به گزارش اسپوتنیک، به نقل از مجله علمی Phys.org دانشمندان دانشگاه سیدنی (استرالیا) در طی یک تحقیق جدید معلوم نمودند که یکی از بزرگترین شهرهای کامبوج "آنگکو" به طور ناگهانی از وجود ساکنان آن خالی نشد، بلکه کاهش تدریجی جمعیت این شهر باعث شد که امپراتوری به این بزرگی به مرور زمان ناپدید شود.
محققان نمونه های رسوبی سنگ های را که از حلقه اطراف "آنگکور" استخراج شده اند مورد بررسی قرار دادند. آنها موفق شدند معلوم کنند که چگونه شدت کشاورزی و دیگر اثرات زیست محیطی در طی مدت زمان طولانی تغییر نمود.
معلوم شد که در دهه های اول قرن 14، نشانه هایی از فرسایش خاک و قطع جنگل ها، و همچنین اثرات محصولات سوخت، کمتر قابل تشخیص بوده است. در اواخر همین قرن، آب های این منطقه با پوشش گیاهی پوشیده شده بود که نشان می دهد کانال دیگر مورد استفاده قرار نگرفته است.
این امپراتوری یکی از حکومتهایی است که بین قرن 9 تا 14 میلادی در جنوبشرقی آسیا در اوج قدرت بود و امروزه «آنگکور» در کامبوج مهمترین شهر بهجا مانده از آن است که بعد از 150سال بهطور اتفاقی کشف شد. باستانشناسان بهتازگی با استفاده از فناوری لیزری، سیستم آبرسانی پیشرفتهای در این امپراتوری کشف کردهاند. یافتههای جدید می‌تواند فرضیههایی درباره چگونگی شکلگیری امپراتوری «خمر»، قدرت یافتن و سقوط آن در قرن ۱۵میلادی همچنین نقش تغییرات آبوهوایی و مدیریت آب را در این فرایند به چالش بکشد. احتمالا این تمدن به دلیل حملات بیگانگان، مرگ بر اثر طاعون، بحران آب و نزاع بر سر قدرت در میان خانوادههای سلطنتی، ضعیف و درنهایت دربرابر تایلندیها تسلیم و نابود شده است. بعد از آن بقایای شهر خالی از سکنه در دل جنگل به حال خود رها شد، گیاهان و درختان در اطراف آن روییدند و آن را در خود پنهان کردند.