کتاب نو کوکیل («معادله زندگی: فزیک چگونه تکامل تشکیل میدهد») تیوری «بیولوژی اونیویرسال» بیان میکند. انواع مخلوقات سیارات دیگر که بطور قابل ملاحظه زندگی زمینی را به خاطر می آورند — شاید در میلیاردها جهان ها به سر برند. او میگوید:«زندگی در زمین برای زندگی در کائینات نمونه می باشد».
مقدمه مختصر تئوری جذاب کوکیل چنین است: قوانین فزیک یکسان اند. (قوه کشش، به گونه مثال در همه جا، نه تنها در نظام شمسی ما، وجود دارد).
محدودیت ها در همه جا است. مالیکول های عضوی، در زمین و یا در کدام جای دیگر، هنوز در درجات بلند حرارت تجزیه میشوند.
عناصر معین، در هرجای که باشند، برای زندگی تعویض ناپذیرند. (کاربن — این عنصر مناسب برای ترکیبات جزئیات متمرکز شده زندگی در حال بوجود آمدن و آب — منحل کننده ایدیال — برای گسترش آن می باشد).
و حالا — تئوری تحریک آمیز کوکیل: این حدود «تنوع عظیم» را در چهره ظاهری موجودات زنده در کائینات نفی میکند.
او میگوید:«قوانین فزیک موجودات زنده را به اشکال محدود منحصر نمی سازند. آنها عرصه تکامل را محدود می سازند. زندگی فرازمینی میتواند شباهت های زیادی با زندگی در زمین داشته باشد».
او میگوید:«اینک قیاس زمینی برای شما. به اقیانوس بروید. شما در آنجا موجودات با جسم باریک و لشم، با علل کاملاً قابل فهم میتوانید یافته کنید — آنها ضرورند، تا به سرعت در آب حرکت نمایند».
واضحاً، در طول صدها میلیون سال چنین بود؛ دلفین ها، کوسه ماهی، ایختیوزاورها — شیرخواران، ماهیان و دینوزاورهای مرده — همه آنها اشکال ظاهری مشابه داشتند.
کوکیل میگوید:«در نتیجه، همه آنها یکسان معلوم میشوند، اگرچه آنها به انواع کاملاً مختلف مربوط می باشند».
در خشکه اکثریت حیوانات دارای پاها می باشند که برای راه رفتن لازم اند؛ در بین پرندگان، چه پتیروداتیل ها یا کبوتر، قوانین رعایت میشوند که آیرودینامیک را تنظیم میکنند. حتی پروانه ها، اگرچه در رنگهای، پردازها و نقش ها ظریف شان تفکیک شده، از نمونه پیروی میکنند.
کوکیل اعتراف میکند که جزئیات میتوانند «لایتناهی» باشند، اما «فزیک شکل را محدود می سازد».
واضحاً، استثنا وجود دارد. ماران که اطراف ندارند، در روی زمین می خزند. کوکیل توضیح میدهد:«این همه تجارب طبیعت اند». اما بخش بزرگ زندگی «توسط قواعد تعیین شده که نهایت میتوانند محدود باشند».
بشمول هومونوئیدها (مخلوقات انسان شکل) هشیار، پیشرفته تکنولوژیکی سیارات دیگر — اگر آنها وجود داشته باشند. احتمالاً آنها دست و پا دارند. کوکیل میگوید:«شما مدنیت را بدون امکانات استفاده از افزارها نمی توانید اعمار کنید. اما، ممکن، آنها دست و پا ندارند و بجای آنها چنگال دارد که توسط آن نیز میتوان اشیا را گرفت. برعلاوه آنها کله دارند — و شاید، چشمان، گوش ها و دهن داشته باشند؟ دهن نمی تواند پائینتر از چشم قرار داشته باشد».