به گزارش اسپوتنیک به نقل ازاقتصاد نیوز، نشریه امریکایی نشنل انترست نوشت: ایالات متحده امریکا، ایران را متهم کرده که هنگام عبور ناو هواپیمابرش از تنگه هرمز، در مجاورت آن اقدام به شلیک راکت کرده است. فرماندهی مرکزی امریکا در این منطقه، اقدام ایران را بسیار تحریک‌آمیز توصیف کرده است. اما آیا در عمل ایران توانایی آن را دارد، تا یکی از این غول‌های شناور امریکا را غرق کند؟
در ادامه این مطلب آمده است: طبق گزارش فرماندهی مرکزی ارتش امریکا (سنت‌کام)، قایق های تندرو ایران در فاصله ۱۵۰۰ یاردی از ناو هواپیمابر یو اس اس هری اس، ترومن، ناوشکن یو اس اس بالکلی و ناوگانی از ناوهای فرانسوی، اقدام به برگزاری یک مانور دریایی کردند. به علاوه در این منطقه، کشتی‌های تجاری نیز در حال تردد بودند.
سخنگوی سنت‌کام، کیل ریتس در بیانیه‌ای اعلام کرد:- "آتش گشودن در چنین فاصله نزدیکی از کشتی‌های در حال عبور ائتلاف، آن هم در حال عبور از یک مسیر به رسمیت شناخته بین‌المللی، اقدامی مخاطره‌آمیز، غیرحرفه‌ای و ناقض حقوق دریایی بین‌المللی است". البته او به این موضوع نیز اشاره و گفته است، که معلوم بود ایرانی‌ها به سوی ناوگان در حال عبور امریکا شلیک نمی‌کردند.
طبق گزارش سنت‌کام، ناوچه‌های ایرانی اقدام به شلیک راکت‌های غیرهدایت شونده می‌کردند که اصولاً برای ناوی به بزرگی ترومن یک تهدید قلمداد نمی‌شود. اما یک شلیک شانسی ممکن است به ناو و هواپیماهای مستقر روی آن، خسارت سنگینی وارد آورد. در این فاصله نزدیک، حتی راکت‌های هدایت نشده نیز احتمال برخورد با هدف را دارند.
طبق شبیه‌سازی که توسط چالش هزاره در سال ۲۰۰۲ انجام پذیرفت، شناورهای کوچک تهاجمی ایران تنها با یک حمله گروهی، شانس ورود خسارت قابل‌توجهی به ناوگان دریایی امریکا در این منطقه را دارند. البته ایران تمرین چنین عملیاتی را پیش‌تر طی مانوری با نام «پیامبر اعظم ۹» در تنگه هرمز تجربه کرده است.
این مانورها شامل به کارگیری مجموعه‌ای از قایق های تندرو مسلح به راکت‌ها و راکت‌های کروز، اژدرهای کالیبر بزرگ و متوسط، مین‌های دریایی، مسلسل‌های سنگین و راکت‌اندازهای دوش پرتاب بودند. شناورهای نبرد کرانه‌ای نیروی دریایی امریکا، به طور خاص برای مقابله با حملات گروهی قایق‌های تندروی ایرانی طراحی شده‌اند اما هنوز باید یک سیستم راکتی مناسب برای آنها تدارک دیده شود. حملات گروهی بارها در مانورهای تمرینی انجام شده‌اند اما هنوز عملا در یک درگیری واقعی آزموده نشده‌اند.
به نظر می‌رسد موثرترین سلاح ایران برای بستن عملی تنگه هرمز، استفاده از مین‌های دریایی باشد. بخش اعظم نوزده ناو امریکایی که از جنگ جهانی دوم به بعد غرق شده یا صدمه جدی دیده‌اند، قربانی مین‌های دریایی بوده اند. در واقع در سال ۱۹۸۸ یک مین دریایی ایرانی با طراحی که متعلق به دوران جنگ جهانی اول بود، ناوچه ساموئل رابرتس را تا مرز غرق شدن پیش برد. در سال ۱۹۹۱ طی جنگ خلیج فارس نیز، مین‌های دریایی عراقی برای ناوگان امریکا دردسرساز شدند.
یادآوری می کنیم، که تنگه هرمز یک آبراهه طبیعی باریک برای ورود به خلیج فارس است. تنگه در باریکترین قسمت پهنایش به بیست‌ویک مایل می‌رسد و پهنای خط عبور کشتیرانی دو مایل است. در هر سوی این خط عبوری نیز تا دو مایل، منطقه حائل به شمار می رود. این تنگه یک مکان ایده‌آل برای ایران است تا در صورت نیاز مسیر ورودی به خلیج فارس را مسدود یا به کشتی‌های نیرو‌های ائتلاف حمله کند. اقدامی که در دهه هشتاد میلادی عملا از سوی ایران شاهد بودیم.