آقای ولادیمیر پوتین، سلام!
میخواهم از شما به عنوان یک خبرنگار افغان تشکر کنم. خیلی خوب میدانم که جایگاه خبرنگاری و فوتبال افغانستان هنوز در حدی نیست که بتوانیم به صورت آزاد و آنطور که حق مان است به کشورهای مختلف، مخصوصا کشور میزبان جام جهانی سفر کنیم.
متاسفانه جنگ خانمان‌سوز در کشور ما پاسپورت کشور را ردۀ بی‌ارزش‌ترین پاسپورت‌های جهان قرار داده است، این حق ما نیست، ما نخواستیم که این‌قدر بی‌ارزش شویم که در هر سفر تفاوت‌ها را نسبت به سایر ممالک و شهروندانش ببینیم. تر و خشک با هم می‌سوزیم.
خبرنگار، دکتور، تاجر و حتا دانشجو. چه برسد به مردم عام که سفر کردن و دیدن مناطق مختلف جهان حق طبیعی شان است، اما مثل خیلی از محرومیت های دیگری که در کشورم وجود دارد از این نیز محروم میشوند.
آرزو داشتم روزی بتوانم در سرزمینی که جام جهانی در آن برگزار می‌شود، حضور داشته باشم. متاسفانه به دلیل این که تیم ملی فوتبال مان در جام جهانی حضور نداشت و فیفا نیز قیودات سختی برای پوشش خبری جام جهانی وضع کرده بود، نه تنها من بلکه تمام خبرنگاران ورزشی افغانستان از دریافت «آی‌دی کارت» رسمی خبرنگاری بازماندند.
اما ابتکار و ایدۀ ارزشمند شما در این جام جهانی نه تنها برای من بلکه برای سایر افغان‌ها نیز این فرصت را مهیا کرد تا فرصت تماشای جام جهانی را پیدا کنیم و برای اولین بار از شهروندان کشورهای دیگر فرق نشویم. این حس، حس خوبی بود که شاید برای من خبرنگار که زمینه سفر برایم نسبت به سایر مردم افغنستان میسر است، عادی باشد، اما برای سایر هم وطنانم حس خوش و تازه‌یی بود.
در این بیست روزی که در روسیه بودم، چیزهای زیادی از مردم خوب و با فرهنگ روسیه آموختم. بخاطر تمام اتفاقات خوب و خاطرات خوشی که از روسیه با خودم به افغانستان خواهم برد، تشکر میکنم.
از شما بخاطر ایجاد «فن آی‌دی» و بخاطر این که برای من و سایر هموطنانم فرصت حضور در روسیه، آن‌هم در زمان برگزاری جام جهانی فوتبال را فراهم ساختید، تشکر میکنم.
قطعاً شما رییس جمهور مقتدری هستید که مردم روسیه باید به شما افتخار کنند.
اسپسیبه آقای پوتین!
