کارول ایزو (Carol Isoux) خبرنگار نشریه Libération (فرانسه) می گوید، کیشور محبوبانی، متخصص مناسبات غرب و آسیا، نویسنده و دیپلومات سابق سنگاپور معتقد است که تقویت آسیا در عرصه اقتصادی، تکنالوژی و فرهنگی حادثه مهم عهد ما محسوب میشود. به گفته او، بحران ناشی از کرونا ویروس در کتب درسی تاریخ به مثابه نکته آغازین رسمی پروسه آغاز شده چند دهه قبل: آغاز «قرن آسیا» باقی خواهد ماند.
«لیبراسیون»: گرچه به اعداد مربوط به عفونت و مرگ و میر ناشی ازcovid-19 باید با احتیاط زیاد برخورد کرد، اما قرار معلوم، کشورهای آسیایی که در خط مقدم قرار داشتند و اولین موارد آلودگی را در خارج از چین ثبت کردند، بهتر از اروپا از عهده انجام کار برآمدند... این با چه مربوط است؟
کیشور محبوبانی: ختم بحران هنوز خیلی دور است. به نظرم حتی ما از وسط نگذشته ایم و به همین دلیل ما باید از نتیجه گیری های عمومی خودداری کنیم. این در حالی است که ممکن است، اولین آمار مرگ و میر، نه تنها در چین، بلکه در ویتنام، کوریای جنوبی، سنگاپور و سایر کشورها، بسیار کمتر از اروپا باشد. ما هنوز توضیحی علمی برای این امر نداریم، اما می توانیم فرض کنیم که کشورهای آسیایی خود را در حل و فصل سیاسی بحران بهتر نشان داده اند.
- واقعاً هم، حتی کشورهایی فقیر از جمله تایلند و ویتنام فوراً اقدامات عملی مانند توزیع رایگان ماسک و پوشیدن اجباری آنها را انجام دادند. چگونه چنین وسایل بکار گرفته شدند؟
- البته، مساله تولید ماسک در آسیا و ظرفیت صنعتی وجود دارد، اما همه چیز به این محدود باقی نمی ماند. در طول چندین دهه ما می بینیم که چگونه حکومت ها در ایالات متحده و اروپا مشروعیت و تمویل مالی مؤسسات دولتی را تخریب می کنند. در آسیا، همه چیز نسبتاً برعکس بود. مردم شرق آسیا به ضرورت دولت قوی باور دارند.عقیده محکم وجود دارد که دست نامرئی بازار را باید با دست کاملاً مشهود دولت موثر هدایت کرد. این نه تنها در مورد بیمارستانها، بلکه در مورد تمام موسساتی که در بحران صحی نقش دارند، صدق می کند. وزارت بهداشت باید بتواند به سرعت گروه های کاری را سازماندهی کند. در نوبه، بحران فعلی اهمیت نهادهای دولتی با بودجه خوب و دارای اداره موثر را نشان داد که باید بتوانند به سرعت به اوضاع پاسخ دهند.
- یعنی حکومات آسیایی در اولین بخش بحران مواضع خود را حداقل در انظار مردم تقویت کردند؟
- بلی، رضایت جمعیت و همچنین افزایش "اعتماد به نفس فرهنگی نسبت به خود" مشاهده می شود، این مفکوره که ما نمی توانیم بدتر و حتی بهتر از غرب باشیم، که بیش از این نمی تواند برای همه نمونه و مثال باشد. علاوه بر این، حکومات آسیای شرقی حتی قبل از بحران نسبت به مقامات اروپایی از اعتماد عمومی بیشتری برخوردار بودند. من فکر می کنم این ناشی از سیستمی است که مبتنی بر شایسته سالاری است. در چین فقط از بهترین فارغ التحصیلان پوهنتون های دولتی (از جمله رشته های علمی) دعوت می شود، تا به رهبری حزب کمونیست بپیوندند: این به آنها اجازه می دهد، تا اذهان روشن را در قدرت شامل سازند و همچنین به مردم کمک می کند، تا خود را در حکومت ببینند. اعتماد مردم به دولت مهمترین عنصر استفاده سریع و مؤثر از اقدامات سیاسی است، زیرا در این صورت کل جامعه با هم کار می کنند. براساس گزارش های کارشناسان امریکایی، بیش از 80% چینی ها به دولت اعتماد دارند.
- آیا این، قسماً، به «شستشوی ایدئولوژیک مغز ها» مربوط نیست؟
این استدلال منسوخ است. احتمالاً در زمان اتحاد جماهیر شوروی، وقتی اینترنت وجود نداشت و خروج از کشور ممنوع بود، شستشوی مغزهای مردم ممکن بود. سالانه 150 میلیون چینی به خارج از کشور سفر می کنند و بر می گردند. اعتماد اقوام شرقی آسیا (چینی ها و همچنین تایوانی ها، کوریا ای ها ، سنگاپوری ها و به میزان کم ویتنامی ها) به حکومت های متکی به رونق اقتصادی و تغییر اساسی در سطح زندگی در طول دو یا سه نسل است. شرایط زندگی چینی ها در 40 سال گذشته بیشتر از 4000 سال گذشته بهبود یافته است. آنها درک نمی کنند که چرا غرب همچنان سعی دارد چیزی راجع به خودشان به آنها بیاموزد، همانطور که غرب ادعا می کند که بهترین مدل ممکن لیبرال دموکراسی است که ضامن برتری اخلاقی آن می شود، گرچه اکنون به نظر می رسد اروپایی ها و امریکایی ها از آن رنج می برند.
- یعنی بحران ناشی از کرونا ویروس بر اشتباهات تصمیمات اقتصادی - اجتماعی غرب تأکید می کند ...
- دقیقا. وقتی بیمارستان ها از بودجه محروم می شوند، وقتی طبقه متوسط فقیر از خشم در خیابان ها ابراز نارضایتی می کند، مانند "جلیقه های زرد" در فرانسه، وقتی دو سوم خانواده های امریکایی را بیش از 500 دالر پس انداز شده برای روز سیاه نجات نمی دهند، غرب دیگر نمی تواند خود را نمونه برای سایر نقاط جهان محسوب نماید. بیش از 200 سال است که آسیا به رهبری چین و هند از غرب می آموزد که در جهان با سیستم تمدن خود مسلط بود. این سیستم طبابت، هنر و فناوری را همگرا و تطابق داد. این کلید موفقیت فعلی آن بود. چرا غرب نمی تواند آموختن از دیگران را آغاز کند؟ اگر می خواهید مدل خود را صادر کنید، آن را به شکل نمونه ای درخشان از موفقیت و هماهنگی قرار دهید و تحریم ها و بمب ها را برای کشورهایی که به طور عادی کار می کنند، اما بطور متفاوت فکر می کنند، سرازیر نه سازید.
- غربی ها چه چیز ها را می توانند از آسیایی ها بیاموزند؟
- عمل گرایی و انعطاف پذیری. ASEAN را در نظر بگیرید: این اتحادیه نسبت به اتحادیه اروپا قوانین بسیار کمی دارد. برخی تصمیمات به اتفاق آرا تصویب می شوند، در حالی که برخی دیگر فقط توسط گروهی از کشورها ارائه می شوند که سایرین بعدا می توانند از آنها پیروی کنند. در نتیجه، هیچ شرایط بنیادی مانند Brexit وجود ندارد. در اروپا شما باید کاملاً مخالف یا کاملاً موافق باشید. اما مسیرهای میانی ممکن است. ما با نمایندگان اروپایی و آسیای جنوبی صحبت کردیم، و اگر راست گفته شود، اروپایی ها به ما با تکبر نگاه می کردند.
- امروز به دلیل عدم شفافیت، انتقادات بین المللی بر چین سرازیر شده است. به نظر شما این بحث و جدال منحصراً با حل بحران در ارتباط است یا بازتاب برخی احساسات ضد چینی یا حتی ضدآسیایی است؟
- مطمئناً چین باید جواب دهد. به گونه ای که ممکن است، در حال حاضر سیاستمداران باید ساکت باشند و به دانشمندان اجازه دهند تا ارتباط برقرار کنند. مبارزه با ویروس هنوز در حال انجام است و تمایل به پیدا کردن مقصر چیزی به ما نمی دهد. علاوه بر این، ترس از "تهدید زرد" که در برابر تهاجم مغول قرن سیزدهم بوجود آمده بود و در مقابل یک درگیری اقتصادی زنده شده، هنوز به قدرت خود باقی مانده است.
