20 الي 50 متر و ارتفاع آن بين 120 تا 140 سانتي‌متر بالا از سطح درياست.
اين جزيره پس از اشغال از سوي انگلستان تا سال 2016 ميلادي به آمريكايي‌ها اجاره داده شده است.
در حال حاضر صاحب اصلي جزيره انگلستان محسوب مي‌شود از همين رو نمايندگاني از آن كشور بر اين جزيره حكمراني مي‌كنند. يكي از پيچيده‌ترين چالش های انگليس نحوه برخورد با 1200 تا 2000 ساكن بومي رانده شده از اين جزيره بوده است.در حال حاضر نوادگان كارگرهايي كه براي اولين بار در اواخر قرن 19 وارد جزيره شدند و براي نسل‌ها در آن محل زندگي كردند، به نوعي ساكنان بومي ديه‌گو گارسيا محسوب مي‌شوند. اما دولت آمريكا و انگليس با آنها به عنوان كارگران موقت برخورد مي‌كنند.
بوميان جزيره اميدوارند با پايان يافتن موعد اجاره آمريكايي‌ها در 2016 به جزيره بازگردند و فعاليت‌هاي ماهيگيري و كشاورزي را در جزيره زنده كنند.
اما اكنون «ديه‌گو گارسيا» قدرتمندترين و مجهزترين پايگاه نظامي آمريكا شناخته مي‌شود كه پس از تحولات اواخر دهه 70 و اوايل دهه 80 ميلادي در ايران و اشغال افغانستان توسط ارتش سرخ شوروي به شدت تجهيز شده است.
اين پايگاه زرادخانه اصلي جنگ‌هاي خليج و افغانستان بود و همچنين آشيانه بمب افكن هاي دور برد B-52 به شمار مي‌رود.
ديه‌گو گارسيا بزرگترين مركز بازجويي آمريكا و برخي زندانيان القاعده نيز به شمار مي‌رود.
اين پايگاه در دوران جنگ سرد نيز نقش بسيار استراتژي در مقابله آمريكا با روسيه به عهده داشت و در زمان جنگ شوروي و افغانستان پروازهاي جاسوسي آمريكا از اين جزيره انجام مي شد.
يكي از ناموفق‌ترين و تلخ‌ترين عمليات نظامي ارتش آمريكا ،كه گرفتار شدن چرخ بال هاي نظامي اين كشور در شنهاي صحراي طبس ايران بود،از اين پايگاه انجام شده بود.
ديه‌گو گارسيا داراي تجهيزات بسيار پيشرفته نظامي، اطلاعاتي و مخابراتي است.
در جنوب اين پايگاه مركز ارسال پيام (Transmitter Site) قرار دارد. اين مركز امكان برقراري تماس ميان سواحل، كشتي‌ها و هواپيماها در سطح بسيار بالايي با مراكز مورد نظرشان را فراهم مي‌كند. «گروه امنيت دريايي» (Naval Security Grup) نيز در اين جزيره مستقر است.
«گروه امنيت دريايي» فعاليت‌هاي فوق‌سري در زمينه‌هاي مختلفي در راستاي منافع ملي آمريكا دارد كه از جمله آن مي توان به هدايت عمليات‌ها، فراهم‌سازي تجهيزات لازم براي دريافت و ارسال سريع پيام‌هاي سري اشاره كرد.
اين پايگاه همچنين در زمينه هدايت، راهنمايي و جستجوي افراد و يا گروه‌هاي دريايي نيروي نظامي آمريكا فعاليت دارد.
تجهيزات پيشرفته ديگري نيز در اين پايگاه وجود دارد كه اطلاعات دقيقي از آن در دسترس نيست.