حبیب الله عصمتی، مسوول این پارک برای اولین بار در افغانستان چنین پارک تفریحی را ساخته است که به گفتهٔ خودش برای ۱۱۰ تن که هر کدام مسوولیت اقتصادی یک خانواده را به دوش دارند، زمینه کار را مهیا کرده است.
آقای عصمتی می‌گوید که «من به این کشورعشق دارم و دوست دارم تا پروژه‌های ملی را که در آن برای تعدادی از مردم نیز زمینهٔ کار مهیا شود تا آینده نیز سرمایهٔ ملی باشد اجرا شود».
آقای عصمتی می‌گوید:
«طرح‌ها و برنامه‌های زیادی را من به حکومت افغانستان پیشکش کرده‌ام و این طرح‌ها واقعاً که به نفع مردم و ملت ما بوده است، اما تاکنون انی طرح هایم از سوی حکومت پذیرفته نشده است، یکی از طرح‌ها این بود که همین‌گونه پارک‌های تفریحی برای ۵ ولایت بزرگ کشور ساخته شود زیرا مردم افغانستان به تفریح و خوشی نیاز دارند تا جایی داشته باشند که در آن هیچگونه تشویشی امنیتی نباشد جز لبخند برای مردم».
به گفتهٔ مسوول این پارک، روزهای خاص چون عید، نوروز و دیگر روزهای رخصتی نه تنها مردم کابل بلکه بازدیدکنندگان از ولایت‌های دیگری چون کندهار، بلخ، هرات و ننگرهار حو همچنان شهروندان هندوستان، ایران، تاجیکستان و امریکا هم برای بازدید از «پارک شهر» می‌آیند.
در مورد تعداد کارمندان در این تفریحگاه، عصمتی می‌گوید:
«همه روزه در بخش‌های مختلفی چون فروشات، باغبان، ماشین‌کارانی که دستگاه‌های تفریحی را به چرخش می‌آورند، گاردهای امنیتی و فروشنده‌های تکت نزدیک به ۱۱۰ تن است که از این پارک حقوق ماهوار اخذ میکنند، در روزهای مناسبتی نیز کارمندان ما به ۲۰۰ تا ۲۵۰ تن میرسند که در آن روزها تعدادی از جوانان چون دختران و پسران محصل استند و از آنها دعوت می‌کنیم که در روزهای مناسبتی با ما کار کنند و برای آنان حقوق و امتیازات روزمزد می‌پردازیم و این محصلین از همین پول های روزمزد برای خودشان قلم و کتاب و کتابچه و دیگر نیامندی های تحصیلی خود را خریداری میکنند».
مریم حسینی که باشندهٔ اصلی ولایت بامیان است که برای فروش عطر در روزهای مناسبتی به این پارک میاید. او به اسپوتنیک می‌گوید:
«من خیلی خوشحالم که چنین جای امن برای کاروربار ما ساخته شده است و از این کارم خیلی راضی هستم. کاش حکومت و کسانی که توانایی مالی دارند در راستای سرمایه‌گذاری در کشور بکوشند تا زمینه کاری برای یک تعداد از جوانان میسر گردیده و جوانان از بیکاری نجات یابند».
امان هاشمی جوان دیگری است که در این پارک کار می‌کند. او که به خبرنگار اسپوتنیک اجازهٔ تصویربرداری از خودش را نمی‌دهد، می‌گوید:
«من دارای تحصیلات عالی هستم و مدت دو سال بیکار بودم، بعد از ایجاد این پارک تفریحی خوشحالم که برای من یک وظیفه آبرومندانه پیدا شده است و از این پارک من حقوق ماهوار می‌گیرم. از همین طریق می‌توانم از مشکلات اقتصادی خانواده‌ام بیرون شوم».