به گزارش اسپوتنیک، سرویس امنیت فدرال روسیه اسنادی را که براساس خاطرات مردم از جنایات نازی‌ها جمع‌آوری کرده بود، به آرشیف ملی جمهوری کارلیا سپرده است.
در سال‌ها ۱۹۴۱ – ۱۹۴۴ فنلندی‌ها در مناطق تحت کنترول شان در جمهوری شوروی سوسیالیستی کارلو-فنلاند، ۱۴ اردوگاه کار اجباری اعمار کرده بودند.
در بهار سال ۱۹۴۲ در این اردوگاه‌ها ۲۴ هزار زندانی که ۳۰ درصد شان باشندگان کارلیا بودند، نگهداری می‌شدند.
براساس محاسبه تاریخ‌دانان، در این اردوگاه‌ها حدود ۵۰ هزار نفر نگهداری شده اند، که در میان آنها روس‌ها، بلاروس‌ها و اوکراینی‌ها نیز شامل بوده اند. فنلندی‌ها آنها را جمعیت "غیرملی" می‌شمردند، و افراد وابسته کارلین، اینجرمن لندر، وپسی، استونی و مردوویان را ملیت‌های نزدیک به خود خواندند.
یک سوم زندانیان اردوگاه‌ها از گرسنگی جان باخته اند. یگور پتروویچ یگوروف که در ماه می سال ۱۹۴۲ از آنجا فرار کرده بود، می‌گوید که زندانیان را بخاطر خطاهای کوچک با استفاده از چوب و باتوم‌های پلاستیکی لت و کوب می‌کردند.
پاول فیلیپوویچ یاکیمتس، معلم مکتب گفت: "بریتکین، یکی از زندانیان اردوگاه که یکجا با زندانیان دیگر به مرکز تهیه چوب فرستاده شده بود، در آنجا بیمار شد و به داکتر مراجعه کرد، داکتر به جای اینکه وی را کمک کند، او را مورد لت و کوب قرار داد. فرد بیمار دوباره به اردوگاه فرستاده شد و پس از گذشت یک هفته درگذشت. همان داکتر، ایوان ایوانوف را نیز تا سرحد بی‌هوشی لت و کوب کرد".
