به گزارش اسپوتنیک، حبیب الرحمن حکمتیار پسر گلبدین حکمتیار رهبر حزب اسلامی افغانستان گفته است، که احتمال اینکه جنگی دوباره آغاز شود وجود دارد، گرچه جهان از حمایت و حضور نظامی در افغانستان خسته است، خروج نیروهای امریکایی از افغانستان و بزرگترین پایگاه نظامی بگرام دلسردی آنان را نشان می دهد، آنان از کشتار افغانستانی ها خسته شده و گویا مشکلات افغانستانی ها با هم راه حلی ندارد و همیشه همین مشکلات و عدم پذیرش یکدیگر و استفاده از خشونت علیه هم بوده که بازیگران خارجی را در قضیه افغانستان دخیل می سازد.
او افزوده است، که طالبان هنوز چالش های زیادی پیش رو دارد، کسب مشروعیت جهانی، خروج از لیست سیاه شورای امنیت، و برای کسب مشروعیت بوجود آوردن حکومت همه شمول ، آزادی بیان، حقوق زن و... مسايلی است که باید مراعات کنند. گرچه غرب با حکومت های دیکتاتوری، شاهی، کمونیستی و هر نوع حکومت دیگر در جهان کنونی رابطه خوبی می تواند داشته باشد، برای غرب منافع آنان مهم است و در خیلی از موارد دنبال شعارها و ارزشهای خود نمی ګردند، و شاید زیاد هم برای آنان اهم نباشد چه حکومتی در افغانستان سر کار می آید. اما تکرار اشتباه بن و انحصار طلبی از عوامل اصلی ادامه تشنج و جنگ در چندین دهه افغانستان بوده. در بیست سال گذشته اشتباهاتی زیادی صورت گرفت، انحصار قدرت، فساد، عدم اعتماد منطقه بر حضور نظامی غرب در افغانستان، شکل گیری جنگ های نیابتی در کشور و عدم درایت مسئولین در جلوگیری از آن، بلکه با چند دالری دل به هر عملی خوش می کردند ، تحمیل دو پاسپورته ها که بدون شک قدرت های منطقه در ایجاد روابط سازگار با افغانستان را با مشکل روبرو می کردند وهیچ نوع اعتمادی نمی توانستند نسبت به آنان داشته باشند، تمام بار شکست دو دهه را آقای غنی با فرار خود تکمیل کرد اما تمام مسئولین در بیست سال در این ناکامی نقش مهم خود را داشتند و سنګ بنا را از ابتدا کج بلند کردند.
او در ادامه افزوده است، که اگر غرب با حضور و حمایت قوی اش نتوانست در افغانستان موفق باشد ، بعد از این بدون شک آن حمایت با حکومت فعلی نخواهد بود و امروز هر کشوری می تواند با امکانات اندکی از اختلافات افغانستانی ها بهترین بهره را در افروختن جنګ دیګر ببرد. گرچه باید در نظر گرفت که کشورها موفقیت طالبان را در مقابله با غرب مد نظر خواهند ګرفت و شاید به راحتی هم دل به حمایت در ساختن جبهه مخالف خوش نکنند. خروج دهها هزار تن از کشور نشان می دهد که اعتمادی وجود ندارد. خروج سرمایه و کادرها کمر کشور را می شکناند و همه این موارد بستگی به مشروعیت جهانی حکومت آینده و حمایت قدرت ها از افغانستان دارد.افغانها ترس دارند که دوباره سناریو تکراری باز تکرار نشود. غنی و مسولین در حکومت تا آخرین روز حتی هیئت با صلاحیت برای صلح بوجود نیاوردند و این نشان می دهد که به حل نظامی بیشتر باورمند بودند و یکروزه فرار سران همه معادله را برهم زد.
در پایان او افزوده است، که ترس از حضور همه در ساختار حکومت را در بن تجربه کردیم و استفاده از خشونت را نیز در بیست سال گذشته دیدیم، همان ترس را حکومت فعلی نیز دارد که شاید افغانستانی ها دوباره آسیب ببینند. اما بستګی به حمایت کشور یا کشورهای بیګانه دارد.منطقه درک می کند که ثبات در افغانستان سبب ثبات و پیشرفت منطقه خواهد بود.
یادآوری می کنیم، که چند روز پیش گروه طالبان کابینه خود را اعلان کردند، که در آن بیش از 90 درصد از یک قوم است.
