نامزدی که برنامه‌هایش را می‌فروشد
رمضان بشردوست، نامزد حوزۀ کابل ویژگی جالبی در تبلیغات دارد. او سی‌دی حاوی برنامه‌های انتخاباتی‌اش را به قیمت ده افغانی، برای شهروندان به فروش می‌رساند و از سوی مردم استقبال می‌شود. آقای بشردوست به اسپوتنیک می‌گوید: «در انتخابات قبلی کارت‌هایم را می‌فروختم، این بار سی‌دی برنامه‌هایم را می‌فروشم و مردم استقبال می‌کنند».
بشردوست پیش از این نیز عضو مجلس نمایندگان بوده است. او در انتخابات ریاست جمهوری 2009 نیز شرکت کرده بود که پس از حامد کرزی و عبدالله عبدالله جایگاه سوم را به دست آورد.
نامزدی که پیش از انتخابات، برنده است
در میان تمام نامزدان انتخابات فقط برنده شدن یک تن از پیش معلوم است. نریندر سينگ، تنها نامزد اهل هنود و سیک افغانستان به صورت قطعی به نمایندگی از این اقلیت مذهبی وارد مجلس خواهد شد. او پسر ارشد اوتار سينگ است. پدر وی نامزد انتخابات بود و در یک حملۀ تروریستی در ولایت ننگرهار در شرق افغانستان کشته شد، حالا پسرش تنها نمایندۀ اقلیتی است که یک نماینده در مجلس خواهند داشت و او بدون داشتن رقیب، پیشاپیش برندۀ این انتخابات است.
قهرمان مشهور ورزش در یک رقابت متفاوت
نثاراحمد بهاوی نخستین ورزشکار افغانستان است که از یک رقابت جهانی مدال کسب کرده است. او در سال 2007 نخستین مدال جهانی تاریخ ورزش افغانستان را در رشتۀ تکواندو به دست آورد. او پس از آن چندین مدال دیگر از جمله قهرمانی آسیا، قهرمانی مسابقات کشورهای اسلامی، قهرمانی جنوب آسیا را در کارنامه دارد و در حال حاضر برای شرکت در انتخابات پارلمانی رقابت می‌کند. او به اسپوتنیک می‌گوید که در صورت برنده شدن در راستای تصویب قوانین مفید برای جوانان و به ویژه ورزشکاران کار خواهد کرد.
از استدیوی تلویزیون تا خانه‌های مردم
سمیع مهدی، سال‌ها پیش خبرنگاری را آغاز کرد. او گردانندۀ بسیاری از برنامه‌های مهم سیاسی در تلویزیون‌های افغانستان بوده است. مهدی در حال حاضر استاد دانشگاه است و در مبارزات انتخاباتی‌اش از طرح تازه‌یی استفاده کرده است. او با برگه‌های تبلیغاتی‌اش کمپاین خانه‌به‌خانه را آغاز کرده و در مدت مبارزات انتخاباتی در بسیاری از مناطق کابل، خانه به خانه برای جلب حمایت مردم رفته است. پدر وی نمایندۀ قبلی مجلس و نامزد کنونی از ولایت بغلان است، اما خود سمیع مهدی از کابل برای رسیدن به مجلس رقابت می‌کند.
نامزدی که «محیط زیست» را مهم‌تر از کمپاین می‌داند
در میان مبارزات انتخاباتی افغانستان، چهره‌یی حضور دارد که نمی‌خواهد به خاطر رسیدن به پارلمان به محیط زیست آسیب برساند.
زهرا یگانه ستاد انتخاباتی‌اش را در یک گوشۀ شهر و به شکل متفاوت برگزار کرده است. او از دستگاه پخش صدا برای نشر شعارهایش استفاده کرده، و تصاویر خود را روی بوم نقاشی به نمایش گذاشته است. بانو یگانه پارچۀ سفیدی را در همین محل نصب کرده که شهروندان می‌توانند با امضا روی آن حمایت خود را از وی به نمایش بگذارند. به باور این نامزد انتخابات افغانستان، حفظ محیط زیست مهم‌تر از رسیدن به مجلس نمایندگان است.
نامزدی که می‌خواهد از زندان به پارلمان برود
در ولایت فراه در غرب افغانستان، نام کسی به عنوان نامزد انتخابات در برگه‌های رای‌دهی ثبت است که در حال حاضر در زندان به سر می‌برد و بر اساس حکم دادگاه، دو سال باید آن‌جا بماند.
عبدالکریم شفق از سوی لوی سارنوالی افغانستان متهم به جعلکاری است و حبس دو ساله دارد، اما در شهر فراه به نام وی مبارزات انتخاباتی ادامه دارد و کمیسیون انتخابات نام او را در برگه‌های رای‌دهی نیز چاپ کرده است. آقای شفق نامزد حزب جنبش اسلامی به رهبری جنرال دوستم است.
سرمایه‌دار ترین نامزد انتخابات افغانستان
اجمل رحمانی یکی از بزرگ‌ترین سرمایه‌داران افغانستان است. او بخش بزرگی از ثروتش را از راه اجرای پروژه‌های تدارکاتی نیروهای خارجی در افغانستان به دست آورده است. میر رحمان رحمانی، پدر وی در مجلس قبلی نمایندۀ ولایت پروان بوده و در حال حاضر نیز از این ولایت نامزد است. خود اجمل رحمانی اما از کابل وارد کارزار انتخابات شده است. او در کارزارهای انتخاباتی‌اش لیگ برتر فوتبال افغانستان که قرار بود به دلیل نبود بودجه برگزار نشود را حمایت مالی کرد و سبب آغاز این بازی‌ها شد. هرچند رقم این حمایت اعلام نشد اما پیش از این فدراسیون فوتبال افغانستان از نیاز به یک ملیون دالر برای برگزاری این مسابقات خبر داده بود.
دختری که با معلولیت متوقف نشده است
صبری اندر تنها خانم معلولی است که برای راه یافتن به مجلس نمایندگان وارد کارزارهای انتخاباتی شده است.
او بیست‌و‌هفت سال پیش از امروز در ولایت غزنی چشم به جهان گشوده است. دوره‌ی لیسانس را در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه کابل تمام کرد و ماستری را در یکی از دانشگاه‌های خصوصی تمام کرده است.
او در گفتگو با اسپوتنیک امیدوار است که نمایندگان توانمند به ویژه از میان زنان، این بار به مجلس نمایندگان راه پیدا کنند: «حضور زنان در پارلمان ضرور است؛ چون در دوره‌های قبلی اکثر خانم های در پارلمان راه پیدا کرده بودند که احساس ملی نداشتند و حتا برای خانم‌ها نیز کار نمی کردند».