جان سپکو مفتش خاص امریکا در امور بازسازی افغانستان در گزارشی اعلام کرد که به دلیل عدم نظارت کافی، پنتاگن توانایی لازم برای محاسبه 702 میلیون دالر مهمات در افغانستان را ندارد.
حالا وزارت دفاع امریکا با مشکلات جدی محاسبه تجهیزات ارسالی به افغانستان روبرو شده است که به اساس گزارش جدید مفتش خاص امریکای، مرکز تعلیم و تربیه نیروهای نظامی افغانستان حتی قادر به محاسبه مرمی های نیست که فیر گردیده است.
به گزارش مفتش خاص امریکا در امور بازسازی افغانستان، «قوماندانی مشترک نقلیه امنیت» که از طرف پنتاگن وظیفه نظارت بر تجهیزات، منابع مالی و ساختار سازمانی برای آموزش و تجهیز اردو و نیروهای امنیتی افغان را بر عهده دارد، حتی نظارت موثری را بر مهماتی که در اختیار این نیروها گذاشته شده انجام نداده است.
طبق گزارش جان سپکو مفتش خاص امریکا در امور بازسازی افغانستان، در جریان سال‌های 2015 تا 2016 میلادی 702 میلیون دالر مهمات در اختیار نیروهای امنیتی محلی افغانستان قرار گرفته است که این نهاد نظارتی نه تنها اطلاع ندارد که چه مقدار مهمات در این سال‌ها خریداری شده است، بلکه ابهام در این باره ممکن است، ممکن مشاجراتی را در کنگره برای تعیین بودجه به وجود بیآورد که در صورت نیافتن بودجه کافی، عملیات نظامی امریکا در افغانستان نیز به خطر میافتد.
سازمان‌های دولتی افغانستان که مسئولیت نظارت روزانه مهمات را داشتند به طور منظم به برق و اینترنت دسترسی نداشتند تا این اطلاعات را ثبت کنند و به همین دلیل حجم و ارزش مهمات گم‌شده و یا هدر رفته هرگز مشخص نخواهد شد.
بنابراین میتوانیم بگویم که پنتاگن قادر به محاسبه 702 میلیون دالر بودیجه صرف شده در عرصه خرید مهمات در افغانستان نیست.
جان سپکو در گزارش جدید خود می نویسد که نظارت بر مهمات در افغانستان بسیار محدود است حتی گروه طالبان قوماندانان خود را به خرید سلاح، سوخت و مهمات از سربازان افغان توصیه میکنند، زیرا این اقدام هم آسان‌تر و هم ارزان‌تر است.
دگروال فضل احمد قاضی یکی از محاکم نظامی افغانستان روی این مساله به خبرنگار اسپوتنیک ابراز نظر نموده گفت:
«صلاحیت عقد قراردادها از اسلحه و مهمات گرفته تا ترمیم وسایط نقلیه اردو و قوت های مسلح در دست خاریجی ها میباشد که در افغانستان حضور دارند. بطور مثال میتوان گفت که مبلین موتر را به قیمت 700 دالر تبدیل می کنند، در صورت که در بازار آنرا می توان به قیمت 2000 افغانی ($33) تبدیل کرد. تمام قرارداد ها با شرکت های خارجی صورت میگرد، زیرا ما در افغانستان کارخانه ترمیم اسلحه و وسایل تخنیکی و تولید مهمات را نداریم. تخنیک های که از دوران شوروی باقی مانده بود، همه اش یا تخریب شده یا مجاهدین وقت به پاکستان انتقال داده فروخته اند. اسلحه تون سابق کابل کاملاً ازبین رفته و غیر فعال میباشد. افغانها اصلاً سلاحیت ترمیم و خرید اسلحه را ندارد».
به گفته فضل احمد قاضی امریکائی ها خودشان قوای مسلح افغانستان را اکمالات میکنند و قیمت را نیز خودشان میگذارند. بطور مثال میگویند که 20 ملیارد دالر به افغانستان کمک کردیم و در بدل برای ما به قیمت 45000 دالر وسیله نقلیه خود را به اردو می فروشد که در بازار بیش از 10000 دالر ارزش ندارد. زیرا با تکنالوژی مدرن روز مجهز نیستند. کاملاً خالی است که حتی سگرتدانی هم ندارد. قیمت موتر نظر به تکنالوژی و تخنیک که در داخل آن است ارزیابی میگردد. موتر های که به ما میدهند، بغیر از موتور، بادی و وسایل ضروری برای حرکت موتر، دیگر هیچ چیزی ندارد. حتی شیشه های ان ها غیر اتومات میباشد.
او در پاسخ به سوال خبر نگار آسپوتنیک گفت:
«امریکا پول نقد به مقامات افغانستان نمیدهد تا افغانها طبق خواست خودشان آنرا مصرف نماید. امریکائی ها خودشان پلان، ارزیابی و قیمت گذاری میکنند و قوت های ما را اکمالات می نمایند. اگر پول فوق الذکر را به ما میدادند ما به مراتب بهترتر در جهات که ما می دانیم مصرف میکردیم و اردوی خود را به مراتب مسلح مجهز و با توان رزمی بهتر آماده می نمودیم. حد اقل می توانستیم چندین پروند هلیکوپتر جنگی و ترانسپورتی بخریم. اما امریکا اجازه نمی دهد قسمیکه ما میخواهیم، پول را مصرف کنند. آنها فقط در جریان میگذارند که مثلاً چند هلیکوپتر به قیمت چندین صد ملیون دالر به دولت افغانستان تسلیم می نماید و هیچ کسی و هیات قیمت اصلی هلیکوپتر را نمیداند و ما مجبور هستیم طبق خواسته ها و قوماندهای آنها عمل نمایم».
خلاصه میتوان گفت که امریکائی اهداف دیگری در افغانستان دارند که تامین امنیت و جلو گیری از قاچاق مواد مخدر در کشور فقیر و رنجدیده افغانستان درج اهداف اصلی آنها نیست.
