متن کامل مصاحبه اسپوتنیک با سرگئی لاوروف در مورد نتایج سال 2020

© Sputnik / Press service of the Ministry of Foreign affairs of the Russian Federation /  مراجعه به بانک تصاویر متن کامل مصاحبه اسپوتنیک با سرگئی لاوروف در مورد نتایج سال 2020
متن کامل مصاحبه اسپوتنیک با سرگئی لاوروف در مورد نتایج سال 2020 - اسپوتنیک افغانستان
عضو شوید
سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه، در مصاحبه ای با اسپوتنیک، در خصوص نتایج پایانی سال جاری گفت که در سال 2020 اصلی ترین مواردی که در سیاست بین الملل مطرح شد این بود که، آیا جهان از بیماری همه گیر ویروس کرونا نتایجی به دست آورد یا خیر، و آیا کشور های جهان توانستند در مقابله با یک تهدید مشترک با هم متحد شوند؟

وزیر امور خارجه روسیه همچنین در مورد این‌که آیا روسیه هنوز هم " خواستار چرخش به سوی شرق"  است صحبت کرد. این همان چیزی که مسکو از جو بایدن، رئیس جمهور جدید ایالات متحده و تیمش انتظار دارد. لاوروف برعلاوه در خصوص این‌که آیا می‌توان روی تمدید معاهده کاهش تسلیحات استراتژیک و نجات پیمان آسمان های باز حساب کرد، اظهار نظر نمود.
در سال جاری تحریم تسلیحاتی شورای امنیت سازمان ملل متحد علیه ایران به پایان رسید. آیا مسکو و تهران برنامه های مشخصی برای ایجاد همکاری های نظامی - فنی در دست تهیه دارند؟ آیا صحبت بر سر خرید احتمالی هواپیماهای Su-30 یا تانک های T-90 توسط ایران مطرح شده است؟ و آیا این امر می تواند منجر به وخیم شدن روابط روسیه با برخی کشورها، به عنوان مثال، با اسرائیل یا ایالات متحده شود؟
در حال حاضر، هیچ محدودیتی برای همکاری نظامی - فنی با ایران در دستور کار شورای امنیت سازمان ملل موجود نیست. دولت های ما حق تعامل در این راستا را دارند. سیاست همکاری های فنی و نظامی روسیه کاملاً با موازین و حقوق بین الملل مطابقت دارد و در تطابق کامل با قوانین کنترل صادرات روسیه که یکی از دقیق ترین قوانین در جهان است، انجام می شود.
تکرار می کنم: روسیه ضمن همکاری های فنی - نظامی با جمهوری اسلامی ایران، که بدون شک حق تضمین توانایی دفاعی خود را دارد ، اکیداً به تعهدات بین المللی خود پایبند بوده و از اولویت حفظ ثبات و امنیت در منطقه پیروی می کند.
سرگئی ویکتوروویچ، از نظر شما، رویدادهای اصلی سیاست خارجی سال رو به اختتام 2020 چه بود: دستیابی به موفقیت بزرگ، موفقیت و یا شکست اصلی؟ و، به نظر شما، آیا جامعه جهانی از شیوع ویروس کرونا تجاربی گرفته است - آیا جهان از هم پاشیده تر شده یا برعکس، کشورها بیشتر به سمت همکاری گرایش پیدا کرده اند؟
سال 2020 برای روابط بین الملل یک سال دشوار بود.  صحبت به طور خلاصه در مورد نتایج  سال، با تأکید بر  مفاهیمی مانند موفقیت بزرگ یا شکست بزرگ ساده نیست. در عین حال، بدیهی است که بیماری همه گیر ویروس کرونا تأثیر منفی بر سیاست و دیپلماسی جهان گذاشته و بحران عمیقی را در اقتصاد جهان ایجاد کرد: در حال حاضر دوره احیا و بهبود طولانی و دشواراقتصادی در پیش رو است.
در عین حال ، چالش ها و تهدیدهای موجود نیز از میان نرفته. از جمله، تروریسم، قاچاق مواد مخدر و انواع دیگر جرایم فراملیتی پا برجاست. بحران های طولانی مدت همچنان شعله ور می شوند و کانون های جدید تنش بوجود می آیند.
متأسفانه، وجود چالش های مشترک، از جمله شیوع دوامدار بیماری ناشی از COVID-19، هنوز منجر به همبستگی جامعه جهانی برای جلوگیری از این چالش ها نشده است.  دلیل اصلی که ما بار ها درمورد آن صحبت کرده ایم، عدم تمایل شماری از دولت های غرب به رهبری ایالات متحده برای ایجاد همکاری سازنده و برابر با سایر بازیگران بین المللی است.
همکاران غربی ما همچنان به طور فعال از طیف گسترده ای از ابزارهای نامشروع - از فشار نیرو گرفته تا جنگ اطلاعاتی - استفاده نمودند. آنها با توجه به شرایط اضطراری بشردوستانه در جهان، به دعوت دبیرکل سازمان ملل و کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل مبنی بر تعلیق تحریم های یک جانبه به ویژه در تأمین داروها، تجهیزات و مواد غذایی مورد نیاز برای مقابله با ویروس و معاملات مالی مرتبط با آن، توجه نکردند.
ابتکار ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه نیز در مورد  ایجاد "راهروهای سبز" برای تجارت بین الملل، عاری از جنگ تجاری و تحریم ها، نیز شنیده نشد. همچنین سقوط بیشتر معماری ثبات جهانی و کنترل تسلیحات استراتژیک نیز، موجب خوش بینی بیشتر واشنگتن نشد.
در چنین شرایطی، ما همه اقدامات لازم را برای دفاع قابل اعتماد از منافع ملی انجام دادیم و درعین حال به ترویج یک برنامه بین المللی سازنده و یکپارچه به نفع اطمینان از تقسیم ناپذیری امنیت در همه ابعاد آن پرداختیم.
یادآوری می‌کنم که به لطف تلاشهای شخصی ولادیمیر ولادیمیرویچ پوتین، رئیس جمهور روسیه، توقف درگیریها در قره باغ کوهستانی امکان پذیر شد. ما فعالانه به حل سیاسی و دیپلماتیک بحران در سوریه کمک کردیم. در تلاشهای بین المللی برای شکست بن بست تقابل داخلی لیبی نیز شرکت نمودیم.
برای بهبود اوضاع جهانی، ما ازحداکثر توانایی ریاست خود در بریکس ، سازمان پیمان امنیت جمعی و سازمان همکاری شانگهای استفاده کردیم. همچنین از اجرای پروژه های مختلف ادغام در اتحادیه اقتصادی اوراسیا برای شکل گیری مشارکت اوراسیایی بزرگ حمایت نمودیم.
البته، ما همچنان با انرژی کامل و فعالانه در چارچوب سازمان های جهانی کار کردیم - به ویژه ، ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، ابتکاری را برای برگزاری اجلاس پنج کشور عضو دائمی شورای امنیت سازمان ملل ارائه داد.
با وجود محدودیت های اپیدمیولوژیک، ما با اکثریت قریب، به اتفاق شرکای خارجی در اوراسیا، آفریقا ، آمریکای لاتین - چه به صورت دو جانبه و چه در سیستم عامل های مختلف چند جانبه، مشترکا تعامل داشتیم.
روسیه همچنین، به عنوان یکی از رهبران در زمینه بهداشت بین الملل ، به تلاش های مشترک برای مبارزه با COVID-19 مساعدت نموده و به کشورهای آسیب دیده نیز کمک قابل توجهی را  ارائه داده است.
در سال 2021 ، نیز ما همانند گذشته، یک سیاست خارجی عملی و مسئولانه را دنبال خواهیم کرد که به شکل گیری نظم جهان چند قطبی، عادلانه تر و دموکراتیک تر کمک خواهد کرد. ما مانند گذشته در همکاری های مشترک، سودمند خواهیم بود - تا حدی که شرکای ما برای این کار آماده باشند و البته با احترام بی قید و شرط به منافع ملی روسیه.

شما بیان کرده اید، که وقت آن رسیده که دیگر روسیه به غرب نگاه نکند. آیا این معنای بحث طولانی بازگشت به شرق خواهد بود؟

بیش از همه، می خواهم تاکید کنم: ما به کسی نگاه نمی‌کنیم، اگر چه بیشتر از جمعیت این کشور در قسمت اروپایی زندگی می‌کنند. روسیه به عنوان بزرگترین قدرت اوراسیا ویورو-اقیانوس آرام است، یکی از ضامن های اصلی نظم جهانی سازمان ملل متحد که پس از جنگ جهانی دوم شکل گرفته است. سیاست خارجی ما مستقل است، ما علاقه مند به حفظ روابط خوب با شرکای خارجی در همه مناطق جغرافیایی بدون استثنا، براساس اصول حقوق بین الملل، برابری، احترام متقابل و در نظر گرفتن منافع، هستیم.

با وجود این، ما به تغییرات زمین‌ساختی در چشم انداز ژئوپلیتیک جهانی توجه نشان می دهیم. توجه  سیاست و اقتصاد جهانی از اور- آتلانتیک به اورآسیا تغییر جهت می دهد که در آنجا مراکز جهانی صعود خود را در این عرصه ها به نمایش می گذارند. آن‌ها با تکیه بر سنن چند قرنی خود، به حاکمیت اقتصادی و تکنولوژیکی دست یافته و آن را استحکام می بخشند. آنها از خط مشی مستقل سیاست خارجی پیروی می کنند. بدین ترتیب موفقیت های چشمگیری در عرصه های مختلف مشاهده می شود. همانا بر اساس این نکته ، خط مشی ما جهت برقراری همکاری سودمند متقابل با کشورهای شرق از جمله کشورهای آسیا-اقیانوس آرام، از حالت درازمدت راهبردی بدون وابستگی به نوسانات در فضای بین المللی به نمایش گذاشته می شود.
منطقه اورآسیا، یک فضای جغرافیایی با پتانسیل عظیم ذخایر نیست که می توان و باید برای بهبود سطح زندگی ساکنان این منطقه مورد استفاده قرار بگیرند. بلکه این منطقه ای با دینامیک سریع رشد و توسعه از نقطه نظر ایجاد کریدورهای جدید حمل و نقل و لجستیکی، گسترش و تکامل زیرساخت ها و دیگر انواع همکاری های چند جانبه است. روسیه موافق هماهنگی فرایندهایی است که در اینجا جریان دارند. ابتکار ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه در خصوص تشکیل مشارکت بزرگ اور آسیایی همانا در جهت رسیدن به این هدف سمتگیری شده است. کار در این جهت با شدت تمام جریان دارد از جمله از طریق تلفیق برنامه های توسعه اتحادیه اقتصادی اوراسیا و ابتکار ارائه شده از طرف چین "یک کمربند، یک راه".

چشم انداز روابط روسیه و ایالات متحده در دوران بایدن را چگونه می بینید؟ آیا چیزی تغییر می‌کند؟ خوب‌تریا بدتر؟

متأسفانه نمی توان روی اصلاح سریع یا حتی تثبیت روابط تحقیرآمیز با ایالات متحده حساب کرد. بیماری "روسیه هراسی" که امریکا را فرا گرفته است شانس کمی دارد که به زودی شاهد بازگشت به شرایط عادی باشیم. گفتگوی ما طوری که معلوم می‌شود گروگان درگیری های سیاسی داخلی امریکا شده است.با وجود این، به اعتقاد من، روابط روسیه – آمریکا هنوز از پتانسیلی برخوردار است که از آن استفاده نشده است. برطرف کردن شکاف و خرابی هایی که طی سال های اخیر و البته نه به تقصیر ما، بروز کرده آسان نخواهد بود، اما باید در این جهت تلاش کرد. اما برای رسیدن به نتیجه، اراده سیاسی آمریکا لازم و ضروری است.
در دستور روز دو کشور، یکسری مسائل انباشته شده است که برخی از آن‌ها باید فورا رسیدگی شود که دولت جدید در واشنگتن باید به آن‌ها توجه کرده و بررسی کند. از جمله این مسائل باید به عادی سازی عملکرد موسسات و ادارات خارجی، حل و فصل موارد انسانی، امنیت بین المللی و ثبات استراتژیک توجه نشان داد. حتما نباید تمام این مسائل را با تکان یک دست حل و فصل کرد، می توان از منطق « گام های کوتاه» و تعامل بهره گرفت. ما برای این کار آماده هستیم. اما باید درک کرد که این روند باید بر اصول صادقانه و در نظرداشت متقابل منافع و نه براساس نظم جهانی آمریكا و محور تحمیلی واشنگتن مثل ضرب المثل "حق با قوی تر است" استوار شده باشد. ما روی آن حساب می کنیم که تیم جدید در کاخ سفید قادر به انتخابی باشد که پاسخگوی منافع ملت آمریکا باشد و تلاش برای برقراری دیالوگ و گفتگو با مسکو را نیز نشان بدهد.
فقط در چنین موردی می توان روابط روسیه – آمریکا  را به راه رشد پایدار برگرداند. البته این چرخش، تأثیر مثبتی بر جو کلی در امور بین المللی خواهد گذاشت، به ویژه با درنظرداشت مسئولیت خاص روسیه و آمریکا به عنوان دو ابر قدرت هسته ای و اعضای دائمی شورای امنیت سازمان ملل متحد برای حفظ ثبات و امنیت جهانی و به ویژه در دوران دشوار کنونی.

امیدواری وجود دارد تحت دولت جدید امریکا، مسکو و واشنگتن "پیمان استارت نو" را تمدید کنند؟،  آیا روسیه برای نوعی عقب نشینی آتی ، به عنوان مثال متوقف کردن طراحی تسلیحات نسل آینده آماده است؟ چرا پیشنهاد آمریکا در باره رژیم تأیید و بازبینی برای روسیه قابل قبول نیست؟ مگر بازرسی های متقابل قید شده در پیمان، یک نکته خوب نیست؟

بهتر است که دولت جدید امریکا، درست مثل ما بر این واقعیت پیش برود، که تمدید پیمان استار نو بدون هیچ شرط اضافی برای یک دوره حداکثر پنج ساله در آن که منافع هر دو کشور و تمام جامعه بین المللی پیش بینی شده است، عملی شود.

با توجه به اظهارات  تیم بایدن در رسانه ها، رئیس جمهور منتخب آمریکا، برخلاف شرکای  فعلی ما برای گفتگوها، چندان علاقه ای به تبدیل پیمان استارت نو، به یک گروگان جاه طلبی‌ها، و "فشردن" آگاهانه مواضع غیر واقعی خود ندارد.

اگر واقعاً چنین باشد، که باید منتظر بود، در این صورت احتمال دستیابی به توافق درباره تمدید پیمان قبل از انقضای آن در فبروری سال 2021 همچنان باقی است.

در مورد احتمال تعامل بیشتر با ایالات متحده در زمینه کنترل تسلیحات، که در واقع ما به انجام آن فرا می‌خوانیم، هرگونه مذاکره ، اگر زمانی آغاز شود، تنها در صورتی به نتایجی خواهد رسید که طرف آمریکایی همه آمادگی  های لازم را برای در نظر گرفتن منافع و نگرانی های روسیه روی دست گرفته باشد. این باید همان چیزی باشد که همکاران آمریکایی ما آن را ظاهرا "جاده دو طرفه" می نامند.

البته روسیه  آماده است در "بخش خود در این جاده" بر اساس توافقنامه های قابل قبول متقابل، که بر اصل کاملاً برابر روی آن کار شده باشد، حرکت کند.

با این حال، صحبت در خصوص پارامترهای خاص در این مورد هنوز خیلی زود است. در حال حاضر مهم است که ما چشم انداز خود را از چارچوب توافق های بالقوه ، که پیش فرض توسعه "معادله امنیتی" جدید است و شامل همه عوامل قابل توجه ثبات استراتژیک متغیر است، منتقل کنیم. این چشم انداز تا هنوز اهمیت خود را حفظ می‌کند.

همچنین می خواهم تأکید کنم که هیچ چیزی در موضع‌گیری روسیه به معنای امتناع از نظارت بر انطباق با توافقات احتمالی آینده نیست. کاملاً برعکس: ما از حضور اجباری یک جزء کنترل در هرگونه توافق نامه تسلیحاتی حمایت کرده و می کنیم.

نکته دیگر این است که حالت تأیید باید کاملاً با موضوع و دامنه آنها مطابقت داشته باشد. این دقیقاً همان چیزی است که ما نتوانستیم با شرایط دولت خروجی آمریکا کنار بیاییم.

خواسته ها برای  تأیید آن بسیار فراتر از چیزی بود که ماهیت توافق سیاسی احتمالی را که طرف آمریکایی برای تمدید کوتاه مدت پیمان استارت پیشنهاد نمود ارائه می‌داد. ایده های ایالات متحده روش های کنترلی را پیشنهاد می‌کرد که در رابطه با جنبه های بسیار حساس تکنولوژیکی عملکرد مجموعه سلاح های هسته ای، برای ما غیر قابل قبول بود.

این محاسبه، از جمله ، برای "روشنگری" در خصوص پتانسیل ما برای سلاح های هسته ای غیر استراتژیک بدون پیشرفت در حل نگرانی های روسیه در این زمینه و مناطق مرتبط بود.ما امیدوارهستیم که دولت جدید ایالات متحده از مواضع منطقی و واقع بینانه تری عمل کند.

آیا روسیه از طرف های باقی مانده در پیمان آسمان باز تأیید های دریافت نموده است که آنها را متعهد  کند تا  اطلاعات را به ایالات متحده منتقل نکنند و در تمام قلمرو خود  زمینه را برای بازرسی آزاد فراهم کنند؟  و یا روسیه منتظر کدام تأیید قانونی است؟ آیا خود قرارداد چنین تأییدی نیست؟ آیا در واقع صحبت بر سر امضای مجدد آن مطرح است؟

پیمان آسمان باز اشاره مستقیمی به بسته بودن اطلاعات دریافتی توسط تجهیزات رصد در حین پروازها و همچنین محدودیت دسترسی به این اطلاعات ندارد. حدود 20 سال پیش، کشورهای عضو پیمان آسمان باز، در ارتباط با افزایش تهدید تروریستی، توجه خود را به این خلاء جلب کردند و در سال 2002 تصمیم مربوط به کمیسیون مشورتی آسمان باز را تصویب کردند. اما به صورت کلی نیز فرمول بندی شده است.  

امروز، خروج آمریکا از پیمان آسمان باز، بدیهی است که کافی نیست. علاوه بر این، ما از خواسته های ایالات متحده از متحدانش برای انتقال نتایج پروازهای نظارتی بر فراز روسیه به طرف آمریکایی مطلع شدیم.

 با در نظر داشت این وضعیت جدید، ما از کشورهای عضو این پیمان خواستار تضمین های قانونی روشن در مورد حسن نیت برای انجام تعهدات شان هستیم. البته، ما در مورد هرنوع "امضای مجدد" صحبت نمی کنیم. کافی است تصامیم لازم الاجرا  قانونی سال 2002 را روشن کرد. ما پیشنهاد مربوطه ارائه داده ایم و اکنون منتظر پاسخ شرکای خود هستیم.

صادقانه بگویم، اولین واکنش قابل درک نبود، به نظر نمی رسید کشورهای غربی، در اصل با این پایان نامه مخالفت کنند، اطلاعاتی که من در مورد آن صحبت کردم، نباید "به اشتباه" گرفته شود. اما در عین حال آنها در عقب پرونده حقوقی پنهان شدند و سعی کردند ما را متقاعد کنند که مفاد موجود کاملا کافی است.

پاسخ به خواسته دوم ما برای تضمین امکان انجام پروازهای نظارتی در کل قلمرو کشورهای شرکت کننده، از جمله امکانات کشورهایی که عضو "پیمان آسمان باز" مستقر در آن نیستند، به همان اندازه مبهم بود و ما شواهدی داریم که ایالات متحده با آن موافق نبود و در تلاش بود متحدان خود  را قانع کند تا مانع ما شوند
بنابراین، ما به شرکای پیمان آسمان باز هشدار دادیم که در این قسمت سیاست "نیم پرده"  قابل قبول نیست اگر کشورهای باقیمانده شرکت کننده از ایالات متحده پیروی کنند، پاسخ سخت ما دیری نخواهد کشید.
ما آمادگی خود را برای ادامه همکاری در چارچوب پیمان آسمان باز فقط با این تفاهم داریم که در آینده بسیار نزدیک همه کشورهای باقیمانده در پیمان، به ما ضمانت های حقوقی مستقیم و قاطع درباره آمادگی خود برای انطباق با الزامات آن می دهند.
تاکنون چنین تضمین هایی دریافت نکرده ایم، بنابراین سرنوشت بعدی پیمان آسمان باز سوال بزرگی است.

 

نوار خبری
0
برای شرکت در گفتگو
ورود به سیستمیا ثبت نام کنید
loader
بحث و گفتگو
Заголовок открываемого материала