چطور لین تیلفون واشنگتن-مسکو جهان را به مدت 60 سال آرام نگه داشت؟
© AFP 2023 / Daniel Leal
عضو شوید
وقعاً 60 سال قبل، خط تیلفونی ایالات متحده با اتحاد جماهیر شوروی برای کاهش خطرات هستوی و بهبود ارتباطات متقابل ایجاد شد.
اسپوتنیک تاریخچه معروف "خط تلیفون سرخ" را به صورت اجمالی بررسی می کند.
"روباه قهوه ای سریع از روی پشت سگ تنبل پرید. 1234567890"
این اولین پیام بود که در 30 اگوست 1963 از ایالات متحده به اتحاد جماهیر شوروی از طریق "خط تیلفون" تازه تأسیس - یک پیوند ارتباطی مستقیم بین دو دولت پیشرو برای استفاده در مواقع اضطراری - ارسال شد. پیام مرموز هیچ نوع رمزنگاری نبود: یک متن آزمایشی بود که شامل تمام حروف لاتین، یک آپستروف و همه اعداد بود.
چرا این خط تیلفون نصب شد؟
خط تیلفون واشنگتن-مسکو بلافاصله پس از بحران راکتی کیوبا در سال 1962 ایجاد شد.
این بحران از 16 تا 28 اکتوبر 1962 ادامه یافت و پس از آن که جان کندی، رئیس جمهور وقت امریکا موافقت کرد، راکت های هسته ای میان برد "ژوپیتر" مستقر در ترکیه علیه اتحاد جماهیر شوروی را در ازای خارج کردن تسلیحات هسته ای شوروی از کیوبا، منهدم کند، حل شد.
پیشتر، در 9 سپتامبر 1962، راکت های بالستیک شوروی در چارچوب عملیات مخفی آنادیر اتحاد جماهیر شوروی به کیوبا تحویل داده شد. ایالات متحده برای یک ماه تمام از اینکه راکت های شوروی قبلاً در این کشور کارائیب مستقر شده بود بی خبر بود.
چند روزی بود که دو قدرت جنگ سرد در آستانه یک جنگ هسته‌ای بودند. در بحبوحه بحران، دریافت و رمزگشایی پیام 3000 نشانه ای رهبر شوروی نیکیتا خروشچف در 26 اکتبور 1962 در ساعت 18:00 (GMT-4) توسط ایالات متحده 12 ساعت به طول انجامید. با توجه به آنچه در آن لحظه در خطر بود سرعت مرگباری داشت. پس از جلوگیری از آخرالزمان هسته ای، مسکو و واشنگتن تصمیم گرفتند یک "خط تیلفون" برای تماس با یکدیگر در صورت بروز شرایط اضطراری، نقص یا حادثه ایجاد کنند.
قرارداد پیوند مستقیم ارتباطات (DCL) در ژینو، سوئیس، در 20 جون 1963 امضا شد. "خط تیلفون سرخ" کمتر از یک ماه بعد، در 13 جون 1963 عملیاتی شد.
"خط تیلفون سرخ" شبیه چه بود؟
خط تیلفون ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی به طور سنتی به عنوان یک تیلفون سرخ شناخته می شود. با این حال، هرگز تیلفون سرخ نبود که بتوان آن را بلند کرد تا صحبت کند. در ابتدا، خط تیلفون شامل دو ایستگاه تله چاپگر تمام دوبلکس و یک مدار تلگراف سیمی بود که از طریق واشنگتن-لندن- کپنهاگ- استکهلم- هلسینکی- مسکو هدایت می شد (و به عنوان یک سیستم پشتیبان یک مدار تلگراف رادیویی واشنگتن- طنجه- مسکو را مسیریابی می کرد).
هر طرف دو تله چاپگر با الفبای لاتین و دو دستگاه با الفبای سیریلیک داشت. توافق شد که پیام‌ها به دو زبان روسی و بریتانیایی ارسال و دریافت شوند تا از خطاهای ترجمه محافظت کنند. علاوه بر این، هر طرف توسط یک جفت ماشین رمزگذاری نوار یک‌بار مصرف (OTT) آفلاین/آنلاین ETCRRM که در سال 1953 توسط شرکت Standard Telefon og Kabelfabrik A/S (STK) ناروی توسعه یافت، محافظت می‌شد.
تله چاپگر روسی (سیریلیک) که یک T-63 آلمان شرقی بود توسط زیمنس (که قبلاً زیمنس و هالسکه نامیده می شد) در 26 اگوست 1963 به پنتاگون تحویل داده شد. پیام آزمایشی معروف اکنون در مورد "روباه قهوه ای سریع" چهار روز بعد به اتحاد جماهیر شوروی فرستاده شد. طرف شوروی با توصیف شاعرانه از غروب خورشید در مسکو که به طور مساوی از تمام حروف الفبای سیریلیک استفاده می کرد، پاسخ داد، بنابراین، پیوند ارتباطی با موفقیت برقرار شد.
در سال 1971، مسکو و واشنگتن تصمیم گرفتند سیستم را که " ارزش خود را در شرایط اضطراری نشان داده بود" "بهبود" دهند. بر اساس قرارداد ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی، مورخ 30 سپتامبر 1971، "پیشرفت در تکنالوژی ارتباطات ماهواره ای که از سال 1963 رخ داده بود. امکان اطمینان بیشتر از ترتیبات مورد توافق اولیه را ارائه داد."
بنابراین آنها تصمیم گرفتند از دو مدار ارتباطی ماهواره ای استفاده کنند که یکی از آنها توسط ایالات متحده از طریق سیستم تجارتی 'Intelsat IV Satellite System' نصب شده بود. یکی دیگر توسط اتحاد جماهیر شوروی نصب شد و از چهار ماهواره 'Molniya II' مسکو استفاده کرد. دو مدار ماهواره ای در جون 1978 عملیاتی شدند، در حالی که مدار رادیویی توافق شده در قرارداد 1963 پس از آن خاتمه یافت. با این وجود، مدار تلگراف سیمی به عنوان پشتیبان حفظ شد.
در همین حال، پیشرفت تخنیک راه حل های قابل اعتماد جدیدی ارائه کرد و در 17 جون 1984، ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی توافق کردند که DCL را با تجهیزات فکس ارتقا دهند. در نتیجه، فکس های گروه سوم، با سرعت 4800 باود، در مسکو و واشنگتن نصب شدند. تجهیزات جدید دارای مجموعه ای از مزایای غیرقابل انکار بود. ابتدا علاوه بر متون، امکان ارسال پیام های دست نویس، نمودارها، نقشه ها و عکس ها را نیز داشت. سپس، یک فکس 12 برابر سریعتر از یک تله پرینتر بود.
در سال 1985، تجهیزات فکس در دو انتها عملیاتی شد. سپس رونالد ریگان، رئیس جمهور ایالات متحده، نامه ای دست نویس طولانی از میخائیل گورباچف، همتای شوروی خود دریافت کرد. دستخط رئیس جمهور اتحاد جماهیر شوروی تقریباً ناخوانا بود و حتی بهترین مترجمان آمریکایی هم دچار مشکل شدند.
"خط تیلفون" ایالات متحده و روسیه فعلاً چگونه است؟
فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال 1991 'خط تیلفون' را از بین نبرد. پیوند ارتباطی قابل اعتماد همیشه فعال بود. در سال 2007، پیوند ارتباط مستقیم (DCL) شاهد ارتقای جدیدی بود: یک شبکه کامپیوتری ویژه با قابلیت ایمیل و چت جایگزین آن شد. سیستم جدید از اول جون 2008 شروع به کار کرد.
این کشور همچنان از پیوند دو ماهواره استفاده می کند، اما ایالات متحده و روسیه تجهیزات فضایی خود را در مدار سیاره مدرن سازی کرده اند و کابل پشتیبان قدیمی را با کابل فیبر نوری جایگزین کرده اند. اکنون، پیام‌ها و داده‌های فوری دولت‌ها را می‌توان تقریباً در زمان واقعی ارسال کرد – تضادی شدید با مبادلات پرتنش و کند اکتوبر 1962 بین خروشچف خشمگین و جان کندی نه چندان آشفته.
سایر پیوندهای ارتباطی ایالات متحده و روسیه چیست؟
طبق گزارشات علنی، واشنگتن و مسکو علاوه بر "خط تیلفون" معروف، مجموعه ای از ارتباطات دولتی دیگر را نیز حفظ می کنند. پیوندهای ارتباطی ایالات متحده و روسیه همچنین شامل پیوند صوتی مستقیم (DVL) است. پیوند ارتباطی دولت با دولت (GGCL)؛ مرکز کاهش ریسک هسته ای (NRRC)؛ و پیوند امور خارجه (FAL).
چند بار از "خط تیلفون" واشنگتن-مسکو استفاده شده است؟
پیوند مستقیم ارتباطی بارها توسط مسکو و واشنگتن استفاده شده است، در زیر فقط چند نمونه به یاد ماندنی آورده شده است:
22 نوامبر 1963: اولین پیام مهم ترور جان اف کندی رئیس جمهور ایالات متحده بود که تنها چند ماه پس از عملیاتی شدن DCL رخ داد.
1967: کانال DCL همچنین در طول جنگ شش روزه بین مصر و اسرائیل در سال 1967 مورد استفاده قرار گرفت. در آن زمان، کشتی های جنگی ایالات متحده در دریای مدیترانه و کشتی های شوروی در بحیره سیاه مستقر شدند. سپس رئیس جمهور ایالات متحده لیندون جانسون با رئیس شورای وزیران اتحاد جماهیر شوروی الکسی کوسیگین تماس گرفت تا اهداف حرکت ناوگان را روشن کند.
از "خط تیلفون" در محیطی آرام نیز استفاده می شد. بنابراین، جانسون که از سال 1963 تا 1969 به عنوان سی و ششمین رئیس جمهور ایالات متحده خدمت کرد، دستور داد تا اتحاد جماهیر شوروی را در مورد پروازهای فضاپیمای امریکایی "آپولو" از طریق DCL مطلع کند.
1971: جنگ بین هند و پاکستان به مناسبت دیگری تبدیل شد که DCL توسط رهبران ایالات متحده و شوروی ابزاری شد.
1979: تصمیم دولت شوروی برای پاسخ به درخواست دولت افغانستان و اعزام نیروهای محدود به منطقه، ایالات متحده را بر آن داشت تا مخالفت خود را اعلام کند. جیمز ارل کارتر جونیور، رئیس جمهور وقت ایالات متحده، پس از تهدید اتحاد جماهیر شوروی به "عواقب جدی" از طریق DCL، نامه خود را به لئونید برژنف، سرمنشی وقت شوروی، کاملاً دیپلماتیک به پایان رساند: "با احترام، جیمی کارتر".
2016: قابل توجه است که در اکتبر 2016، دولت باراک اوباما از "خط تیلفون" مسکو-واشنگتن برای هشدار به روسیه در مورد مداخله در انتخابات ریاست جمهوری امریکا استفاده کرد.
ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه بارها ادعای دخالت مسکو در انتخابات امریکا را بیهوده خوانده است. با این وجود، این 'مداخله' ادعایی توسط تشکیلات ایالات متحده برای بدنام کردن دونالد ترامپ رئیس جمهور وقت جمهوری خواه و تضعیف روابط روسیه و امریکا مورد استفاده قرار گرفت.
علیرغم پیچیده تر شدن قابلیت های تخنیکی برای ارتباطات، به نظر می رسد ارتباطات واقعی بین روسیه و ایالات متحده رو به کاهش است. در دوران جنگ سرد، رهبران کشورها اراده سیاسی برای ایجاد نهادها و گفتگو در مورد خلع سلاح داشتند. امروز، دولت های ایالات متحده توافقنامه های تسلیحات هسته ای جنگ سرد با مسکو را تضعیف کرده اند و جهان را خطرناک تر و کمتر قابل پیش بینی کرده اند.
