ما بر این خاصیت قهوه در آغاز روز و در جریان روزهای کاری، اتکا میکنیم. اما قهوه میتواند، برعلاوه بهبود قسمی روحیه بعد از نوشیدن آن، باعث نفع اضافی به بدن گردد. تحقیقات زیاد نشان داده که قهوه میتواند از افسردگی سبک و متوسط — اختلالات که در حدود 15% باشندگان کشور با سطح بلند عواید را، صدمه میرسانند، جلوگیری نماید.
چندی قبل دانشمندان کالج طبی پوهنتون سینداو، در چین نتائیج 15 تحقیق، مربوط به رابطه متقابل بین مصرف قهوه و افسردگی را، تحلیل نموده اند. معلوم شد که هر پیاله قهوه با کوفیئین که طی یک روز نوشیده میشود، خطر انکشاف افسردگی را 8% کاهش میدهد.
ولی تا به حال معلوم نشده که قهوه چگونه با افسردگی مقابله میکند. ولی دانشمندان دو میکانیزم ممکن را پیشنهاد میکنند. اگرچه عقیده برآنست که افسردگی نتیجه سطح پائین سیروتونین است، ولی فرضیه دیگر نیز وجود دارد. اگر بر آن باور کرد، پس افسردگی — نتیجه عکس العمل بد مصوونیت است که به التهاب مغز منجر میشود. تحقیق کنندگان چینایی به این باورند که قهوه میتواند چنین التهاب را از برکت ترکیبات خاص انتی آکسیدانت ها کاهش دهد.
فرضیه دیگر اینست که اثر ضد افسردگی قهوه از ترکیب کوفیئین ناشی میگردد. زیرا این ماده تشویق کننده روانی است که شادابی و انگیزه را بالا می برد. زمانیکه ما از خواب برمیخیزم، در سیستم مرکزی اعصاب مقدار کم ادینوزین وجود میداشته باشد. ولی چند ساعت بعد از بیدارشدن این ماده تدریجاً تجمع مینماید و رشته های عصبی را که باعث خواب آلودگی میشوند فعال می سازد و همچنان کمبود انگیزه و انرژی را جبران میکند.
یک میکانیزم که محققین چینایی پیشنهاد نموده، اینست که قهوه ترشح دوپامین را هرچه بیشتر موثر می سازد. کوفیئین هنگام یکجاشدن با رشته های عصبی ادینازین، مقدار دوپامین را افزایش میدهد.
دو مشخصه مشخص افسردگی انگیدونی (یعنی عدم توانایی احساس نمودن لذت) و عدم موجودیت انگیزه می باشند. اگر قهوه در بلندبردن انگیزه و توانایی احساس لذت کمک میکند، پس این میتواند اثر دراز مدت قهوه را بر اختلالات افسردگی توضیح نماید.