آقای نظامی، یکی از منسوبین ارتش کشور است که در مدت ۵ سال خدمتش در ارتش بیشتر از ۱۵۰۰ ماین ضد پرسونل و ضد تانک را خنثی کرده است، به گفتهٔ وی در جریان فعالیت‌های نظامی دو پای خود را از دست داده و اکنون نیز شامل ارتش کشور بوده و مبلغ دوازده هزار افغانی حقوق دریافت میکند.
آقای نظامی که دو پا ندارد و با ولچر گشت و گذار میکند اکنون در شهر کابل به سر می‌برد. او در مورد فعالیت هایش در ارتش و حملات داعشیان و تروریستان به خبرگزاری اسپوتنیک میگوید:
«من به حیث بریدمل یک تیم ارتش زمانی که از قرارگاه بیرون می‌شدم با تمامی تجهیزات نظامی مجهز می‌بودم، یکبار دشمن بخاطر ما ماین جاسازی نموده بودند و من به شکل مخفی ماین دشمن را گرفته و در جایکه خودشان خود را پنهان کرده بودند گذاشتم و با منفجر شدن ماین خودشان از بین رفتند. چندین بار هم با داعشیان درگیر شدیم و داعشیان را کشتیم. من در عملیات‌های زیادی در ولسوالی‌های ناوه و نادعلی هلمند وظیفه اجرا کرده‌ام و اکنون هم که معلول هستم جز خدا از این تروریستان ترس ندارم و همیشه مسلح میباشم و در برابر تروریستان ایستاده هستم.»
این منسوب معلول ارتش همچنان میگوید که با تمامی نیروهای امنیتی به شمول ارتش ملی، پولیس ملی، و امنیت ملی همکار بوده و در هنوز هم در برابر تروریستان میرزمد.
نظامی که اکنون در شهر کابل زندگی میکند می‌افزاید:
«زندگی من و خانواده ام در خطر است و در این شهر هم هیچ‌گونه سرپناهی ندارم و از شخص رئیس جمهور می‌خواهم که برای من و خانواده ام جایی برای زندگی را تدارک ببینند».
اسلام گل در حالیکه اشک در چشمانش حلقه زده است در مورد تعدادی از اعضای خانوادهٔ خود میگوید:
«من دو برادر و دو خواهر دارم که تمامی شان از من کوچک‌تر هستند و همین‌که معاش یا حقوق من حواله گردد برایشان در هلمند میفرستم. من هیچ برادر بزرگتری از خود ندارم و در حالیکه دو پا ندارم پدر، مادر، خواهران و برادرانم را هم حمایت میکنم و هنوز هم از خانه و وطنم دفاع میکنم».
اسلام‌گل همواره از سوی خانواده‌اش نیز مورد انتقاد قرار می‌گیرد:
«مادر و پدرم به من میگویند که تو در راه دفاع از کشور دو پای خود را از دست دادی ولی حکومت در قسمت تو هیچ‌گونه توجهی ندارد. اما من به خانواده‌ام می‌گویم که من هیچ مشکلی ندارم و این مبلع ۱۲۵۰۰ افغانی را که دولت برای ما می‌دهد برای شما میفرستم اما از کشورم دفاع میکنم».
این افسر ارتش در برابر بی توجهی حکومت در قبال خودش و دیگران معلولان ارتش، هشدار می‌دهد:
«اگر بار دیگر مرا این مسولین ارتش تهدید کند و در برابر من بی توجهی کنند با سلاح دست داشته خود به حساب شان خواهم رسید بعد مرا رئیس جمهور و یا دیگر سران حکومت ملامت نسازند».
