مارک وایسبروت (Mark Weisbrot) در مقاله خود در نشریه The Nation (امریکا) در ادامه اشاره میکند که اصل سلطه قانون در امریکا تا چه حد ضعیف عمل میکند، وقتیکه صحبت راجع به سیاست خارجی مطرح باشد.
امریکایان برحق خشمگین شده بودند و علیه اعلام حالت اضطرار از طرف رئیس جمهور ترامپ در باره چنین امر مهم برای کشور اعتراض میکردند که در نتیجه آن کانگرس از حق کنترول بر مخارج دولت که در قانون اساسی پیشبینی شده، محروم میگردید.
در هر حکم رئیس جمهور در باره وضع نمودن تحریمات اقتصادی علیه وینزویلا اعلامیه راجع به این درج است که فقط همین کشور علت برای وضع نمودن «حالت فوق العاده» در امریکا شمرده میشود و همچنان «تهدید خاص و فوق العاده برای امنیت ملی» ایالات متحده به بار می آورد.
همه این اعلامیه های مبتذل برای وسایل اطلاعات جمعی غیرمحسوس باقی مانده که بیانگر آن است که اصل سلطه قانون در امریکا تا چه حد ضعیف عمل میکند، وقتیکه صحبت راجع به سیاست خارجی مطرح باشد. متخصصین عرصه قانونگذاری نیز به این نقطه اشاره میکنند. چنین ارزیابی به ویژه در صورت مهم است، وقتیکه صحبت راجع به اعمال تجاوزگرانه حکومت ما (امریکا)، راجع به فعالیت های مطرح باشد که مردم را در کشورهای دیگر می کشند.
و در اینجا نباید اشتباه کرد — تحریمات امریکا علیه وینزویلا مردم را میکشند، آنها باشندگان وینزویلا را در جریان مدت زمان طولانی می کشند که فرانسیسکو رادریگیس (Francisco Rodríguez) اقتصاددان اپوزیسیون، متخصص برجسته در باره اقتصاد وینزویلا به آن اشاره میکند.
معلومات راجع به کسانی که در نتیجه تحریمات در وینزویلا جان داده تا به حال وجود ندارد، اما نظر به تجربه کشورهای دیگر صحبت بر سر هزاران و ده ها هزار نفر مطرح می باشد. برعلاوه این، اگر تحریمات وضع شده به قوت خود باقی بمانند، اوضاع هنوز هم وخیمتر خواهد شد.
ولی تحریمات به چه شکل مردم را میکشند؟ این عمده تاً به خاطر رخ میدهد که آنها به اقتصاد زیان میرسانند. این به معنی از دست دادن کار و عاید برای بی بضاعت ترین مردم می باشد، ولی مهمتر از همه اینست که در نتیجه دسترسی بر خدمات مهم حیاتی، مانند دارو، تامینات ادویه جات و خدمات طبی کاهش می یابد.
به این ترتیب، بطور مثال، در عراق در سال های 1990 تعدا اطفال که در نتیجه تحریمات جان دادند، صدها هزار تشکیل داده بود.
قیودات مالی که ترامپ در سال 2017 وضع کرد، وینزویلا را از امکان دریافت نمودن کریدیت ها محروم ساخت. این تائثیرات عظیم بر استخراج نفت بجا گذاشت و در سال گذشته استخراج نفت به اندازه 700 هزار بیرل در روز کاهش یافت، یعنی کاهش استخراج نفت سه برابر سریعتر، نسبت به 20 ماه گذشته رخ میداد. برای مقایسه باید گفت که وینزویلا در دوران رشد اقتصادی 2 میلیارد دالر جهت خریداری ادویه جات در سال مصرف میکرد. حجم واردات در سال 2018، طبق ارزیابی ها، 7،11 میلیارد دالر تشکیل داده بود.
در اعلامیه راجع به تحریمات اخیر که اداره کمیسار عالی سازمان ملل متحد در باره حقوق بشر ایراد کرده، از جمله گفته شده:« تعمیق بحران اقتصادی و بشری در ویزویلا نمی تواند اساس برای حل صلح آمیز مناقشات فراهم سازد».
از اعلامیه های که تیم ترامپ ایراد کرده و فعالیت های که آنها اتخاذ کرده — صحبت راجع به جان بولتون مشاور در امور امنیت ملی، سناتور مارکو روبیو و ایلیوت ابرامس (Elliott Abrams) که در سال های 1980 جناتیکار جنگی شناخته شده بود و اکنون فرستاده ویژه در باره ویزویلا می باشد، مطرح می باشد — اشکار معلوم میگردد که آنها به حل صلح آمیز در وینزویلا علاقمند نمی باشند. آنها پروای آن را ندارند که مردم در راه کشته میشوند که به تعویض رژیم منتهی میشود.
سوال در واقعیت امر چنین می باشد: چرا چنین لیبرالان مشهور، مانند نینسی پیلوسی سخنگوی مجلس نمایندگان، از چنین بی قانونی و عملیات وحشیانه حمایت میکند؟ شاید، آنها اصلاً نمی دانند که تحریمات وضع شده به چه عواقب منجر میشوند؟
