سازمان ملل متحد در یک گزارش تازه گفته که نزدیک به سیصد هزار انسان در افغانستان از آغاز سال جاری به خاطر جنگ در داخل کشورشان آواره شده اند. در گزارش سازمان ملل آمده است که در جریان یک سال اخیر در افغانستان، جنگ‌ها 290 هزارتن را مجبور به ترک خانه‌های‌شان کرده‌اند.
مقامات افغانستان و گروه‌های کمک بشردوستانه بین‌المللی انتظار این تعداد از آوارگان را نداشته و غافلگیر شده‌اند.
با نزدیک شدن زمستان و کمبود امکانات یکی از بزرگترین مشکلات گروه‌های کمک بشردوستانه فراهم کردن سرپناه مناسب، غذا و امکانات بهداشتی است.
آمار واقعی حقیقی بیجا شدگان داخلی و عودت کنندگان در چی حد است؟ چی کمک های با انها صورت می گیرد و کودکان انها چگونه زندگی می کنند؟ ایا مردان خانواده می‌تواننند کار کنند؟ در پاسخ به این پرسش‌ها، اسلام الدین جرأت سخنگوی وزارت امور مهاجرین و عودت کنندگان در یک گفتگوی ویژه به اسپوتنیک گفت:
«از اغاز سال 2017 تا اکنون 710 هزار تن پناهندگان دوباره به افغانستان برگشته اند که نزدیک به 40 هزار تن آنها از پاکستان، 140 هزار پناهنده از ایران و متباقی پناهندگان از کشور های اتحادیه اروپا و همچنان کشور های عربی دوباره به وطن عودت نموده اند. شمار بیجا شدگان در سال جاری به 1.2 میلیون تن به صورت ثابت ثبت شده است. این رقم نشان میدهد که تنها در سال 2018، تعداد بیجا شدگان حدود 470 هزار تن افزایش یافته و 450 هزار بیجاشدۀ سالهای قبل، دوباره به خانه‌های خود باز گشته اند».
آقای جرأت افزود که بیشتر بیجا شدگان در پایتخت حضور دارند:
«در حدود ده هزار خانواده از بیجاشدگان در بیشتر از 60 نقطه از نواحی مختلف کابل جابجا شده و زندگی می کنند».
سخنگوی وزارت مهاجرین و عودت کنندگان در مورد چگونگی و میزان کمک‌هایی که با بیجا شدگان و عودت کنندگان صورت می گیرد، می‌گوید:
«مطابق با طرح های پیشنهادی و منظوری کمیته اجرایی بیجاشدگان وعودت کنندگان یا کمیته DERIC که تحت ریاست رئیس اجرائیه دایر می گردد در هر سه ماه و یا شش ماه پلان های بشری این کمیته تصویب می گردد. مطابق با این پلان ها تمام بیجا شدگان و عودت کنندگان سال 2018 از کمک‌های مالی و همچنین مادی این طرح ها بهره مند می‌گردند. این کمک ها شامل البسه و کمک های زمستانی و همچنین پرداخت تا 15 هزار افغانی پول نقد می‌باشد که در تعدادی از مناطق اجرا شده و در مناطق باقیمانده در حال اجرا قرار دارند».
کمک برای کودکان بیجا شده نیز درکمیته نامبرده به بحث گرفته می شود.
آقای جرأت در مورد دسترسی کودکان بیجاشده به آموزش توضیح داد:
«برای این کودکان مانند سایر اطفال افغانستان در تمام مکاتبی که تحت مدیریت وزارت معارف قرار دارند، حق اموزش داده می شود و آنها بدون داشتن تذکره تابعیت حق شامل شدن در مکاتب شهر ها و ولایات افغانستان را دارند».
آقای جرات در توضیح این موضوع خاطر نشان ساخت که در سال های گذشته وزارت مهاجرین و عودت کنندگان با این مشکل مواجه بود که برای بیجا شده‌گان دریافت تذکره دشوار بود. اکنون بر اساس نرم ها و مقررات جدید هر شهروند بیجا شده بدون کدام مشکل حق اموزش در مکاتب دولتی را دارد:
«در عین حال یک موسسه به نام آشیانه که در کابل، ننگرهار، بلخ و هرات فعالیت دارد و در کمپ‌های که بیشترینه مهاجران را تحت پوشش خود دارد، با براه اندازی مکاتب سیار تا مقطع صنف ششم در داخل کمپ ها و مطابق با مواد درسی وزارت معارف کودکان را اموزش می دهد».
تمام افراد بیجا شده کسانی نیستند که از اثر جنگ و یا خشکسالی بیجا شده باشند. در میان آنها کسانی شامل است که حس شهر نشینی شان بر انها غلبه کرده و راهی شهر های بزرگ شده اند. بنابراین نبود کار یکی از مشکلات اساسی است که رقم زیاد بیجا شدگان با آن مواجه استند».
