جی. برکشیر میلر (J. Berkshire Miller)، بینووا هاردی-چارتراند (Benoit Hardy-Chartrand) در مقاله منتشره در نشریه The National Interest (امریکا) در ادامه می نویسند، گزمه که برای مسکو و پیکن اولین تمرین مشترک طیارات بمبارد هستوی با شعاع دوردست فعالیت بود، احتمالاً، باعث تعجب جدی ایالات متحده و متحدان آنها در منطقه گردید. نگرانی در باره این حادثه را این واقعیت تقویت نمود که طیارات روسی دو بار حریم هوایی جزایر مناقشوی لیانکور را نقض کردند: جزیره اخیرالذکر تحت کنترول کوریای جنوبی قرار دارد، اگرچه جاپان نیز همزمان مدعی حاکمیت بر آنست.
طوریکه نمایندگان وزارت دفاع کوریا خبر دادند، سئول در پاسخ طیارات شکاری به هوا بلند کرد و بیش از سیصد شلیک اخطاریه انجام داد. این اقدام باعث انتقاد شدید جاپان گردید که در پاسخ به این مداخله، نیروهای هوایی خود را بسیج ساخت. یک مقام جاپانی مانورهای کوریا را "کاملاً غیرقابل قبول و بسیار تاسف آور" نامید ، زیرا آنها بر فراز جزایر انجام شده که توکیو قلمرو مستقل خود محسوب میکند. با توجه به تعداد طیارت شامل عملیات و مداخله مکرر به مناطق مدافعه هوایی، این حادثه به احتمال زیاد توسط روسیه و چین برنامه ریزی شده بود و هدف آن تحریک واکنش شدید توکیو و سئول و همچنین تشدید روابط دو جانبه آنها در حال حاضر بود. طی سالهای اخیر، اختلافات بین کشورها درمورد موضوعات تاریخی و بحث و گفتگو فزاینده در مورد محدودیت های جدید کنترول صادرات اعمال شده بر کوریای جنوبی روابط دیپلماتیک آنها را کاملاً برهم زده است.
مولفان می افزایند، چرا این حادثه برای ما مهم است؟ اول اینکه، گزمه که از قبل تحریک آمیز باشد، این فقط ظاهر قضیه است. این در باره مشارکت استراتژیک در حال توسعه سریع بین چین و روسیه گواهی می دهد - روندی که تهدید برای اتحاد ایالات متحده و جاپان، و همچنین سایر اتحادها و مشارکت های واشنگتن در منطقه است. واقعاً هم، در آسیا شرقی، منافع پیکن و مسکو در عرصه امنیتی هر بار هرچه بیشتر باهم مطابقت مینمایند. سردی عمیق در روابط روسیه و ایالات متحده و متحدان اروپایی ادامه دارد، تازه ترین تأیید آن تصمیم واشنگتن در باره خروج از قرارداد INF محسوب میشود. این اعلامیه وزارت دفاع امریكا که قصد دارد در آینده نزدیک سلاح های قبلاً ممنوع را در تئاتر آسیا و بحرالکاهل مستقر خواهد ساخت، نیز باعث نگرانی مسكو و پیكن گردیده است.
واضح است که چین و روسیه متحدین رسمی نیستند و بی اعتمادی معین در روابط آنها وجود دارد. به این ترتیب، روسیه مانند گذشته از نیات پیکن در آسیای مرکزی به ارتباط ابتکار «یک کمربند - یک راه» آن از این هراس دارد که چین – شاید قسماً – سعی خواهد کرد، تا روسیه را از سلطه خود در منطقه محروم سازد. علاوه بر این، روسیه مانند گذشته از افزایش سرمایه گذاری های چین در شرق دور خود نگران است: آنها علیرغم مزایای اقتصادی، به طور بالقوه تشبثات روسیه را در وضعیت آسیب پذیر قرار میدهند.
تحکیم مشارکت بین پیکن و مسکو اهمیت اتحاد ایالات متحده و جاپان و همچنین روابط واشنگتن با شرکای همفکر منطقه را تائید میکند.
بالاخره، مشكل بالقوه ناشی از نزدیكی بین چین و روسیه ضرورت حیاتی فعال ساختن همکاری های سه جانبه بین ایالات متحده، جاپان و كوریای جنوبی را برجسته می سازد كه اكنون نسبت تنش در مناسبات بین جاپان و كوریای جنوبی برهم خورده است. متأسفانه، تاکنون ایالات متحده به مداخله در اختلاف بین دو متحد خود تمایل ندارد. اما اداره ترامپ مجبور خواهد بود، مشی خود را تغییر دهد، اگر نمی خواهد فرصتی ارزشمند برای پیکن و مسکو جهت پیشبرد منافع استراتژیک شان فراهم کند.
