پلان های محرم ارتباط رادیویی اتحاد شوروی با مریخ و زهره افشا شده

در سال 1961 تسخیر نظام شمسی کار آینده نسبتاً نزدیک — در حدود دو-سه دهه — محسوب میشد. از همینرو هیچ چیز حیرت انگیز در این وجود ندارد که سند مملو از خوشبینی های آن زمان می باشد. تدوین کنندگان آن تامین ارتباط پایدار با دستگاه ها را که حد اقل تا مشتری رسیده بودند، ضروری میدانستند. تجهیز ستیشن های اتومات بین السیاروی مهتاب، مریخ و زهره وظیفه حیاتی بود و بطور دقیق و مفصل محاسبه میشد.
در هر مورد دو وریانت تحلیل میشد: قمر سیاره و دستگاه فرود در آن.
یک تصویر باید از زهره در ظرف 5 ثانیه، از مریخ — 1 دقیقه و از مشتری — 15 دقیقه مخابره میشد.
به مثابه مرکز در زمین استفاده از مجتمع در ایوپاتوریا (کریمیا) پیشبینی گردیده بود که باید عصری سازی میشد. برای ارتباط با دستگاه ها در فضا در ایستگاه بین السیاروی آنتن با قطر در حدود 100 متر ضروری بود. اعمار آن در شرایط آن روز میتوانست سالها به درازا کشد که شاید بر زمان اجرای پلان ها در باره پرواز به مهتاب و سیارات نظام شمسی تائثیر منفی بجا میگذاشت.
فیصله بعمل آمد که بجای یک آنتن با آئینه های با قطر زیاد مجتمع ساخته شود که از 8 آنتن 16 متری، با آئینه ها بر یک دستگاه اتکایی — چرخشی متشکل باشد و بطور همزمان کار کند. به این ترتیب آنتن های آخذه و ارسال کننده ADU-1000 بوجود آمد که به فاصله چند صد متر از همدیگر قرار داشتند.
در سال 1962 مجتمع ارتباط دوردست فضایی در ایوپاتوریا واقعاً هم عصری سازی شد و کار با همه استیشن های اتوماتیک بین السیاروی شوروی را تامین میکرد. آنتن های ADU-1000 تا سال 1966 در جهان و تا سال 1979 در خاک اتحاد شوروی قوی ترین آنتن ها بودند، تا وقتیکه در ساحه همان مرکز آنتن نو 70 متری RT-70 بوجود آمد. «پلوتون» به شرکت کننده تمام موفقیت های فضایی اتحاد شوروی مبدل گشت. به کمک آن انجام امور راداری تعیین موقعیت در سطح مریخ، مشتری و زهره و اجرای تقریباً همه آنچه که در مورد موقعیت راداری در سال 1961 پلان شده بود، ممکن گردید.