در آن لحظه برلین آگاهانه منافع حقوق بشر و مسایل بشردوستی را بالاتر از نفع مالی، ولو هرقدر هم جالب تر معلوم میشد، قرار داد. از لحظه اتخاذ این فیصله اصولی سیاست خارجی آلمان فدرالی چند حکومت تعویض شد، به قدرت سیاستمداران مختلف میرسیدند و میرفتند، اما اصل این ممنوعیت بر صدور سلاح به جناح های در حال جنگ، تا مصوبه مصوب 20 اگست سال 2014 حکومت انگیلا میرکیل، بدون تغییر باقی ماند. کابینه «سیاه — نصواری» آن زمان در مورد مساله صدور تسلیحات آلمان چرخش 180 درجه انجام داد و در مورد صدور سلاح آلمانی به شمال عراق، به گروه های پیشمرگه کردان که بر ضد «دولت اسلامی» (داعش — سازمان ممنوع در فدراسیون روسیه — تبصره مدیریت مسوول)، فیصله نمود. این اقدام منقدان زیاد، منجمله در صفوف سوسیال — دموکراتان داشت که راجع به خطر جدی این فیصله اظهار نظر میکردند. ولی مقامات رسمی برلین را این شرمسار نمی ساخت و آلمان به زودی صدور تفنگ های خودکار، تفنگچه ها و حتی مجتمع های ضد تانک را به کردان آغاز نمود. برعلاوه سلاح به شمال عراق مربیان بوندیسویر اعزام شدند که به کردان در مورد استعمال تسلیحات آلمانی تعلیم میدادند.
طی دو سال اخیر پیرامون تفنگ ها و تفنگچه های آلمانی که به کردان، جنجال های زیادی بروز نمودند. گاهی به کدام شکل سلاح آلمانی بصورت ناگهانی در دست اسلامگرایان قرار میگرفت و یا کردان اصلاً آن را در بازارهای محلی به فروش میرساندند. ولی در هرصورت، هدف عمده که آلمان در برابر خود، با آتخاذ نمودن فیصله صدور تسلیحات قرار داده بود، دستیاب شده است. گروه های پیشمرگه که منجمله توسط سلاح آلمانی مسلح می باشند، در سوریه و عراق بر ضد «خلافت اسلامی» موفقانه می جنگند. چنان به نظر میرسید که انگیلا میرکیل و دیگر رهبران غرب باید به خاطر این تا مرگ از کردان سپاسگذار باشند. ولی در واقعیت امر اوضاع عجیب بوجود آمده است. در روزهای اخیر مقامات رسمی برلین عملاً بدون دخالت ناظر آنند که چگونه نیروهای مسلح ترکیه علیه «قطعات دفاع خودی» (YPG)که آنها نیز از سلاح آلمانی استفاده میکنند و عملیات تهاجمی را پیش می برند!
در اوایل این هفته تحلیلگران بوندیسویر رسماً به ژورنالیستان تائید کردند که نیروهای ترکیه در شمال سوریه از تانک های «لیوپارد» (Leopard 2 A4) که از آلمان صادر شده، استفاده میکنند. این بعد از آن روشن گردید، وقتیکه متخصصین تصاویر مبرم عملیات محاربوی در منطقه افرین سوریه که در مطبوعات منتشر شدند، تحلیل کردند. طبق معلومات وزارت فدرالی اقتصاد، آلمان از سال های 1980 به ترکیه 751 تانک Leopard صادر کرده بود. از این تعداد در دوران بین سال های 2006 و 2011 مقامات رسمی انقره از برلین 354 تانک عصری شده Leopard 2 دریافت کرده است. پیشبینی میشد که این تانک های آلمانی به نظامیان ترکی در مبارزه با «خلافت اسلامی» کمک خواهند کرد. واقعاً هم تانک های Leopard به دریوری نظامیان ترک بارها در عملیات محاربوی علیه تروریستان داعش شرکت ورزیده اند.
ولی، ظاهراً، هیچکس پیشبینی کرده نمی توانست که تخنیک جنگی آلمانی را ترکان علیه کردان بکار خواهند گرفت. سکرتر مطبوعاتی وزارت خارجه آلمان نیز، ضمن اظهار تعجب، گفت که «برلین منظره کامل اوضاع عملیاتی» در ناحیه عملیات جنگی در اختیار ندارد، بدان معنی که فعالیت های ترکیه را از نقطه نظر حقوق بین المللی ارزیابی کرده نمی تواند. نماینده وزارت اقتصاد آلمان نیز بر عدم موجودیت کدام معلومات راجع به «استفاده از تانک های Leopard 2» توسط اردوی ترکیه استناد نمود. جالب اینکه، فقط چند روز قبل کفیل وزارت خارجه آلمان، سوسیال-دموکرات زیگمار گابریئیل (Sigmar Gabriel) در مصاحبه با ژورنالیستان خاطرنشان ساخت که «دلایل وزین» برای آن، تا به ترکیه به مثابه شریک ناتو از این صادرات نظامی امتناع ورزد، مشاهده نمی کند.
از اوایل هفته اردوی ترکیه که با تانک های Leopard 2 تجهیز شده، با بی رحمی تمام کردان سوریه را در نزدیک سرحد خود نابود می سازد.
اروپا به خاطر سپاسگذاری از شجاعت و تلفات عظیم از کردان به ایردوغان اجازه نابودسازی گروه های دفاع خودی کردان را توسط تانک های آلمانی داده است. این چیست، لذت بردن از خودکشی است؟ یا بی تفاوتی؟ یا کوتاه بینی است؟ این در اصل، آن خلای مرگبار سیاسی است که نسبت غرق شدن آلمان در زندگی داخلی، پاه کشیدن امریکا و انگلستان بوجود آمده است. ما قبل از ماه اپریل — روز خنده- حکومت نو نخواهیم داشت. اگر میرکیل فوراً مداخله نکند، تمام اروپا مجال خنده نخواهد داشت: کردان — یگانه سلاح موثر علیه متعصبین اسلامگرا در سوریه و عراق می باشند. آنها را نباید توسط تانک های آلمانی به قتل رساند!