یک عده حیوانات، از جمله انسان ها، ژئین های دارند که ریتم های شبانه روزی را حفظ میکنند. آنها، به نوبه خود، پاسخگوی فعال ساختن ژئین های مختلف در جریان شبانه روز می باشند. از جمله، آنها ژئین های هاضمه را در روز و ژئین های ترمیم حجرات را در شب «فعال» می سازند.
در برخی مردم نسبت مریضی، تغییر کمربندهای ساعتی و اکثراً بنابر کبر سن این ریتم ها برهم میخورد. در این صورت بدن نمی تواند مستقلانه توازن بین زمان جهت هضم نمودن غذا و زمان جهت حفظ فعالیت میتابولیزم تامین کند که به پرابلم های جدی صحی منجر میگردد.
محققین ژئین های که مسوولیت حفظ ریتم های شبانه روزی بر دوش داشتند، در موش ها غیرفعال ساختند و موش ها را به دو گروپ تقسیم کردند. به گروپ اولی دسترسی 24 ساعته به غذا و به گروپ دوم — تنها در جریان ده ساعت فراهم کردند. در نتیجه در موش های گروپ اول مرض شکر، چاقی و مرض چربی جگر را تشخیص کردند. گروپ دوم سالم باقی ماند، اگرچه ترکیب غذا و مقدار کالوری در هردو گروپ موش ها یکسان بود.
به گفته دانشمندان، تجربه نشان داد که صرف نمودن غذا با فاصله 10-ساعته در حفظ سلامتی کمک میکند و بطور بالقوه طول عمر را حتی در صورت برهم خوردن ریتم های بیولوژیکی افزایش میدهد. محققین در آینده نزدیک انجام تجارب مشابه با شرکت مردم پلان نموده اند.