سیزار سیرویرا (Сésar Cervera) در مقاله منتشره در روزنامه "АБС"،چاپ اسپانیا در ادامه می نویسد، مادرش به خاطر شرکت او در جدال های خیابانی اکثراً به مجازات جسمانی او متوسل میشد.
یوسیف ویساریونوویچ جوگاشویلی که به لقب ستالین مشهور گردید، در سال 1878 در قریه کوچک گوری گرجستان متولد شد و از سالهای کوچکی در فضای خشونت زندگی میکرد.
پدر او، ویساریون موچی شرابی خشن بود که از همینرو لقب «بیسوی دیوانه» کسب کرده بود. شام گاهان او به خانه مست برمیگشت، همسر و پسر خود را، نسبت بدگمانی که این طفل او نیست، لت و کوب میکرد. این خیال او را آرام نمی گذاشت و مشروب نوشی روز به روز افزایش می یافت. به کاهش اعتیاد به مشروب این واقعیت نیز مساعدت نمی کرد که بیسو دوست مشروب نوشی در چهره مرد روس تبار به نام مستعار پوکا پیدا کرد که بنابر فعالیت های سیاسی تبعید شده بود.
سایمون سیباگ-مونتیفیور (Simon Sebag Montefiore) در کتاب خود تحت عنوان «ستالین جوان» (2007) معلومات میدهد که لت و کوب به اندازه بی رحم بودند که طفل بعد از آن در تخت خواب به ادرار خونی مصاب میشد. روزی، تا از مادرش دفاع نماید، طفل بسوی بیسو کارد پرتاب کرد.
مادر یوسیف، کیکی، «دارای قد رسا، با موهای خرمایی و چسشمان بزرگ»، به خانواده عاجز ارتودوکس تعلق داشت. او میدانست که بی رحمی شوهرش برای او و فرزندش به بهای از دست دادن زندگی تمام خواهد شد. به کمک آمر ماموریت محلی پولیس او معقولانه به محل دورتر از شوهرش نقل مکان نمود. مادر به بسیار مشکل توانست یوسیف را به مکتب مذهبی در گوری شامل سازد — برای آنکه مخارج تعلیم را بپردازد، او مجبور بود هر کار را انجام دهد. پسربچه هشیار بود و خواندن را دوست داشت، به زودی او سهمیه برای تعلیم در سیمینار مذهبی تفلیس دریافت کرد، چیزیکه برآورده شدن رویای مادر — دیدن پسر در مقام اسقف — را نزدیکتر ساخت.
طفولیت ستالین که نزدیکان او را بنام سوسو می نامیدند، بسیار دردناک بود. مادرش در خاطرات خود نوشته بود:«او اولتر از همه به هرگونه مرض مبتلا میشد». یوسیف عیب مادرزاد — سینداکتیلیا (اتصال انگشتان) در پای چپ داشت، او در طفولیت به مرض چیچک و زردی مبتلا شد، او را کراچی زده بود که در نتیجه دست او را شکستاند. طفل در سن 7 سالگی به مرض ازبه مبتلا شد — داغ ازبه در تمام عمر او در روی اش باقی ماند.
سوسو با برازندگی تعلیم در مدرسه مذهبی را با جدال های خیابانی توام می ساخت. این وضع — شاعر و آوازخوان جوان — را به زودی به خواندن کتاب های انقلابی جلب نمود.
نسبت تمایل به اعتراضات و عدم باور روزافزون به خدا ستالین بالاخره از مدرسه مذهبی اخراج شد و در جمع دیگر قرار گرفت. آنگاه لقب طفولیت او سوسو به کوبا (شکست ناپذیر)، به افتخار چهره معروف حکایت ماجراجویانه، غارتگر صادق، مانند روبین گود، تغییر کرد. در سال 1898 در سازمان تفلیس حزب سوسیال-دموکراتیک کارگری روسیه شامل گردید. این فیصله زندگی او را دیگرگون می سازد.
ستالین هیچگاه به پدرش آن لت و کوب های وحشیانه را نه بخشید. او چند بار با او ملاقات نمود، ولی به بسیار ندرت والدین خود را یاد میکرد. تاریخ دقیق درگذشت ویساریون جوگاشویلی معلوم نیست. به گفته سویتلانا الیلویوا، دختر ستالین، پدرکلان او در برخورد در حال مستی در کافی مدتها قبل از انقلاب کشته شده بود. خود دیکتاتور در سال 1912 می گفت که او از پدر یتیم است.
سیباگ-مونتیفیور میگوید که ویساریون جوگاشویلی در تاریخ 12 اگست سال 1909 در شفاخانه میخایلوف تفلیس به اثر بیماری توبرکلوز و التهاب شش ها درگذشته است. در قبرستان عامه به خاک سپرده شده است.
